A.F.TH. VAN DER HEIJDEN had een erotische novelle willen
schrijven, maar het 'tussendoortje' groeide uit tot een lijvige
roman over de liefde tussen twee vrouwen. 'Toen ik eenmaal begon
af te dalen in deze vrouwen, was er geen houden meer aan.'
1 at is er spannender dan de
grenzen op te heffen tussen
de geslachten en je proberen
in te leven in de gevoelens van
een ander?' vraagt Adri van
der Heijden (69) zich hardop af. Dat is wat hij doet
in Stemvorken. De getrouwde Zwanet Vrauwdeunt
wordt verliefd op een voormalige geliefde van haar
man Albert Egberts en met toestemming van haar
man beginnen de twee aan een erotisch avontuur,
waarbij Albert het nakijken heeft. Vrauwdeunt
en geliefde Corinne Suwijn bedrijven de liefde in
het echtelijk bed, terwijl Albert in de werkkamer
precies daarboven schrijft aan een toneelstuk.
Zwanet is een belangrijke bijfiguur in Advocaat
van de hanen (1990), deel vier uit de romancyclus
De tandeloze tijd waarin Egberts de hoofdpersoon
is. Bijna voortdurend werkt de auteur aan het
uitbreiden van deze romanreeks.
'Stap voor stap leidde ik de vrouwen naar een
hevige verliefdheid toe. Al schrijvende ontdekte en
leerde ik veel. Ik hoefde mijn werkkamer er
niet eens voor te verlaten. Onder mijn pen
kwam het vanzelf tot leven. Ik merk dat ik
steeds meer durf. Als schrijver word ik steeds
egoïstischer, vermoed ik. Mijn wil is wet. En
ja, bij het schrijven van deze roman heb ik
veel plezier beleefd. Als je de stap kunt zetten
om echt op te schrijven wat je voor je ziet en
wat je innerlijke oor je influistert, dan kom
je dicht bij het geheim van wat schrijven is.'
'Mijn oom was kunstschilder en als jongetje liep ik rond in zijn
atelier en zag ik hoe hij voortdurend aan meerdere schilderijen
tegelijk werkte. Het atelier stond vol met ezels en al die doeken
daarop raakten langzaam vol. Dat is kunst maken, vond ik. Ik
werk aan een hoop boeken synchroon en als ik me verveel met
het verhaal dat ik onderhanden heb, dan is er niks heerlijkers
dan op te schuiven naar een andere roman. Vaak letterlijk. Ik
rol met mijn stoel naar de volgende tafel. Zoals mijn ooms atelier
vol stond met ezels, zo staat mijn werkkamer vol met aan elkaar
geschoven tafels en dossierkasten. Een andere tafel betekent
een ander boek, maar ook een andere lichtval, ander papier en
andere inzichten.'
'Schrijven geeft mij de noodzakelijke verdoving. In dubbele zin:
geestdodend en geestverruimend. Je kunt zeggen dat het me
onthecht van de alledaagse wereld. Heel veel behoefte aan
gezelschap heb ik niet meer. Er is een stemmetje dat zegt: 'Denk
aan je tijd. Het is zonde van je tijd om niet te schrijven.' Ik heb
eindelijk de tijd ten dienste weten te maken aan dat wat ik het
liefste doe. Ooit was ik een kroegtijger, maar door Tonio's dood
is daar een einde aan gekomen.
Na een dag arbeid is daar geluk
kig wel altijd mijn vrouw Mirjam
Stemvorken beneden in de huiskamer. In die
verschijnt bij zin ben ik niet helemaal alleen.
uitgeverij We hebben een prachtige
Querido, veranda en een fantastische
29,99. bank in de woonkamer. Deze
plekken laten zich makkelijk
ombouwen tot een café voor twee.'
vS^Heijde»
'Heel veel behoefte
aan gezelschap
heb ik niet meer'
O
l
O
LU
LU
CD
X
co
LU
I
Wd
U heeft vast veel plezier beleefd aan het beschrijven
van de vrouwelijke erotiek.
U werkt aan meerdere boeken tegelijkertijd. Hoe gaat dat?
U heeft in eerdere interviews gezegd dat u sinds de dood van uw
zoon Tonio harder werkt dan ooit. Op eerste pinksterdag is zijn
dood elf jaar geleden.
Stemvorken
36
