steeds aantrekkelijker
Iets te veel
interesse voor
de inboedel
BASSEN DOOR
LE-EFFECT
LIBELLE.NL/ZES
21
Waarvan akte
minuten
de accu weer
voor 80 procent kan vul
len, betaal je ongeveer het dub
bele.
Want ook bij laadpalen geldt: tijd is
geld. Thuisladen betekent dat je de
auto de hele avond en nacht aan de
stroom laat hangen om de accu vol te
laten druppelen, terwijl laadpalen die
een hoger vermogen leveren eerder
klaar zijn. Maar daarvoor betaal je wel
de hoofdprijs.
Goedkoop laden
Uitzondering op de regel is de laad-
paal die je gratis gebruikt. In het bui
tenland kom je die exemplaren wat
frequenter tegen dan bij ons, maar
bijvoorbeeld een groeiend aantal Ne
derlandse Lidl's met zonnepanelen
biedt klanten die mogelijkheid.
Ook bedrijven zonder groot zon
nedak betalen een aanzienlijk lager
tarief aan hun energieleverancier.
Grootverbruikers betalen geen 22
cent per kWh, maar vaak slechts 4
cent. Daarom doen elektrische rij
ders er verstandig aan om bij hun
baas te informeren of die het ook een
goed idee vindt om de auto op het
werk aan de lader te leggen.
Laad je op de zaak een paar keer per
week de auto vol, dan rijd je zomaar
25.000 kilometer per jaar voor nog
geen 200 euro. Met de huidige benzi
neprijzen kun je daar twee a drie
keer voor tanken.
Laadpas
Afhankelijk van met welke snelheid
en vermogen je de auto laadt, zijn er
verschillende soorten kabels. De
laadkabel voor reguliere laadpalen
krijg je keurig bij de koop meegele
verd. Op snellaadpunten hangen an
dere kabels, met eventueel beno
digde koppelstukken.
Het enige wat je dan nog nodig
hebt, is een laadpas. Of twee, of drie,
of vier, als je een koopjesjager bent.
Want
de prijzen
bij commerci-
ele oplaadstations
hangen sterk af van
hun locatie en welke
aanbieder, pas (ofapp)
je gebruikt. De ene aan
bieder hanteert bijvoorbeeld
een starttarief, de tweede juist niet
en de derde heeft weer een abonne
mentsvorm of een vaste prijs per
tankbeurt.
Uitvogelen welke aanbieder voor
jou het voordeligst uitpakt, is daar
mee een kwestie van je huiswerk
maken. Dat is niet een heel ingewik
kelde exercitie. De onafhankelijke
website laadpastop10.nl laat je simpel
alle beschikbare passen op tarieven
en voorwaarden selecteren.
De enige pas die een commercieel
laadstation niet lust, is de bankpas of
creditcard. Vervelend? Juist ideaal,
vindt Marina van Helvoort, oprichter
van de Nationale EV Helpdesk en be
stuurslid van de Vereniging Elektri
sche Rijders. ,,Een betaalterminal
moet altijd online zijn en vergt on
derhoud. Het ombouwen van de nu
al ruim 60.000 publieke en dik 2000
snelladers in Nederland, zou het la
den duurder kunnen maken. Boven
dien kun je met een laadpas 'shop
pen' in plaats van een vastgesteld be
drag te betalen.''
Transparante tarieven
De hoogte van deze tarieven was tot
voor kort koffiedik kijken, want de
kosten van de laadsessie werden pas
weken later duidelijk op het moment
dat de factuur op de deurmat viel.
Dat gebrek aan transparantie was de
elektrische rijder, de branche, de po
litiek én de Autoriteit Consument
Markt een doorn in het oog. Die laat
ste eist daarom sinds 1 december
2020 dat aanbieders van laadpalen en
-passen de gebruiker netjes vooraf
informeren over de kosten.
Thuis laden
De simpelste manier om thuis op te
laden is met een laadkabel die je in
een gewoon stopcontact prikt. De
bijnaam granny charger dankt deze
kabel aan het feit dat-ie ongelooflijk
traag is. Vaak wordt hij door de fabri
kant geadviseerd bij wijze van nood
oplossing, maar er zijn genoeg elek
trische rijders die zo hun accu stan
daard vullen. Daarvoor moet je wel
een degelijk buitenstopcontact ge
bruiken dat bij voorkeur op een
aparte groep in de meterkast is aan
gesloten. Een stekkerdoosje van de
Action of een dun verlengsnoer is ab
soluut uit den boze.
Met het oog op ongemakken en
onveilig situaties - denk aan door
slaande stoppen en een oververhitte
kabel - adviseert Marina van Hel
voort om voor een eigen laadpaal of
wallbox te kiezen. Die kosten tussen
de 500 tot 1500 euro. ,,Die zijn bij
diverse partijen te koop. Laat de in
stallatie over aan een vakman, want
doe-het-zelven kan goedkoop maar
ook duurkoop zijn.''
iet dat ik er dagelijks aan denk,
maar ik weet: ooit krijg ik een
telefoontje dat mijnheer N. is
overleden. Dan weet ik wat me te
doen staat: onmiddellijk zijn huis
verzegelen zodat niemand er zonder mijn
toestemming in kan. Ook, of liever gezegd
vooral, zijn drie dochters niet. Want die ver
trouwt hij voor geen cent.
Ooit was dat anders, heeft hij verteld. Toen
zijn vrouw nog leefde, vormden ze een hecht
gezin. Maar na haar overlijden is de sfeer
geleidelijk veranderd. De dochters tonen
sindsdien een opmerkelijke belangstelling
voor de inboedel van zijn grote, vrijstaande
huis. Bij ieder bezoek laten ze doorscheme
ren dat ze die tafel of dat kastje graag zouden
willen hebben.
Vooral een rijk gedecoreerde dekenkist
genoot hun belangstelling. Hij is achterdoch
tig geworden van al die quasi ter
loopse opmerkingen. ,,Het lijkt
potverdorie of ze erop zitten te
wachten tot ik doodga!'' Die
dekenkist heeft hij daarom
maar vast verkocht aan de
buurman. Dan is hij van het
gezeur af en kan er ook later
geen ruzie over ontstaan.
Want hij vreest dat de
drie elkaar na zijn overlij
den in de haren vliegen
over de inboedel. ,,Wat
de een wil, wil de ander
ook. En als het nou om
waardevolle spullen
ging. Maar zoveel stelt
het allemaal niet voor.''
Hij vreest
dat de drie
elkaar na
zijn dood
in de haren
vliegen
En er zit hem nog iets
dwars. Na de crematie
van zijn vrouw heeft
hij de urn met haar as
in de tuin begraven,
haar geliefde domein,
omdat hij haar dicht bij
zich wilde houden.
Een van de dochters vindt dat maar niks. Zij
heeft al aangekondigd dat ze na zijn overlij
den de urn zal opgraven en naar het graf van
haar familie in Limburg zal overbrengen.
Volgens haar was dat moeders diepste wens.
,,Maar mijn vrouw zou dat helemaal niet
gewild hebben! Die had niets met haar fami
lie.'' Daarom heeft hij op een avond, samen
met de buurman, de urn opgegraven en de as
in de tuin verstrooid. Daar zullen zijn doch
ters niet blij mee zijn, realiseert hij zich.
Daarom krijgen ze het pas te horen na zijn
dood, heeft hij in zijn testament vastgelegd.
Hij gunt hen hun erfdeel echt wel. Maar op
zijn voorwaarden. Na zijn overlijden mag er
niets 'zomaar' uit het huis verdwijnen. Ik
heb samen met hem een boedelbeschrijving
gemaakt. In een codicil heeft hij opgeschre
ven welke dochter welk schilderijtje, tafeltje,
kastje, stoeltje of ander voorwerp krijgt.
Daar zullen ze nog wel even op moeten
wachten, gniffelt hij. ,,Ik ben nog lang niet
van plan om dood te gaan.''
Toch weet ik: ooit komt dat telefoontje.
GO WOENSDAG 2 JUNI 2021
.IMKlOkll
114 H n.s
Voorvallen uit de notarispraktijk, opge
tekend door journalist Johan Nebbeling.
2021. Op deze actie zijn actievoorwaarden van toepassing die je terugvindt op libelle.nl/zes.
c Vanwege beroepsgeheim zijn geen namen
vermeld. Reageren? akte@dpgmedia.nl
