O
O)
CD
O
14 ZEELAND
PODCAST VOORMALIG TOPJUDOKA
Elisabeth Willeboordse
heeft twaalf enerverende
maanden achter de rug,
door corona. Ze heeft
twee knopen doorgehakt:
de oud-topjudoka ging
weer in de zorg werken en
verhuisde van Rotterdam
terug naar Middelburg.
Maar ze is er nog altijd niet
uit wat ze echt wil, vertelt
ze in de vierde
aflevering van de PZC-
podcast De Zeeuwse
Selectie. ,,Ik vind alles
leuk, maar niets héél leuk."
Kloetinge
Ilham Abali
lisabeth Willeboordse beëindigde
na de Olympische Spelen van
2012 haar carrière, maar hield na
dien wel lang voeling met de
I sport. Nu is de Middelburgse er
I door corona tijdelijk helemaal
van losgerukt. Ze werkt niet meer bij de judo-
bond als talentencoach - ze switchte naar de
ouderenzorg - en kan zelf ook niet op de mat
staan, omdat judoën nu eenmaal niet gaat met
anderhalve meter afstand. ,,Dat gevoel dat ik
had als ik gestoeid had en me helemaal leeg
had geknokt, ken ik niet meer", vertelt ze. ,,En
dat kan ik ook niet op een andere manier er
gens halen. Dat mis ik dus en dat doet wel iets
met mijn gemoedstoestand."
Als Willeboordse aan de keukentafel in Mid
delburg over judo praat, spat de passie er nog al
tijd van af. ,,Weet je wat nou het mooie eraan is?
Dat je op het juiste moment die ander kunt fop
pen. Dat je jouw lichaam in zo'n positie hebt
gebracht en daardoor ook die van de ander, dat-
ie wel in jouw val móet trappen. Het is echt een
gevoelsspelletje. Dat wordt door niets anders
geëvenaard."
Bende van Vier
Op haar topsporttijd kijkt ze met weemoed te
rug. Ze heeft nog geregeld contact met de an
dere leden van de zogenoemde 'Bende van
Vier', Edith Bosch, Marhinde Verkerk en Carola
Uilenhoed. Samen zijn ze goed voor liefst 31
medailles op EK's, WK's en de Olympische
Spelen. Vorige week ging ze nog eten met twee
van hen. ,,Het is dan zo'n mooie tijd waar we
het over hebben. Met veel gelach, maar ook wel
eens met een traan."
Willeboordse beleefde haar hoogtepunten
tussen 2005, het jaar waarin ze voor het eerst
Europees kampioene werd, en 2010, toen de
tweede Europese titel volgde en ze ook nog we
reldkampioene werd met het Nederlandse
vrouwenteam. Dat ze daarna nog tot 2012 door
ging - en opging voor een tweede olympische
plak - was te veel van het goede, geeft ze nu
aan. Op die laatste twee jaar van haar loopbaan
kijkt ze niet met veel plezier terug en van haar
partijen in Londen ligt ze nog wel eens wakker.
De Middelburgse kwam in een slopende se
lectieprocedure terecht. Samen met Anicka van
Emden, die acht jaar jonger was, moest ze
knokken om één ticket in de klasse -63 kilo. ,,In
2010 zag ik al: deze concurrentiestrijd wordt zó
tegennatuurlijk, zó zwaar. Je moet constant
met jezelf bezig zijn, maar onbewust let je toch
op de ander omdat je weet dat je hoger moet
eindigen dan zij. Dat is echt niks voor mij. Ik
dacht toen al: ik wil eigenlijk gewoon stoppen.
Maar ik wist niet of dat kon..."
Willeboordse maakte namelijk deel uit van
de Defensie Topsport Selectie. Ze studeerde
dat ze na haar
God, die carrière, waar
van het einde
gepland stond
in 2012, aan de
slag zou gaan
als arts bij De
fensie. Maar de
Zeeuwse wist niet wat de gevolgen zouden zijn
als ze twee jaar eerder al stopte. ,,Ik was bang
dat ik mijn studie dan niet kon afmakenMaar
in plaats van dat ik dat eens ging uitzoeken,
ben ik doorgegaan en ging ik op mezelf inpra
ten dat ik dat ook echt wilde. ik weet nog dat
Cor van der Geest (technisch directeur judo-
bond, red.) aan mij vroeg: 'Elisabeth, jij wilt
lijdensweg gaat
nog langer door!'
toch wel echt hè? Dat wij straks niet de ver
keerde selecteren'. Hij wilde zeker weten dat ik
voldoende gemotiveerd was. Ik gaf aan van
wel, maar achteraf kan ik zeggen dat mijn ge
voelens niet strookten met wat ik toen tegen
hem zei."
'In mijn hoofd was ik op'
Toen uiteindelijk in januari 2012 het zogenaamd
verlossende telefoontje kwam van bondscoach
Marjolein van Unen, voelde Elisabeth Wille-
boordse geen opluchting. ,,Nee, het was juist
een opluchting geweest als ze voor Anicka had
den gekozen. Ik moest blij zijn, maar ik voelde
nu opeens nog meer druk en dacht: 'God, die
lijdensweg gaat nog langer door!' Mijn inzet op
en buiten de mat was heel prima, daar lag het
echt niet aan, maar in mijn hoofd was ik op. Ik
was moe."
Van Londen heeft de Zeeuwse ook nauwe
lijks kunnen genieten. Heel de druk van de na
tie rustte op haar schouders én ze maakte -
naar eigen zeggen - in twee partijen een grote
fout. Eerst in de derde ronde tegen de Chinese
Lili Xu, daarna in de herkansingen tegen de Ja
panse Yoshie Ueno, haar angstgegner. Wille-
boordse: ,,Als er nou één moment was waarop
ik olympisch kampioen had kunnen worden...
Ueno had namelijk verloren. Als ik van die
Chinese had gewonnen, was ik die Japanse niet
meer tegengekomen. Wat mooi was geweest,
want ik had nog nooit van haar gewonnen...
Kijk, daar lig ik nu nog steeds wakker van."
Uiteindelijk won Ueno nu weer. Maar dat
had niet gemogen, stelt Willeboordse. ,,Het
vrijdag 28 mei 2021
GO
5
Voetballer Rico
van Nielen
komt volgend
seizoen uit
voor Kloetinge.
Hij komt over
van Goes waar
hij aan zijn eer
ste seizoen
bezig was.
Voor eerste
klasser Kloe-
tinge is Van
Nielen (foto) na
Thomas de
Rijke, Jarreau
Manuhuwa,
Kyle Doesburg
en Reguillo
Vandepitte de
vijfde nieuwe
ling
Ilham Abali is
ook komend
seizoen speel
ster van ADO
Den Haag. De
club heeft de
optie in het
contract gelicht
waardoor de
voetbalster uit
Vlissingen tot
medio 2022
vastligt. Abali
staat sinds ja
nuari 2020
vanwege bles
sureleed bui
tenspel en
hoopt in het
nieuwe seizoen
haar rentree te
kunnen maken.
Leven van Willeboordse nu
Roeland van Vliet
Middelburg
geneeskunde
en werd tege
lijkertijd in
Ik moest blij zijn, haar onder
maar ik voelde nu Ed^
opeens nog meer De tegenpres-
druk en dacht: tatie zou zijn
-Elisabeth Willeboordse
a
