Heleen van Royen
'Vergeet het, mam,'
zeiden Olivia
en Sam opvallend
eensgezind,
'dit wordt niks'
'O mam,' zegt Olivia met een zucht.
'Het is net als met de zwaluwen.'
Ik sla mijn ogen schuldbewust neer. Het heeft geen zin
om het te ontkennen. Het zal weer overgaan, dat is het
enige wat zeker is. Ooit zal ik er weemoedig aan terug
denken, maar op dit moment zit ik er middenin en valt er
niet aan te ontkomen. Het heeft me in zijn greep, net als
de zwaluwen destijds: de cryptohandel.
Op zich goed nieuws, want het leidt me af van de andere
c die mijn hoofd voortdurend op hol brengt. De corona-
pandemie doet mijn brein geen goed.
'Je kunt het ook allemaal niet lezen, hè?' zegt Bart geïrri
teerd als ik mijn zoveelste coronatirade tegen hem afsteek.
Kon ik dat maar.
Dan liever crypto. Van crypto word ik vrolijk, net als van
de zwaluwen. Ooit leefde ik onder een zwaluwnest. We
woonden nog in Portugal. Een zwaluwpaar had een nest
gebouwd op een gordijnrails onder onze overkapping.
Het paartje bleek niet erg bedreven in het bouwen van
nesten. Ze hadden zich er met een jantje-van-leiden vanaf
gemaakt. Je kon het nauwelijks een nest noemen. Toen
de kluwen takjes met inhoud naar beneden donderde,
stormde onze Mechelse herder erop af. Ik kon Igor net
op tijd opzij duwen en redde vier zwaluwbaby's van een
wisse dood.
Vervolgens had ik een probleem. Het nest was te gammel
om terug te zetten. Het paartje was gevlogen.
'Vergeet het, mam,' zeiden Olivia en Sam opvallend eens
gezind. 'Dit wordt niks.'
Ik weigerde mijn nederlaag te erkennen, haalde de trap
en pakte een terracotta terrastegel uit de schuur. De tegel
legde ik op de gordijnrails en een randje van de over
kapping. Het was een wankele constructie, maar het
lukte. Ik schoof de resten van het nest met de kale, roze
vogeltjes erin op de tegel. Daarna ging ik eronder zitten
en wachtte.
Lang verhaal kort: de amateurzwaluwen keerden terug
en pakten de draad van het voeden weer op. Ik raakte per
dag meer in extase en was er niet weg te slaan. Af en toe
klom ik de trap op om te kijken hoe hard onze baby's
groeiden. Ik fotografeerde elk nieuw veertje. Pas toen de
laatste zwaluw was uitgevlogen - Olivia bekende later dat
ze hem een zetje had gegeven - kreeg ik weer oog voor
mijn andere gezin. s
Naast de zwaluwen heb ik nog vele andere obsessies
gehad. Een losse greep: Rafael Nadal, ijsbeerjong Knut, h
een Portugese strandwachter, tienduizend stappen per
dag en Lady Maya, de iconische zeearend uit Beekse g
Bergen, die in 2018 een week vermist was. Dat was een
lange week voor mij en de mijnen.
Momenteel is het de cryptohandel. Dag in dag uit staar ik
naar de koersen, zoals ik ooit naar de zwaluwen staarde.
Als ik heb gekocht, hoop ik op stijgende lijnen. Als ik heb
verkocht, probeer ik de koersen omlaag te kijken. Crypto
houdt me zoet, crypto inspireert me. Bart en mijn kinde-
ren zijn het al helemaal zat, ik geniet met volle teugen.
Zoals een oud Portugees gezegde luidt: een schrijver
zonder obsessie is als een zwaluw zonder zomer. 2
MEZZA 7
Schrijver Heleen van Royen (56) woont samen met Bart (34). Ze is moeder van Olivia (28) en
Sam (24) en oma van Spencer (9 maanden) en van twee bonuskleinkinderen van 13 en 11.
CÜ
