'Ik heb gelukkig
nooit tussen mijn
twee moeders
hoeven kiezen'
KEES: 'ANNIE, MIJN BIOLOGISCHE MOEDER, werd op haar 17de
ongewenst zwanger. Haar ouders brachten haar naar de non
nen in een andere stad, waar ze de zwangerschap discreet kon
voldragen. Jeugdzorg vond haar te jong om mij te verzorgen.
Tot mijn 4de groeide ik op in een kindertehuis in Denekamp,
waar Annie mij op gezette tijden mocht bezoeken. Ik herinner
me dat daar ook andere mensen 'op bezoek' kwamen en ik soms
enkele dagen 'uit logeren' ging bij vreemden. Natuurlijk poten
tiële adoptieouders, maar dat begreep ik toen niet.
Vlak na mijn vierde verjaardag werd ik geadopteerd en liefdevol
grootgebracht door Ans en Ben. Uit mezelf ben ik ze mama en
papa gaan noemen. Mijn vragen over de adoptie, hoe zij mij
hadden gekozen, en hoe ik als peuter was geweest, hebben ze
altijd zo goed mogelijk beantwoord. Behoefte op zoek te gaan
naar mijn biologische familie had ik niet.
Als kleuter werd KEES Ik studeerde in Groningen toen mijn moeder
MORSMAN (57, global Ans een brief ontving van mijn biologische
sales manager)geadopteerd tante. Namens haar zus Annie, die toen in
door ANS (88, links). Ruim Italië woonde, was ze naar mij op zoek. Mijn
twintig jaar later kreeg hij moeder Ans en ik hebben hier goed over
contact met zijn biologische gepraat. Eerst maakte ik kennis met mijn
moeder, ANNIE (74). Kees tante, daarna zijn Annie en ik met elkaar
woont in Maarsbergen en gaan schrijven. Bellen lag te gevoelig omdat
heeft een latrelatie. mijn bestaan nog niet bekend was in haar
gezin. Met haar Italiaanse man had Annie
nog vier dochters en één zoon gekregen. Toen ze twee jaar later
voor een korte vakantie in Nederland was, hebben we elkaar
voor het eerst ontmoet. Toen heeft ze me veel verteld over die
tijd, hoe zij gedwongen werd mij in het tehuis achter te laten en
over haar verdriet toen ik geadopteerd bleek te zijn. Zij had daar
geen invloed op gehad. Ik besefte dat Annie, meer dan ik, het
slachtoffer was in deze geschiedenis.
In de jaren die volgden zijn we steeds dichter naar elkaar toe
gegroeid. Later, na haar scheiding, kwam Annie weer in Neder
land wonen. Voor mij is Ans mijn moeder en Annie een heel
bijzondere vriendin. Twee unieke relaties die niet met elkaar
concurreren. Ook tussen Ans en Annie is een echte vriendschap
ontstaan. Ze doen leuke dingen samen en komen soms een
weekend logeren. Terwijl ik dan uitgebreid voor ze sta te koken,
zitten de twee moeders hun verschillende herinneringen op te
halen over mij. Ons bijzondere verleden is een puzzel die we
nog steeds met elkaar aan het leggen zijn. Ook op latere leeftijd
heb ik gelukkig nooit tussen mijn moeders hoeven kiezen. Ik
voel me gezegend dat ik ze alletwee in m'n leven heb.'
MEZZA 25
