maar hard bewijs ontbreekt
'Ik zie hem nog
zo zitten met zijn
zwarte klompjes.
Een vervelend
klotemenneke'
Elf
slachtoffers?
15
Henny Maas, 1975
Het is drie uur 's nachts als de 15-
jarige Henny Maas op 19 februari
1975 aanbelt bij haar vriendje. De
Geldropse tiener is na een ruzie
met haar moeder het huis uitge
stormd. Maar Frank Terburg hoort
de deurbel niet en zijn vader wei
gert om zo laat nog open te doen.
De volgende ochtend vindt Ter
burg een briefje op de deurmat.
Daarin schrijft Henny dat ze in
een leegstaand gebouwtje bij de
speeltuin gaat slapen en hij haar
kan ophalen bij 'de man met de
vogeltjes'. Daarmee bedoelt ze
Wim S., die een volière in zijn tuin
heeft. Hij woont vlakbij het hou
ten huisje waar Henny de nacht
doorbrengt.
,,Ik ben samen met een vriend
bij dat gebouwtje gaan kijken en
vond schoolspullen en wat kleren
van Henny", vertelt Terburg 46
jaar later in zijn kleine arbeiders-
huis in de Eindhovense volks
buurt Tivoli. ,,Daarna zijn we naar
Wim gegaan, maar die zei dat hij
Henny niet had gezien en van niks
wist.''
De politiechef in Geldrop
neemt de vermissing van het
jonge meisje niet direct serieus.
Een opstandige puber, ze duikt
wel weer op. Pas als hij een paar
jaar later wordt opgevolgd door
een nieuwe politiebaas, vindt er
alsnog onderzoek plaats. Zo wordt
onder andere de tuin van S. omge
spit, weet oud-rechercheur Van
Hout. ,,We dachten dat ze daar
wellicht was weggestopt. Maar het
leverde niets op. Er was te veel tijd
verloren gegaan, we liepen achter
de feiten aan.''
Jaren later, in 1994, verdiept re
chercheur Jan Gruijters zich op
nieuw in de verdwijning van
Henny Maas. Kroongetuige Pieter
Knabben is dan net opgestaan en
samen met vier collega's krijgt
Gruijters de taak om een aantal
nooit opgeloste vermissingszaken
tegen het licht te houden. Het zijn
stuk voor stuk zaken waarbij Wim
S. mogelijk betrokken is.
In het eerste politiedossier vindt
Gruijters bruikbare aanknopings
punten. Zo ziet een getuige S. kort
na de verdwijning van Henny
's ochtends in alle vroegte bezig
achter een talud in de speeltuin
naast zijn woning. Bovendien
brandt het huisje waar Henny de
nacht doorbrengt kort na haar ver
dwijning af, waardoor mogelijke
sporen verloren gaan. Een buurt
bewoner ziet S. enkele minuten
voor de brand achter het huisje
vandaan komen, staat in het dos
sier. ,,We hebben in die omgeving
nog gegraven, maar vonden niks.''
Wel worden Gruijters en co ge
tipt over een leeg graf in de Kem
pen. Er staat een zak met onge
bluste kalk naast. De agenten den
ken aan Wim S. Ze weten dat hij in
de kroeg wel eens opschept dat je
met ongebluste kalk een lichaam
in het niets kunt laten verdwijnen.
,,Het was een toekomstig plaats
delict, klaar om een lichaam in te
dumpen'', zegt Gruijters. ,,Het lag
in een bosperceel met dennen,
waar je moeilijk bij kwam. Heel
vergelijkbaar met de plek waar
Rienja is gevonden."
Voor het onderzoek trekt Gruij-
ters naar de gevangenis om S. te
verhoren. Maar Wimke houdt zijn
kaken op elkaar. ,,Ik zie hem nog
zo zitten met zijn zwarte klompjes
aan. Een vervelend klein klote-
menneke. Het was een kansloze
missie. Zoek het lekker uit, was
zijn houding.''
Frank Terburg denkt niettemin
dat Wim S. achter de verdwijning
van zijn toenmalige vriendinnetje
zit. Als de twee elkaar midden ja
ren 90 bij toeval tegenkomen in de
gevangenis, knapt er iets. Terburg,
zelf ook geen lieverdje, zit vast als
recht tegenover hem S. wordt bin
nengebracht. Woedend stormt hij
naar de cel en slaat op het raampje:
,,Ik schreeuwde: 'Gij bent de
mijne! Gij hebt mijn meisje ver
moord, ik gooi je over de balus
trade.' Kort daarna werd hij over
geplaatst naar een andere gevange
nis.''
Wimke: vriendelijk
en duister
Wim S. (1938) groeit op in het Bra
bantse dorpje Heeze. Zijn jeugdja
ren verlopen stroef en de familie
staat slecht bekend in het dorp.
Graddus Bakermans komt Wimke
in de jaren 40 en 50 vaak tegen in
Heeze. Ze werken als pubers sa-
1966 Anne van der
GO ZATERDAG 8 MEI 2021
LEES VERDER OP PAGINA 16
Namen van de vrouwen
die hij zou hebben ver
moord, noemde Wim S.
nooit in zijn 'biecht'
tegen medegedeti
neerde Pieter Knabben.
Maar aan de hand van
omschrijvingen zou hij
in ieder geval hebben
verteld over:
Groen-Heijligers,
Eindhoven
1975 Henny Maas,
Geldrop
1993 Rienja
Shewpersadsingh
(foto), Eindhoven
1993 Tanja Groen,
Maastricht
In de jaren 90 brachten
media nog andere ver
miste of vermoorde vrou
wen met S. in verband,
zo werd de naam van
Gerrie Schellekens (1991,
Eindhoven) genoemd.
Haar ouders kwamen
sporadisch in dezelfde
kroeg als Wim S. Volgens
de politie is er echter
geen enkele aanwijzing
dat S. met deze moord te
maken zou hebben.
Andere namen die wer
den genoemd door de
media: Lieke Snel (1967,
Maastricht), Marjo Win
kels (1975, Schimmert),
Germa van den Boom
(1984, Nieuwendijk) en
Andrea Luten (1993, Rui
nen).
Die laatste zaak roept
wel de vraag op wat de
waarde is van deze ge
ruchten. In 2010 leidden
dna-sporen naar de
dader van de verkrach
ting en moord op de
jonge Drentse. Dat was
niet Wim S., maar Henk F.
uit Hoogeveen.
ME zoekt het lichaam
van Rienja Shew
persadsingh.
FOTO POLITIE EINDHOVEN
