'Een van de dingen waar ik
niet trots op ben, is dat ik
mijn moeder bedroog'
herdershond. Zo'n stoere hond
moest een passende naam hebben
en ik had geleerd over Napoleon,
Attila de Hun en Julius Caesar.'
Lachend: 'Uiteindelijk bleek het
helemaal geen herder. Hij is nooit
veel groter geworden.'
Jaren later, hij was een jaar of 16,
sloeg de naam over van het hondje
op het baasje. 'Drie meiden zochten
een drummer voor hun band, The
Ladybirds. Ze vonden dat we alle
maal een artiestennaam moesten
hebben. Toen dat hondje voor
mijn voeten liep, gaf ik hem een
zetje: 'Wegwezen, Cesar!' Die
meiden keken elkaar aan: Cesar!
Dat werd al vrij snel mijn vaste
naam, ik heb hem ook officieel
aangenomen, omdat niemand
me nog Cor noemde. Zelfs mijn
moeder ging na verloop van tijd
overstag, omdat ze merkte dat
mensen niet meer wisten over wie
ze het had als ze over Cor sprak.'
Zijn moeder liet hem vrij,
hoewel ze uiteraard meer waarde
hechtte aan onderwijs dan haar
tienerzoon deed. 'Het beste wat
me ooit is overkomen is dat de
rector mij van school heeft
gestuurd. Ik weigerde te voldoen
aan de voorschriften, had een
Beatles-kapsel, te lang naar de zin
van de school. In de zomer droeg
ik een coltrui om mijn haar in te
verbergen. Het kwam natuurlijk
toch uit. De rector moest mij na
verloop van tijd wel hebben. Hij
viel me aan op mijn bruine over
hemd - dat was iets van de nazi's
- en mijn rode broek, dat was
dan weer communistisch. Mijn
moeder vond dat ik dan maar naar
Schoevers moest gaan, om te leren
typen.'
Haar zoon gehoorzaamde, belandde
in de klas op de achterste bank.
'Daar kon ik stiekem wat tromme
len op mijn benen. Ik vond het
best, mijn moeder kreeg school
geld waardoor we konden rond
komen. Maar al snel begon ik te
spijbelen. Ik leerde een gitarist
kennen die leefde in een fruitkas
in Delft. Hij kon heel goed Jimi
Hendrix spelen, waanzinnige
muziek natuurlijk.'
Elke dag reed Zuiderwijk op zijn
Puch, gekregen van zijn moeder
voor zijn 16de verjaardag, naar
die kas. Voor weer een 'illegale'
muzieksessie. 'Ik ben heel trots op
wat ik uiteindelijk met vijftig jaar
Earring heb bereikt, maar als ik nu
terugdenk aan deze fase, dan is dat
bedrog van mijn moeder een van
de dingen waar ik totaal niet trots
op ben. Als ze vroeg hoe de lessen
gingen, zei ik: goed. Maar op mijn
laatste rapport stond bij het vak
machineschrijven: 34 dagen absent.
Toen moest ik het opbiechten.
''Mam, dit gaat het niet worden,
ik word echt drummer.'''
Zijn moeder was een 'vreselijk
lieve vrouw'. 'Ze accepteerde het.
Ze klaagde nooit over het geluid
als ik weer zat te drummen op
mijn kamer. Ze vond het fijn dat
ik ergens plezier uit haalde. Na
de dood van mijn vader sliep
ze zelf jarenlang niet goed van
verdriet. Ze waren elkaars grote
liefde, ik heb ze nooit ruzie horen
maken.'
Zijn eigen grote liefde is Hester,
met wie hij nog geen vijftien jaar
samen is. Heel romantisch, en
atypisch voor een rocker, vroeg hij
haar tijdens een ballonvaart ten
huwelijk. Hij kan het niet navertel
len zonder te lachen. 'Ik ging op
mijn knieën en die ballonvaarder, die wist van
mijn plan, gaf bewust een hijs aan die brander.
''Hester wil je...'' ggggggrrrr ggggggrrrr ggggg-
grrrr. Zat ik daar! Niemand die me verstond.'
Het stuklopen van zijn eerste huwelijk,
waaruit zijn twee kinderen zijn geboren, hoort
ook bij de dingen waar Zuiderwijk niet trots
op is. 'Wij kozen niet bewust voor elkaar. Mijn
moeder was aan het einde van haar leven
indirect verantwoordelijk voor het huwelijk.
Ze had zelf geen idee. Ze werd ziek, moest
worden geopereerd aan haar alvleesklier.
De artsen vertelden me daarna dat ze het niet
zou gaan redden. Voor haar hielden ze dat nog
achterwege, dat zou te zwaar zijn na die ingreep.'
Zuiderwijk, destijds 36, moest ergens heen
met zijn verdriet. 'Ik liet me troosten door een
vrouw die ik wel leuk vond, maar niet heel
goed kende. Een paar weken later belde zij me
op: ik ben zwanger van je. Dat was nogal een
schok. Later die dag bezocht ik mijn moeder
in het ziekenhuis en de artsen hadden haar
net de waarheid verteld. 'Ik ga dood,' zei ze.
'Ik word vader,' zei ik even later. Het was een
wonderlijke samenloop van leven en dood.'
Zoon Casper kwam later dat jaar ter wereld.
Hij heeft zijn oma nooit gezien. 'Ik was bij de
bevalling en het contact tussen zijn moeder
en mij was goed, al woonden we niet in één
huis. Totdat na ik denk een jaar de deurbel
ging. Stond ze daar met een buggy en een
koffer. ''Nu is het genoeg geweest, ik kom bij
jou wonen.'''
Als hij eraan terugdenkt schiet hij weer in de
lach. 'Ik kon dat wel waarderen. Vijf jaar later
werd onze dochter geboren, Selma. We zijn
zo'n vijftien jaar bij elkaar gebleven.'
Zuiderwijk krijgt trek. 'Houd je van rendang?
Ik heb nog wat over, prima lunch.'
We hebben het nog weinig gehad over zijn
levenswerk, Golden Earring. Anekdotes over
'de Earring' vertelt hij tijdens het gesprek om
de haverklap, maar wat het einde van de band
nu echt met hem doet? Hij zegt er weinig over.
MEZZA 17
