8 NIEUWS
SONGFESTIVAL DECORS
Kerstklokjes,
telefoontoestellen en
de Poolse met het
wasbord. De 65-jarige
historie van het Eurovisie
Songfestival kent heel
wat toffe én totaal
mislukte decorstukken.
Songfestivalhistoricus
Dave Boomkens maakt
een kleine selectie.
maandag 17 mei 2021
Eefje Oomen
1 Duitse
telefoon
Volgens Dave Boomkens (fan, kenner en
schrijver van onder andere Het Eurovisie
Songfestival/Alle jaren, alle liedjes, alle verha
len) is Margot Hielscher waarschijnlijk de
eerste artiest plus decorstuk. Een zeer be
scheiden decorstukje. De zangeres die in
1957 voor Duitsland uitkwam met het liedje
Telefon, Telefon, pakt bij de eerste tonen van
haar liedje de hoorn van een bonkig, ouder
wets toestel. Margot heeft ook een heerlijke
fifties vibe: lange handschoenen, geëpileerde
wenkbrauwen, overdosis violen.
2Sienekes
draaiorgel
Als het aan Boomkens ligt staan we niet te
lang stil bij Sha-la-lie, Sieneke en dat draai
orgel. De Nederlandse voorronde van dat
jaar was misschien wel de rommeligste ooit.
Die weifelende Pierre Kartner die een win
naar móést aanwijzen. Het tekende de ma
nier waarop wij destijds met het evenement
omgingen: we namen het niet serieus.''
Dat Sieneke in 2010 al in de halve finale
strandde, lag volgens Boomkens niet aan
het barokke, pastelkleurige gevaarte. ,,Dat
draaiorgel paste in het verhaal van Sienekes
team.'' Er was overigens al eerder een Ne
derlandse inzending met orgel: Mouth
MacNeal met I See A Star, in 1974.
3Ilses
minimalisme
Dat je op het feest van de glitter, glamour en
pure extravaganza zonder noemenswaar
dige rekwisieten toch ver kan komen, bewe
zen winnaars zoals de Portugese Salvador
Sobral (Amar pelos dois, 2017), de Duitse Ni
cole (Ein bisschen Frieden,198i) en Johnny
Logan (What's Another Year, 1980 en Hold Me
Now, 1987). Voor Waylon en Ilse DeLange
waren twee microfoons, wat witte strepen
op het podium en verstilde achtergrond-
beelden in 2014 genoeg voor een spectacu
laire tweede plaats. DSt en de daarna nog
vaak gekopieerde cirkelende camera van
Hans Pannecoucke, de Vlaamse regisseur.
Boomkens: ,,Ilse en Waylon zongen over
druppels op de ruit, het nut van huilen,
en de wegmarkering waarlangs ze elkaar
misschien nog konden terugvinden. Al die
literaire elementen werden door Panne-
coucke prachtig in beeld gebracht.''
4 Wassende
Poolse
Die ene 'traditionele' Poolse wasvrouw die
met wasbord en borstel haar cup G sugges
tief de camera in slingerde, leidde in 2014
tot veel gegiechel en gedoe. Jammer, vindt
Boomkens. ,,Alle dingen op het podium ver
wezen naar de inhoud van het liedje. Dat
ging over de vooroordelen over Slavische
vrouwen. De melk die tijdens het optreden
nét niet over haar wangen en decolleté liep,
was er niet alleen om de kijker te prikkelen.
Het vol in beeld brengen van de borsten was
een middelvinger naar al die conservatieve-
lingen die de vrouw het liefst in een traditi
onele rol zien.'' Een Engels jurylid noemde
het hele zaakje 'two boobs too far'.
5 Het klokje
van Teach-In
Ook het legendarische Ding-A-Dong van
Teach-In (winnaar in 1975) kende een cru
ciaal rekwisiet: een glazen kerstklokje dat
pianist Ard Weenink aan het einde van het
optreden als een laatste hoge noot kapot
moest slaan. Boomkens: ,,Hij sloeg het klokje
alleen tijdens de repetitie per ongeluk stuk
en er was geen reserve. Een Zweedse hostess
is toen snel naar huis gesjeesd en heeft daar
een kerstklokje van haar zolder geplukt.''
6 Australië
op palen
Het imponerendste rekwisiet op het festival
in Tel Aviv dat Duncan Laurence in 2019
won: de 5 meter hoge paal waarop de Aus
tralische Kate Miller-Heidke ogenschijnlijk
gewichtloos rondtolde. ,,Het paste prachtig
bij het lied Zero Gravity." De uitdaging bij
alle bovenmaatse rekwisieten: hoe krijg je
ze snel het podium op? ,,De crew heeft er
maar een seconde of 30 voor, dat wordt dit
jaar ook weer een uitdaging. Vooral in de
pauze tussen Cyprus en Noorwegen. Die
hebben behoorlijk wat decorstukken.''
7 Het poppetje
van Mans
Eén land loopt altijd vijf passen vooruit op
de rest: Zweden. ,,Of het nu om het lied, de
act of rekwisieten gaat.'' Denk aan dat op
treden van winnaar Mans Zelmerlöw in
2015. ,,Het decor voor zijn lied Heroes was
wat je noemt een decor 5.0. De zanger be
woog zich synchroon met een virtueel pop
petje dat zijn jongere ik voorstelde. Mans
adviseert zijn jongere versie: 'Wrijf de tra
nen uit je ogen en dans! Ondanks de bulle
bakken die door je hoofd spoken.' Aan het
einde steken Mans en het poppetje allebei
een vuist in de lucht en luisteren naar de
vier laatste woorden. Wij. Zijn. De. Helden.
Magistraal stukje storytelling.''
8 Joans
tooi
In de categorie 'eens maar nooit meer' valt
de indianentooi van de Nederlandse inzen-
ding Joan Franka, roemloos afgedropen in
de halve finale van 2012. ,,Het was een knip
oog naar een nooit vergeten jeugdliefde,
met wie zij vroeger veel indiaantje speelde.
Jammer genoeg kwam dat prachtige verhaal
nauwelijks tot z'n recht. Iedereen dacht: wat
doet die tooi daar op haar hoofd? Als je het
verhaal niet kent, kan het - zeker nu - als
cultural appropriation worden gezien: het
ridiculiseren van cultureel erfgoed dat voor
andere volkeren van grote betekenis is.''
Halve finale 1 Halve finale 2 Finale
Goed is het niet altij d,
maar saai is het nooit
i
- 11
'fPHn
FCTüni.'ittj.Tïnn
'üÜLE jÜüïEHH O
JHIO
flintiiiMn
