Is het inhalig dat ik
lekkers van visite
voor mezelf houd?
Joost MAG T WETEN
MIJN OUDERS, BROERS EN IK hebben al jaren
geen contact meer met onze jongste broer. Hij
wil geen contact omdat hij vindt dat hij een
slechte jeugd heeft gehad. Wij hebben onze jeugd
als fijn en normaal beschouwd. Ik voel boosheid
en medelijden, mijn ouders lijden hier onder. Ik
vrees dat dit tot hun dood zo blijft. Heeft u raad?
JOOST Zijn er nog families waar iedereen gelukkig
is met elkaar? Het aantal vragen voor deze rubriek
over gebroken gezinnen is bijna eindeloos.
Ruwweg kun je twee soorten treurnis onderscheiden.
Bij soort A is er ooit iets voorgevallen dat voor een
tweespalt van jaren heeft gezorgd. Erfeniskwesties,
echtscheidingen, een scheldpartij. Droefenis.
Soort B omschrijf ik gemakshalve maar als 'de zaak
van de verloren zoon'. Harmonieuze familie, maar
zoon, dochter, broer of noem maar een familielid
valt buiten de boot. Wordt in het water geduwd of
springt zelf overboord. Meestal het laatste, zoals in
dit geval.
Wijze raad is meer dan ik in huis heb. Wel heb ik tips
hoe met de situatie om te gaan. Om te beginnen:
laat niemand zich schuldig voelen. Ook het buiten
beentje zelf niet. Vader en moeder hebben iedereen
netjes opgevoed, maar er zijn nu eenmaal kinderen
waar geen opvoeding tegen opgewassen is. Zoals er
topvoetballers geboren worden in gezinnen waar
niemand ooit een bal heeft aangeraakt, worden er
zwarte schapen geboren in de meest harmonieuze
gezinnen. Je doet er niets aan. Voel je niet schuldig.
En heb vrede met de situatie. God hoort je brommen,
dat begrijp ik. Maar het zijn nu eenmaal zaken
buiten je macht, erken dat. En herneem je leven.
ALS IK MENSEN UITNODIG, nemen ze vaak bonbons of
een flesje wijn mee. Nu koop ik voor visite zelf altijd iets
lekkers en wijn. Dus ik breek de door hen meegebrachte
versnaperingen tijdens het bezoek meestal niet aan. Een
vriendin noemt dat 'inhalig'. Bent u dat met haar eens?
JOOST De zuinigste traktatie die ik ken staat op naam van
mevrouw Drees. In 1948 kwam de Marshallhulp op gang,
de steun van de VS aan West-Europa. George Marshall, de
Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, bezocht
de verschillende landen om poolshoogte te nemen. In Italië
werd hij in het presidentiële paleis gefêteerd. Daarna bezocht
hij ons land. Hier werd hij ontvangen door premier Willem
Drees in diens rijtjeshuis in Den Haag. En daar kreeg hij een
kopje thee met een mariakaakje.
Dit land moet erg arm zijn, dacht Marshall. Nederland kreeg
vervolgens van alle kleine landen veruit de meeste steun.
Een droog koekje voor een half miljard dollar.
Hoe verhoudt uw lekkers zich tot de meegebrachte versnape
ringen? Mariakaakje tegenover Belgische bonbons? Gevulde
koek tegenover slagroomgebak? Dat zijn dingen van belang
om te weten voor de beantwoording van deze vraag. Een
vraag overigens van zo weinig belang dat je hem onder een
loep moet houden om hem waar te nemen.
Misschien kunt u de keuze aan uw gast laten: 'Jij bracht
appeltaart mee, toevallig heb ik ook appeltaart. Welke wil je?'
Ik had nog betere antwoorden in gedachten, maar helaas is
uw probleem ook onder een microscoop niet meer goed
zichtbaar. Op dit moment zie ik het zelfs verkruimelen en
opgelost worden als een mariakaakje in een kopje thee.
-* Wijsheid komt met de jaren. Omdat acteur Joost Prinsen (78) een eind op weg is, beantwoordt hij jullie vragen.
Heb je een prangende kwestie om voor te leggen aan
Joost Prinsen? Mail dan naar joostmagtweten@dpgmedia.nl
