het wielerpeloton
BARRY VAN DER HOOFT
ZEELAND 15
kans ook is, kan het zijn dat je in
moet vallen. Dan moet je fit en
klaar zijn.''
Samen met oud-scheidsrechter
Rien van Haaften stelde hij aan het
begin van het voetbalseizoen de
nodige ontwikkelingspunten op.
Vanzelfsprekend kon hij die niet al
lemaal afvinken. ,,De rapportages
waren goed, daarom mag ik ook
door.'' Boel vervolgt. ,,Ik word vaak
gezien als de lieve jongen, af en toe
moet ik wat harder durven zijn. Dat
moet misschien een beetje in je zit
ten, maar ik denk dat het kan
groeien. Dat heeft ook met ervaring
en leeftijd te maken.''
Extra boost
Die deed hij dit jaar dus op in het
profvoetbal, maar dat was met lege
stadions anders dan normaal. ,,Dat
is echt heel gek, je hoort alles. De
laatste keer, toen ik bij Roda JC was,
mocht er weer wat publiek bij. Ik
kreeg kippenvel, dan merk j e wat j e
mist.'' Ook bij de spelers merkte hij
een verschil. ,,Die krijgen ook een
extra boost, je krijgt meer vuur in
zo'n wedstrijd.'' Een collega-
scheidsrechter verwoordde het
misschien wel het mooist, vertelt
hij. ,,Die zei: Ik heb bijna gemist dat
ik word uitgefloten. Het hoort er
ook gewoon bij. Het is heel gaaf om
die verantwoordelijkheid van een
wedstrijd te voelen, maar dan moet
er ook wel iemand zitten die daar
wat van vindt.''
De momenten in de stadions zal
hij niet snel vergeten, toch ligt zijn
hoogtepunt dichterbij huis. ,,De be
kerwedstrijd bij Goes, met al die
penalty's. Ook als scheidsrechter
voel je die spanning, helemaal als je
er dan eentje over moet laten ne
men.'' Een impopulaire beslissing,
weet hij. ,,Je hoopt eigenlijk heel de
tijd dat je niet dat piepje van de
grensrechter hoort.'' De afgelaste
jeugdinterland tussen Nederland
O18 en Frankrijk O18 was ook een
teleurstelling, maar de knop is in
middels om. ,,Die kansen komen
wel weer, als ik gewoon mijn oude
niveau haal. Dan hoop ik ook zo
snel mogelijk derde divisie te flui
ten.''
Ook voor Boel breekt nu de zo
merstop aan en dat komt best goed
uit. ,,Ik ben druk bezig met afstude
ren van mijn opleiding 'Sportmar
keting' aan de Hogeschool Rotter
dam. Begin juni gaan we weer op
bouwen. Op 7 juli begint het weer
in Zeist, met de medische keuring.''
kend. Ik doe niets liever dan fietsen,
dus trainen is voor mij geen straf."
De focus ging al snel naar het sei
zoen 2021. ,,Ik mocht blijven en heb
de wintervoorbereiding hetzelfde
als anders aangepakt, in de veron
derstelling dat het seizoen in rela
tief normale omstandigheden zou
plaatsvinden. Niets bleek minder
waar, maar ik heb nu een eerste
koers achter de rug. Daar zullen
veel renners jaloers op zijn."
Raas reisde in april af naar Servië
voor de Belgrade Banjaluka en
kwam in een totaal andere wereld
terecht. ,,Het leek alsof Covid ver
dwenen was. Natuurlijk mag je niet
vergeten dat daar de helft van de be
volking al gevaccineerd is. Het
zorgde voor paradoxale taferelen.
Zo stonden we als ploeg op het po
dium van de ploegenvoorstelling
met mondkapjes, terwijl de missen,
ministers en comitéleden zonder
bescherming naast ons stonden.
Dat voelde wat ongemakkelijk."
Raas probeerde zich echter op de
koers te focussen, al liep die allesbe
halve vlekkeloos. ,,Als ploeg hebben
we goed gereden, maar zelf ben ik
zowat elke dag gevallen. Het mag
een wonder heten dat ik de etappe
koers tot een goed einde heb weten
te brengen, want na de wedstrijd
bleek ik flink gehavend te zijn door
dat mijn immuunsysteem zo heftig
reageerde op alle verwondingen.
Het is nog steeds een kwestie van
wonden likken." Sterker nog, na
verder onderzoek bleek hij een frac
tuur aan het heiligbeen opgelopen
te hebben. Voorlopig zit hij nog een
tijd langs de kant.
Ondanks alles smaakt het naar
meer voor Raas ,,Het was enorm
fijn om weer te kunnen koersen. Ik
zal minimaal tot begin augustus
moeten toekijken, maar ik hoop
daarna nog een etappekoers in de
bergen te rijden. Op lange termijn
zou het top zijn als ik eens kan deel
nemen aan een thuiskoers als de
ZLM Tour. Die wedstrijd is veel te
vlak voor mij, maar de aankomst
ligt 300 meter van de woning van
mijn ouders en ik heb als klein jon
getje Fabian Cancellara zien win
nen op de Westhavendijk. Om daar
vele jaren later zelf tussen de profs
te fietsen, zou de cirkel rond ma
ken."
Of we Raas zelf ooit op het hoogste
niveau zien schitteren laat hij in
het midden. ,,Ik vind het al mooi
dat ik dit kan meemaken. Ik moet
realistisch zijn. Ik heb nog nooit
wat gewonnen buiten de Zeeuwse
ATB Cup in Wemeldinge. Daar zou
ik graag verandering in brengen. Ik
weet nog niet goed wat ik kan en
waar mijn potentieel ligt. Ik merk
wel dat ik de voorbije jaren stelsel
matig mentaal en fysiek sterker ben
geworden. Ik ben benieuwd waar
het schip strandt", besluit Raas.
Column @Barryvdh9
MIk had het voor
geen goud
willen missen
Het leek mijn vader wel een ge
schikt moment om me eens voor
de allereerste keer mee te laten
trainen met een voetbalteam.
Niet in Terneuzen, waar we
woonden, maar in Sluiskil, bij de
club waar hij trainer was van het
eerste elftal. Kort samengevat: ik
vond het he-le-maal niks.
Op de terugweg zat ik hui
lend achter de stoel van mijn
toch wel teleurgestelde vader.
Zouden ze mij na de bevalling
verwisseld hebben met zijn
echte zoon? Zoiets heeft hij mis
schien heel even gedacht. Een
klein jaar later vroeg ik zelf of ik
op voetbal mocht. Bij VV Ter-
neuzen, want dat deden een paar
vriendjes van school ook. Prima,
ga je gang, leef je uit; dat gevoel
heb ik eraan overgehouden.
en dat vond ik altijd wel fijn. Vol
gens mij vindt ieder kind dat
leuk. Het was in die tijd ook niet
meer dan normaal; als je kind
een wedstrijd speelde en je was
in de gelegenheid om te komen
kijken, dan stond je langs de lijn.
Voor een bepaalde groep ou
ders is dat nu wel anders. Al
thans, dat gevoel heb ik. Ik ben al
jaren jeugdtrainer en heb - vóór
corona om de hoek kwam - ge
merkt dat een kleine groep ou
ders, verdeeld over meerdere
leeftijdscategorieën, soms nau
welijks kwam kijken. Terwijl tij
dens een training of in een wed
strijd de ware aard van kinderen
vaak naar boven komt. Plus: die
jongens zijn niet gek hè. Ze gaan
de deur uit, spelen mooi weer en
veranderen eenmaal op een veld
in andere gasten. Als hun ouders
langs de lijn staan is het geregeld
anders. Dan gedragen ze zich
vaak wél zoals het hoort, uitzon
deringen daargelaten.
Ik hoop eigenlijk dat de coro
naperiode iets los heeft ge
maakt bij bepaalde ouders. Dat
ze hebben nagedacht en tot de
conclusie zijn gekomen dat ook
zij het favoriete spelletje van hun
zoon of dochter hebben gemist.
Dat ze straks, zodra het weer
mag, langs de lijn staan bij een
training en eens rustig observe
ren. En dat ze ook bij wedstrijden
van de partij zijn en hun kinde
ren op een positieve manier aan
moedigen. Dat ze zien hoe het
gedrag binnen de lijnen is, dat ze
na de wedstrijd een compli
mentje of een tip geven en sa
men wat drinken in de kantine.
Geloof me, dat is echt leuk.
Niet alleen voor het kind, maar
ook voor de trainer of voor de
vrijwilligers die er voor zorgen
dat de vereniging blijft draaien.
Bij die eerste training bijna veer
tig jaar geleden in Sluiskil kon ik
het me niet voorstellen, maar ik
had al die uren op het voetbal
veld - eerst als voetballer en later
als ouder - voor geen goud wil
len missen.
zaterdag 22 mei 2021
M Jesse Raas
is door een
valpartij in een
Servische
koers de ko
mende weken
uit de roulatie.
EIGEN DOTO
Ouders
Het was een warme zo
merdag, niet ver van
mijn vijfde verjaardag.
Mijn vader en moeder ston
den wanneer het kon te kijken
