We hebben het over de dingen die we samen willen doen:
kijken naar The Sound of Music, een dagje shoppen, samen
naar Parijs, Curagao en London. En natuurlijk komen
meer dan eens pijnlijke herinneringen naar boven. Dat
ik me afvraag: waarom heb je destijds na de scheiding
niet méér moeite gedaan? Ik zou alles, werkelijk alles,
hebben gedaan om mijn kinderen te zien. Waarom heb
jij dat niet gedaan?
We hebben afgesproken dat we alles kunnen bespreken.
Ik wil die gevoelens niet wegstoppen met het risico dat ze
er dan toch op een gegeven moment uit knallen en er dan
weer een verwijdering tussen ons ontstaat. Dus houden
we allebei de deur open, hoe moeilijk dat soms ook is.
Ook al kan mijn moeder soms niet veel meer zeggen dan
dat ze het verschrikkelijk verdrietig vindt hoe het allemaal
is gelopen, ze kan de tijd niet terugdraaien. Dat snap ik.
Maar het helpt me enorm dat ze naar me luistert, me
probeert te helpen en er nu wél voor me is. In haar aller
eerste brief beloofde ze: 'Ik zal alles doen wat ik nu nog
kan doen, om je te helpen in het reine te komen met het
verleden.' En ze heeft woord gehouden.
Ik heb weleens gedacht dat het voor mij als kind mak
kelijker zou zijn geweest als mijn moeder 'gewoon' was
overleden en niet plotsklaps bij ons was weggegaan. Ik
heb me zo lang minderwaardig gevoeld; alsof het mijn
schuld was dat ze niet meer terugkwam. Er moest toch
wel iets grondig mis met mij zijn. Ik ben nu zo ongelooflijk
blij dat ze leeft en dat we kunnen genieten van wat er nu
wél is. We hebben vrijwel dagelijks contact en bijna elke
ochtend appen we om elkaar een welgemeende 'goede
morgen' te wensen. Het zit in die kleine dingen, daar kan
ik zo blij en gelukkig van worden.
Zondag is het Moederdag. Ik denk terug aan de aller
eerste moederdag die we na al die jaren samen beleefden.
We vierden ons beider moederschap en dat we elkaar
weer hadden teruggevonden. Mijn moeder gaf me een
stekje van het moederkruid dat in haar tuin groeide en
ooit in de tuin van van haar moeder had gegroeid. Het
ontroerde me dat straks in onze tuin datzelfde moeder
kruid zou groeien. Toen ik thuiskwam vroegen mijn
dochters: 'En, mam? Hoe was het?' 'Het voelde als thuis
komen.' En ik omhelsde ze.
Voor veel mensen zal Moederdag een speciale dag zijn.
Voor mij heeft het een extra betekenis. Ik ben dolblij dat
we dit jaar alweer onze derde Moederdag samen kunnen
vieren. We maken er een bijzondere dag van, met roze
pioenrozen, taart, cadeautjes en - het allerbelangrijkst -
elkaar.
MEZZA 23
Over haar zoektocht, waarbij ze niet alleen zichzelf maar ook
haar moeder terugvond, schreef Sophie Zeestraten vorig jaar
het boek Moederziel (Ambo Anthos €20).
