Heleen van Royen
Mika is op bezoek. We gaan samen boodschap
pen doen. Mika is een vriend van me. Hij is ook kapper.
Mika houdt van lekker eten en drinken. En van speciaal
zaken.
'We hebben een goede bakker, een lekkere kaasboer en een
prima wijnhandel in ons buurtje,' vertel ik trots.
In de wijnhandel ben ik al een tijd niet geweest. De vrouw
die ons helpt, is nieuw voor me. De eigenaar staat ook in
de zaak. Omdat we onze armen vol kaas en brood hebben,
reikt hij een papieren draagzak aan. Attent.
We kopen twee mooie flessen wijn. Terwijl ik aan het
afrekenen ben, komt de eigenaar naar me toe. Hij houdt
een fles rood in zijn handen.
'Ken je deze nog? Die heb jij hier de vorige keer gekocht,'
zegt hij.
Ik kijk verbaasd. Ik herken de fles niet. Ik drink geen rood.
Misschien was het een cadeau. Als hij wil weten of hij goed
smaakte, kan ik daar geen antwoord op geven. Of zou er
iets mis zijn met de jaargang? Heb ik iemand vergiftigd?
Verbazingwekkend hoeveel opties door je hoofd kunnen
schieten in een paar seconden.
'Ik weet het niet meer,' zeg ik eerlijk. 'Ik drink geen rood.'
Hij blijft de fles omhoog houden en komt dichterbij. De
situatie verandert van vrolijk naar dreigend.
'De pin deed het niet. Je hebt hem niet betaald.'
'Wanneer was dat?' vraag ik.
'Nog niet zo lang geleden.'
'Ik kan het me niet herinneren,' zeg ik nogmaals. Intussen
dringt tot me door wat de eigenaar van me wil. Hij wil dat
ik deze fles ook even afreken. Maar dan zonder hem mee
te nemen.
'Mijn collega zei: het was de fles van Heleen. Het kan zijn
dat hij je heeft geholpen. Of ik. Dat weten we niet zeker.'
Koortsachtig graaf ik in mijn geheugen. 'Volgens mij ben
ik hier voor het laatst in januari geweest. Toen liep jij rond
met een schaal parmaham. Die bood je aan. Maar ik zat in
een vegetarische maand.'
'Het is korter geleden.'
Ik krijg het er warm van. 'Wil jij nu echt dat ik deze fles wijn
afreken terwijl ik geen idee heb waarover je het hebt?'
Hij begint te lachen. 'Nee, laat maar. Slaap er nog maar een
nachtje over. Misschien komt het dan weer boven.'
Ik ben sprakeloos.
'Vergeet het. Ik had er niet over moeten beginnen. Is dit
ongemakkelijk voor je?' vraagt de eigenaar.
'Nogal ja.'
Ik voel me een dief zonder aanleiding en het schaamrood
staat me op de kaken. Mika en de andere klanten vormen
de zwijgende juryleden van mijn tribunaal.
'Is deze betaling wel goed gegaan?' vraag ik, wijzend naar
de pinautomaat. Zijn collega knikt.
Mika en ik lopen naar buiten.
'Wat gebeurde hier nou net?' vraag ik.
'Geen idee,' zegt hij. 'Goed dat je die fles niet hebt afgerekend.
Wat een raar verhaal.'
Ik slaak een zucht. Nu moet ik op zoek naar een andere 2
wijnwinkel. Bij deze durf ik nooit meer naar binnen. De Fles
hangt daar voor altijd als een guillotine boven mijn hoofd. 2
MEZZA 7
Schrijver Heleen van Royen (56) woont samen met Bart (34). Ze is moeder van Olivia (28) en
Sam (24) en oma van Spencer (10 maanden) en van twee bonuskleinkinderen van 13 en 11.
Hij houdt de
fles omhoog,
de situatie
wordt nu
dreieend
