Aanwijzingen voor de verschillende moorden zijn er genoeg,
14
getrouwd zijn, hij zit al een tijdje
achter haar aan.
Als Rienja die nacht niet thuis
komt, slaat haar huisgenote alarm.
Al snel wordt Wim S. gearresteerd,
maar mede omdat er geen lichaam
is gevonden, moet justitie hem tot
twee keer toe laten gaan. Dat ver
andert als een hond zes maanden
later op het lichaam van Rienja
stuit. Ze ligt in een ondiep graf in
een bosje vol dennenbomen in
Veldhoven.
Meteen sluit het net rond
Wimke zich: zijn tele
foontje naar Rienja op de
bewuste avond, haar huisgenote
die ziet dat ze bij hem in de auto
stapt en getuigen die de twee
spotten in het uitgaansleven van
Valkenswaard. En hoewel S. zijn
Ford Taurus van binnen grondig
schoonmaakt ('om nicotine te ver
wijderen'), vinden forensisch ex
perts bloed van Rienja.
Cruciaal is echter de verklaring
van een kroongetuige. Pieter
Knabben zit in 1994 in de bajes
van Grave op verdenking van xtc-
export als hij wordt benaderd door
twee agenten van de Criminele In
lichtingendienst. Zij vragen hem
het vertrouwen van Wim S. te
winnen en hem aan de praat te
krijgen over de moord op Rienja.
Contact leggen is niet moeilijk.
Beide mannen komen uit de om
geving van Eindhoven en Knab-
ben weet het vertrouwen van zijn
streekgenoot te winnen. Steeds
vaker komt S. op bezoek in zijn cel.
,,Hij had niks, ik wel. Cola, koffie,
thee, koekjes. Die man praatte vijf
kwartier in een uur. Probeer dat
maar eens te onthouden. Af en toe
liep ik naar buiten om snel wat op
mijn hand te schrijven.''
Tegen Knabben loopt Wim he
lemaal leeg. Over hoe hij Rienja
meeneemt naar een rustig plekje
in Veldhoven, dat ze ruzie krijgen
als zij geen seks wil, hoe ze tijdens
de worsteling tegen de radio trapt
en hij haar vervolgens wurgt met
een snelbinder.
Jan Regelink is de officier van
justitie die S. in het voorjaar van
1994 vervolgt voor de moord op
Rienja. Hij is maar wat blij met de
inbreng van Knabben. ,,We had
den al sterk bewijs, maar de ver
klaringen van deze getuige maak
ten de zaak rond'', zegt Regelink.
Geile Wim, zoals zijn collega's
in de snackfabriek hem noemen,
krijgt zes jaar gevangenisstraf en
tbs met dwangverpleging. Hij zal
nooit meer vrij komen. Toch blijft
er bij de opsporingsdiensten iets
knagen. Politie en justitie verden
ken de Geldroppenaar er dan al ja
ren van achter de verdwijning te
zitten van meerdere vrouwen. Ste
vig bewijs is er alleen nooit.
Tot kroongetuige Pieter Knab-
ben het toneel oploopt. Tegen
Knabben bekent Wim S. in de ge
vangenis namelijk niet alleen de
moord op Rienja, maar ook de
moord op tién andere vrouwen.
,,Hij vertelde dat hij in totaal elf
mensen heeft omgebracht'', zegt
Knabben. Specifieke namen
noemt S. niet. ,,Maar hij vertelde
bijvoorbeeld over een vrouw van
wie de baby alleen achterbleef en
waar hij als klusjesman was ge
weest. Dat was zijn eerste moord.
Hij heeft haar begraven ergens op
de Strabrechtse Heide. Dat na
tuurgebied kende hij op zijn
duimpje.''
Annevan der
Groen-Heijligers, 1966
Het is een woensdag in november
1966 als luitenant Ben van der
Groen aan het eind van de middag
thuis komt van zijn werk. Als hij
zijn flat in Eindhoven binnengaat,
is zijn vrouw Anne er niet.
Vreemd, denkt hij: hun zoontje
van veertien maanden ligt in zijn
bedje te slapen en een pan met
aardappels staat nog gewoon op
het fornuis.
,,Ik bleef wachten en dacht dat
ze zo terug zou komen'', vertelt
Van der Groen nu, ruim vijf de
cennia later. ,,Anne's portemon
nee lag nog op tafel en ook haar jas
hing aan de kapstok. Bovendien
was ze dol op ons kind, die zou ze
nooit lang alleen laten.''
De politie komt niet meteen in
actie. Al verschijnt er na een week
een opsporingsbericht in de media
en wordt er gezocht in water in de
buurt. De politie ontdekt boven
dien dat Anne de middag van haar
verdwijning een loodgieter in huis
heeft gehad. Deze man is waar
schijnlijk de laatste persoon die
haar heeft gezien.
Rechercheur Van Hout zit al een
paar jaar bij de politie in Geldrop
als hij hoort dat de bewuste lood
gieter een bekende uit zijn dorp is:
Wim S. ,,Ik kende hem toen al ja
ren, een kruimeldief. Televisies,
gereedschap, sieraden. Maar dit
was de eerste keer dat hij bij de po
litie in beeld was vanwege de ver
missing van een vrouw. De ver
denking was serieus, maar het
echte bewijs ontbrak.''
De dreumes die in zijn bedje lag
te slapen toen zijn moeder ver
dween, is nu 55 jaar oud en heet
Roger van der Groen. Hij is er na al
die jaren van overtuigd dat Wim S.
achter de verdwijning zit. ,,Mijn
moeder verdween op een regen
achtige dag zonder jas en liet mij
alleen achter. En heel toevallig was
S. in ons huis, de laatste persoon
met wie ze is gezien. Tel daarbij op
dat hij een veroordeelde moorde
naar is en steeds weer in verband
is gebracht met de vermissing van
andere vrouwen. Dan is het voor
mij wel duidelijk.''
Roger bezoekt in 1994 de rechts
zaak tegen S. in Den Bosch. Hij is
vastberaden de man die hij be
schouwt als de moordenaar van
zijn moeder, recht in de ogen te
kijken. De zaal zit stampvol. Aan
het gangpad heeft hij een zitplek
gevonden. Achterin de rechtszaal
gaat een deur open. Een kale man
met haar op de slapen loopt bege
leid door een agent naar het be
klaagdenbankje. Roger draait zich
om. Indringend kijkt hij de ver
dachte aan. ,,Ik was teleurgesteld.
Een zielig, klein mannetje. Hij
stelde niks voor.''
Pas sinds zijn 12de weet Roger
dat zijn biologische moeder er niet
meer is. Het knaagt aan hem dat zij
nooit is gevonden. ,,De Stra-
brechtse Heide is altijd als plek ge
noemd. Ik heb een tijd met het
idee gelopen om S. in de tbs-kli
niek op te zoeken en hem te vra
gen: waar ligt ze? Maar ik heb het
nooit gedaan. Nu is hij dood.''
ZATERDAG 8 MEI 2021 GO
Oud-rechercheur Jan Gruijters denkt dat Wim S. achter de verdwij
ning van meerdere vrouwen zit. fotos koen verheijden
VERVOLG VAN PAGINA 13
