'Johan schaamt zich soms ook wel voor de
manier waarop hij zich binnen de
lijnen heeft misdragen'
Johannes Gerrit Derksen
waarin volgens Johan op zondag
middag overal in Nederland spelers
gedrogeerd aan de aftrap stonden,
waarin nog nooit iemand van de
videoscheidsrechter had gehoord
en de botsplinters soms in het rond
vlogen, zo hard werd er gespeeld.
En Johan was een van de hardste
en gemeenste spelers van allemaal.
In de kranten noemden ze hem
'De Beul van de Langeleegte' (de
Langeleegte was de naam van het
stadion van Veendam, red.) en als
je de verslagen erop naslaat is dat
niet eens overdreven. Het ergste is
nog dat Derksen die titel met trots
droeg ook. In het boek kijkt hij er
inmiddels iets genuanceerder op
terug en schaamt hij zich soms ook
wel voor de manier waarop hij zich
binnen de lijnen heeft misdragen.'
Ook zijn jaren als journalist komen
uitgebreid aan bod in het boek,
jaren waarin je als verslaggever nog gewoon
bij de buitenlandse sterspelers thuis kon
blijven slapen als je dat wilde. Ook zijn vriend
schappen met Johan Cruijff en Harry Muskee
hebben een prominente plek. Van Egmond:
'Wat dat betreft was het niet moeilijk om de
bladzijden te vullen, want Johan heeft geleefd
voor tien.'
DAT BETEKENT NIET dat hij al uitgeleefd is.
Derksen voelt zich nog als een jonge hond
en heeft plannen voor tien. 'Ik heb mijn
radioshow. Straks gaan de schouwburgen
weer open en ga ik weer verder met mijn blues
americana-tournees. Met muzikanten uit
Amerika en Engeland en vertrouwde namen
als Erwin Java en Roel Spanjers. Zoals alles
nu gaat, is het best uit te houden. Het enige
wat ik doe is roken, verder leef ik redelijk
gezond. Drinken doe ik al heel lang niet meer.
Een aantal jaar geleden ontspoorde ik nogal
eens door vraatzucht. Kampte ik met over
gewicht. Zat ik dag en nacht op de weg; benzi-
nestations waren mijn cocaïne.
Het was tanken en eten. Alles ging
naar binnen. Chocolade, pinda
rotsjes - melk! -, zachte noga,
pinda's, bierworstjes, van die
zakken met snoepbanaantjes.
Van Gouda tot Groningen, dat
was precies één zak. Tot ik bij de
dokter zat en hij zei: u zult toch
anders moeten gaan leven, want
anders kunt u kiezen: een hart
infarct of een herseninfarct.'
'Mensen zeiden: je moet op dieet
en naar de Weight Watchers, maar
ik ben toch geen patiënt? Als ik af
wil vallen, dan vreet ik gewoon
niet. Je moet dan wel een beetje
wilskracht hebben.'
'Welnee. Anders zou ik wel stop
pen met roken. Ik zie het om me
heen. Mijn generatie is aan het
overlijden. Parkinson, dementie,
kanker. Het heeft niet altijd iets
te maken met je levenswijze.
Sommigen die het gezondst leefden,
gingen als eersten. Je moet ook
een beetje geluk hebben.'
'O nee. Dat is wel makkelijk hè,
mensen die geloven. Als dan
iemand overlijdt, hebben ze
meteen het verhaal klaar dat ze
herenigd worden. Nou vergeet het
maar. Ze brengen mij maar lekker
naar de overkant hier, waar je een
prachtig kerkhof hebt. Effe de
straat over. Mag Aleksandra Plug,
mijn vaste chauffeur en zangeres,
zingen.'
'Ze mogen alles van me vinden.
Zolang ze zich mij maar niet her
inneren als een kleurloos iemand,
vind ik het best.'
18
72 jaar geleden werd hij geboren in Heteren, en nu is
Johan Derksen uitgever, radiomaker en de bekendste
voetbalanalyticus van het land. Twaalf jaar lang speelde
hij profvoetbal, voordat hij aan de slag ging als sport
journalist. Bij Voetbal International was hij van 2000 tot
2017 hoofdredacteur. In de jaren 90 is Derksen manager
van Cuby Blizzards, de band van zijn vriend Harry
Muskee. Sinds 1999 analyseert hij op televisie in voet
balpraatprogramma's als Sport aan tafel, Voetbal Inside
en Veronica Inside.
Derksen trouwde drie keer. Zijn eerste vrouw, met wie
hij dochter Marieke kreeg, overleed na
een val van de trap. Van zijn tweede
vrouw, met wie hij dochter Anoeska
heeft, scheidde hij binnen een jaar. Met
zijn derde vrouw Isabelle, die zoveel
mogelijk uit de publiciteit wil blijven, is
hij nu 24 jaar samen.
Zijn biografie verschijnt bij Inside 21,99
U viel 40 kilo af.
Ben u weleens bang voor het
einde?
Gelooft u nog ergens in na de
dood?
Hoe wilt u later herinnerd worden?
