Ik ben supergraag
alleen, dan hoef ik geen
verantwoording af te
leggen'
7
past. Er wordt nu een aanbouw gemaakt om
beneden te kunnen slapen en douchen. Als die
klaar is, kan ik mijn leven weer gaan oppak
ken."
PASPOORT
,,Dat zit nog heel diep. Ik begin elke dag nog
met het weerbericht. 's Ochtends in bed hoor
ik het waaien. Is het zuidwest? Hoe laat is het
hoog water? En dan besef ik: o nee, mijn benen
doen het niet meer."
,,Ik moet het nu loslaten. Ik kan fysiek niet
meer op het strand komen. De zee is niet meer
van mij. Dat doet zeer, elke dag. Maar focussen
op wat ik mis, is zonde van mijn tijd, daar ga ik
kapot aan. De droom is er nog. Voor later. Die
vormt nu alleen maar ballast. Ik heb ruimte no
dig voor iets nieuws."
,,Ik ben alle mogelijkheden aan het verkennen.
Ik moet tenslotte weer aan het werk, geld ver
dienen, mijn onafhankelijkheid terugwinnen.
Ik heb nog steeds meer plannen dan beperkin
gen."
,,Nee, dat lukt niet meer zoals ik dat deed. Ik lag
op de grond, sprong over een slootje of klom in
een boom voor de beste foto. Nu zit ik in een
rolstoel en zie ik alles zoals iedereen het ziet.
Dat is niet wat ik wil, dat levert geen goede fo-
to's op. Nou ja, portretten kunnen misschien
nog."
Hij grijnst: „Kunstenaar. Dat is het enige dat
nu overblijft. Dus vanaf nu word ik écht kun
stenaar."
,,Nee, nu ook niet. Alle stoepen zijn schuin,
overal zijn randjes. In de rolstoel die ik nu heb,
kan ik het strand niet op, de natuur niet in. Ik
moet voortdurend kijken of er niks ligt. Dat is
geen natuurbeleving. En iedereen staart me
aan, ik ben niet meer anoniem."
,,Daarmee krijg ik mijn vrijheid terug. Dan kan
ik wel weer overal komen en de natuur in. Maar
dat ding is heel duur. Extra geld heb ik ook no
dig om mijn loods én mijn atelier én mijn ma
chines te laten aanpassen. Met de loods lukt dat
wel, maar in mijn atelier ben ik nog steeds niet
geweest. Daar kan ik ook niet op de tweede
etage komen. Ook wil ik een 360-graden-ca-
mera kopen, zodat ik video's kan maken voor
het YouTubekanaal dat ik ga beginnen. Ik
moest echt een drempel over om mijn handje
op te houden. Maar ik zal laten zien dat ik weer
kan worden wie ik was."
,,Ja absoluut. Vooral dat ene: dat alles het weer
doet."
GO ZATERDAG 1 MEI 2021
Marijn Kluijfhout, met op de achtergrond zijn geliefde Marieke. ,,Ik
moet mezelf opnieuw uitvinden." foto marcelle davidse
Marijn Kluijfhout
is geboren op 6
april 1973 en
groeide met
twee broers en
een zus op in
Vlissingen, Kou-
dekerke en Mid
delburg. Zijn ou
ders hebben een
boerderij. Hij is
kunstenaar en
fotograaf en
werd vooral be
kend met zijn op
hout afgedrukte
portretfoto's:
Houten Koppen.
Hij heeft een re
latie met grafisch
ontwerper Ma
rieke van der
Perk. Ze wonen
in Middelburg.
Op 11 mei 2020
brak Marijn zijn
rug door een on
gelukkige val.
Door een incom
plete dwarslaesie
is hij nu gebon
den aan een rol
stoel. Om zijn
leven weer op te
pakken, heeft hij
geld nodig voor
aanpassingen
aan zijn atelier,
loods en machi
nes en voor een
elektrische ter-
reinfiets, zodat hij
weer de natuur in
kan. De crowd-
funding verloopt
via Gofundme
onder de titel
Kluijfhout: won
deren zijn wel
kom.
Een leven zonder surfen.
Je bent jezelf opnieuw aan het uitvinden, zei
je in het begin. Wie wil je worden?
Fotograaf?
Buitenmens?
Je bent een crowdfunding begonnen voor
een soort elektrische terreinfiets.
Vandaar de slogan van je crowdfunding:
Wonderen zijn welkom?
