'Je huurt mij niet in om even
de clown uit te hangen,
dat is niet Nathan, snap je?'
Nathan Rutjes, de
oud-voetballer die
bekend werd om zijn
mooie uitspraken
en nu een graag
geziene mediagast en jeugdtrainer
is, praat over de eveneens succes
volle tv-carrière van zijn 8-jarige
zoontje Lavezzi. Opeens onder
breekt hij zichzelf: 'O, dat vind
ik nog wel even belangrijk om
te zeggen.' Met serieuze blik:
'Lavezzi moet vooral geen look-
alike van Nathan Rutjes worden.
Absoluut niet. Hij moet zichzelf
zijn.'
Een tamelijk grappige uitspraak
omdat Lavezzi niet méér een look-
alike van zijn vader had kunnen
zijn. In de kinderprogramma's die
Lavezzi presenteert voor NPO Zapp
zien we een vroegwijs jongetje met
dezelfde enthousiaste manier van
praten als zijn vader, dezelfde
onbevangen vrolijke houding en
het meest in het oog springende:
datzelfde karakteristieke kapsel
van een gemillimeterd koppie met
lange mat tot in de nek.
'Wij lijken qua uiterlijk natuurlijk
op elkaar, maar verder zijn we best
verschillend. Ik kwam een keer
helemaal blij thuis met een doos
Lego, dacht dat we samen een
kasteel zouden gaan bouwen.
o Lavezzi kijkt naar die doos en zegt:
bouwt u maar papa, en gaat weer
verder met lezen in zijn biologie-
boek. Hij wil later namelijk Freek
Vonk worden. Vind ik helemaal
prima! Dat soort dingen probeer ik
juist te stimuleren.' Rutjes staat op
g van de bank, enthousiast gebarend
met zijn armen: 'Als jij Freek Vonk
wilt worden, ga het doen vriend!
Als jij wilt hockeyen, dan koopt
papa een hockeystick voor jou. Als
hij niet meer wil presenteren op
televisie, houden we er meteen
mee op. Maar hij vindt het gewél
dig. Dus ja.' Hij gaat weer zitten.
'Ja. Ik vind het belangrijk dat hij
respect heeft voor mensen. Als hij
tegen ons 'u' zegt, zal hij dat ook
tegen anderen doen. Dat is iets
wat ik beleefd vind. Zelf moest ik
vroeger ook 'u' zeggen tegen mijn
ouders. Ik weet nog dat zij daar
vaak complimentjes over kregen.
Dat heb ik opgepikt: als zoveel
mensen dat netjes vinden, dan
hebben mijn ouders dat toch goed
gedaan.'
'Lavezzi en ik... ja, daar kan ik
emotioneel van raken. Lavezzi is
echt mijn alles, de reden waarom
ik 's ochtends mijn bed uitkom.
Dus dat woordje 'u' zegt niet zo
veel over de band die wij hebben,
want die is onwijs sterk. Maar
tegelijkertijd blijf ik wel zijn vader,
niet zijn vriendje. Dan vind ik het
passend dat hij 'u' zegt.'
Met die herkenbare Rotterdamse
tongval: 'Lavezzi is zo onverstoor
baar joh, niet normaal. Daarin
heeft hij denk ik in papa wel een
goed voorbeeld. Jongens met
lange haren worden op het school
plein natuurlijk automatisch
14
Zegt Lavezzi 'u' tegen jullie?
Het schept wel een afstand, 'u'
zeggen, terwijl jullie band super-
hecht lijkt.
Wat vindt Lavezzi er zelf van?
mmïm
'j-'M
