et waait stevig. De takken van de grote perenboom
in onze tuin zwaaien heftig heen en weer, de
tuinstoelen zijn omgevallen. Mijn dochtertje
staat voor het raam naar buiten te kijken. 'Mag
ik morgen wel naar school?' vraagt ze. 'Tuurlijk,'
reageer ik verbaasd. Maar volgens haar is dat
helemaal niet zo logisch, 'want de vorige keer
dat het slecht weer was, moesten we ook thuisblijven'.
Ze heeft gelijk, toen het eerder dit jaar sneeuwde, vond de
school het niet veilig om iedereen naar school te laten komen.
En dat na een maandenlange scholensluiting vanwege covid.
We voeden een generatie papkindjes op, denk ik bij mezelf.
Straks durven onze koters alleen nog eropuit als het twintig
graden en windstil Is.
Veiligheid voorop. Deze twee woorden klonken het afgelopen
jaar uit vele monden: van politici tot virologen, van school
besturen tot zorgpersoneel. Maar Is een samenleving waar
'veiligheid voorop' staat eigenlijk wel leefbaar? Ook zonder
sneeuw of het coronavirus kan niemand mij garanderen dat
mijn dochtertje 100 procent veilig naar school gaat. Een
ongelukkige val uit het klimrek, een automobilist die haar
net te laat ziet, een stukje fruit dat in haar luchtpijp vast komt
te zitten: als ik mijn dochtertje daar allemaal voor wil behoeden,
komt ze nooit meer de deur uit.
Van leven ga je dood, zong Robert Long al. Vanaf het moment
dat we uit bed stappen, staan we bloot aan gevaren. Gelukkig
zijn we daar niet de hele dag mee bezig. Totdat er toch Iets mis
gaat, dan hebben we de neiging om ons blind
te staren op dat ene gevaar. Bij een grote ramp
is de eerste reflex van de overheid om nieuwe
regels op te stellen. Toen in 2016 een terrorist
in Berlijn op een kerstmarkt in reed, werden
overal in Europa ineens markten en evenemen
ten met betonblokken afgezet. Langzaam
verdwenen die afzettingen weer.
Het idee lijkt te bestaan dat rampspoed niet
bij het leven hoort, maar bestreden kan
worden met gedragsregels, beschermings
middelen, veiligheidsvoorschriften en proto
collen. Maar voor die veiligheid betalen we
soms een hoge prijs. De scholensluiting die
ons moest beschermen tegen het coronavirus,
leidde tot leerachterstanden, lagere school
adviezen en een toename In het aantal gevallen
van kindermishandeling. Maakt 'veiligheid
voorop' niet meer kapot dan ons lief Is? En hoe
aantrekkelijk Is een samenleving waarin we
geen enkel risico meer dulden?
Volgens Hans Boutellier, hoogleraar Pola
risatie en Maatschappelijke Veerkracht aan
de Vrije Universiteit Amsterdam, komt ons
sterke verlangen naar veiligheid voort uit de
toegenomen Individualisering. In zijn boek
MEZZA 21
