'Het gaat niet om die band,
maar om George. Als ik verdriet
heb is het vanwege hem'
Cornells Johannes
Zuiderwijk
Niet omdat het een gevoelig
onderwerp is, eerder omdat het
hem oprecht niet veel lijkt te
deren. 'Weet je waarom? Het gaat
niet om die band, het gaat om
George. Als ik verdriet heb, is het
vanwege hem. Ik weet zeker dat
Rinus en Barry dat ook zo voelen;
die band is helemaal niet belang
rijk meer.'
De waarde van de broederschap
overstijgt moeiteloos die van het
succes. 'We deden alles met elkaar.
We traden in die beginjaren mis
schien wel 250 keer per jaar op.
Als we een avond vrij hadden,
ging ik met George of Barry naar
de bioscoop. Of we gingen met
z'n allen naar een concert.
We zaten samen in hotels, limou
sines, vliegtuigen, restaurants.
We zaten soms weken met de hele
band bij George en Milly thuis.
Stond hij 's ochtends voor de hele bende eitjes
te bakken, 's avonds maakte Milly dan weer
soep. Gastvrijheid heb ik echt van George en
Milly meegekregen.'
In 1978, toen Golden Earring in New York
voor Aerosmith speelde in Madison Square
Garden, maakte Zuiderwijk een keuze voor het
leven. The Who wilde hem als opvolger voor
drummer Keith Moon, die dat jaar was overle
den. 'Ik ben drie hotelkamers langsgegaan om
dat aanbod met de jongens te bespreken. Alle
drie zeiden ze: te gekke kans, dat gunnen we je.
En ik dacht alleen maar: kom op, zulke goede
vrienden, die zo mooi reageren. Weet je wat?
Ik blijf. Bovendien kende ik de sfeer bij The
Who wel een beetje, Pete Townshend en Roger
Daltrey sloegen elkaar door de kleedkamer
heen. Ik had best met The Who willen spelen,
maar ik hoefde niet met ze aan tafel te zitten.'
Tot op de dag van vandaag heeft hij geen spijt
van die keuze. Hij paste bij de Earring en de
Earring paste bij hem. Een band zonder
poeha, die zich niet leent voor
opsmuk. 'We zouden in 2013 een
Edison krijgen, maar wel op voor
waarde dat we die avond één num
mer zouden spelen. Dat past niet
bij ons. Toen kregen we die Edison
ook niet. Typisch Nederlands.
Wij zijn met z'n vieren zo hecht,
er is zoveel respect voor elkaar.
Toen George zei dat hij door zijn
ziekte niet meer zo kon spelen als
hij wilde, accepteerden we dat alle
drie meteen. Er is niemand van
ons geweest die heeft gezegd:
maar je kunt toch nog wel een
keertje proberen of het lukt om je
plectrum goed vast te houden?
Als een van ons niet meer wil of
kan, dan houdt het op.'
Dat moment is nu. Zuiderwijk
gaat verder met Sloper, het gitaar-
en drumbandje dat hij in 2019 voor
de lol oprichtte met Triggerfinger-
drummer Mario Goossens. Terug
kijkend op vijftig jaar Earring is
het eerste woord dat bij hem
opkomt 'dankbaar'. 'Voor ons
waren er geen bands die het zo
lang op dat niveau volhielden.
Met de Stones zijn wij een van de
weinige bands die hebben laten
zien dat je vijftig, zestig jaar kunt
spelen zonder dat het armoedig
wordt.
Ik weet nog goed hoe we na ons
laatste concert in Ahoy in de
kleedkamer zaten en elkaar aan
keken van: wat hebben we nou
weer gedaan? Het klonk zo goed
die avond, dat hadden we als oude
lullen maar mooi geflikt.'
Hij staat op van zijn bank. 'Kom,
we gaan nu eindelijk die rendang
opwarmen.'
18
Hoe druk hij het ook had als drummer
van Golden Earring, Cesar Zuiderwijk
(Den Haag, 18 juli 1948) vond tussen
door altijd wel tijd voor iets anders.
Hij is drumdocent, maakte theater
voorstellingen en brak records met
1000 drummers op de Maas en zelfs
2000 op het Scheveningse strand.
In 2019, toen de Earring een jaartje
pauze nam, begon hij met Sloper,
een eigen bandje met twee drummers
en twee gitaristen. In augustus
verschijnt hun eerste album, daarna
gaan ze op tournee. Cesar Zuiderwijk
heeft een zoon (Casper, 35) en een
dochter (Selma, 30).
