'Ik weet helemaal niet zo
zeker of het leven gaat over
gelukkig zijn'
'Ik probeer me ervoor af te sluiten. Ik lees geen
commentaar, geen recensies, niks. Ik ben ervan
overtuigd dat ik daardoor ook veel goede dingen
mis, maar ik wil me er echt niet door van de wijs
laten brengen. Met mijn zoon Harry heb ik twee
kinderboeken geschreven. Hij was vanochtend nog
hier, hij was overstuur over een online recensie die
hij had gelezen. Dat moet je natuurlijk nóóit doen,
dat is funest voor het zelfvertrouwen van een jonge
schrijver als Harry.
Misschien komt de kritiek die ik krijg voort uit
afgunst omdat ik zo veel verkoop. Dat is waanzin,
want ik werk al 25 jaar hard om dit te bereiken, het
is niet zo dat ik in één klap een superster werd.
Wat soms wel steekt, is dat mensen helemaal niet
willen zien hoeveel onderzoek er in mijn boeken zit.
Hoeveel geschiedenis ik zo met mensen deel. En
natuurlijk doe ik dat op mijn manier. Ik kan best
een serieuze non-fictieverhandeling schrijven over
de Ierse vrijheidsstrijd, maar hoeveel exemplaren
verkoop ik dan in bijvoorbeeld Nederland? Twee
honderd, als ik geluk heb.
Als mensen mijn boeken niet willen lezen, dan
lezen ze maar die van iemand anders. Ik ben trots
op alle boeken die ik geschreven heb. Weet je,
uiteindelijk ben ik gewoon iemand die de kost
verdient met verhalen vertellen. Daar heb ik plezier
in en het is helemaal mooi als degene die mijn boek
leest dat ook met plezier doet en er als het even kan
meteen iets van opsteekt. Je moet de zaken altijd
blijven relativeren - mensen hebben tegenwoordig
altijd maar als doel om gelukkig te zijn. Ik weet
helemaal niet zo zeker dat dat is waar het leven
over gaat. Verdriet is net zo goed belangrijk. Hoe
herken je geluk als je nooit verdriet hebt gekend?
We hebben tegenslagen nodig. Van tegenslagen
leer je, die vormen je.'
'Nadat mijn eerste huwelijk op de klippen was gelo
pen had ik het heel zwaar. Ik was een alleenstaande
moeder van twee kinderen en ik moest van ongeveer
niks rondkomen. Ik was dol op het huisje waarin ik
toen woonde, een cottage met een rieten dak, maar ik moest het
verlaten omdat ik de hypotheek niet kon opbrengen. Nog altijd
droom ik van mijn huisje, ik ben er laatst zelfs heen gereden
omdat ik eraan bleef denken. Het was echt een groot verdriet
dat ik het moest verliezen.
Desondanks heb ik veel geleerd in die tijd. Ik moest voort
durend multitasken om te zorgen dat alles niet in het honderd
liep, daar heb ik nog altijd profijt van. En ik leerde dat het
eigenlijk heel makkelijk is om het zonder geld toch fijn te
hebben.
Geld is nooit een belangrijke drijfveer voor me geweest - nie
mand gaat schrijven om rijk te worden. Inmiddels ben ik, als
ik het realistisch bekijk, inmiddels natuurlijk onmiskenbaar
rijk. Mijn verhouding met geld blijft dubbel. Ik durf bijvoor
beeld nog altijd niet goed enveloppen open te maken. Dan
komt er een rekening binnen van mijn creditcard. Ik gooi die
dan op een stapel en doe er niks mee. Mijn man Stephen pakt
hem dan op en wappert ermee in mijn gezicht. Hij zegt dat ik
ernaar móet kijken omdat ik anders extra rente moet betalen.
Die angst is natuurlijk een negatief gevolg van die moeilijke
periode in mijn leven. Het goede nieuws is dat ik inmiddels
andere mensen heb die zich over mijn geldzaken ontfermen.
En ik ben nog altijd niet spilziek. Het liefste zou ik al mijn geld
bewaren in een zak onder mijn bed, zodat ik er altijd bij kan.'
Als het einde van het gesprek in zicht komt, is Riley even stil.
Ze neemt een grote slok van haar thee. Dan stelt ze zelf een
vraag. 'Mag ik nog even terugkomen op die covers? Ze zijn nu
natuurlijk op de massamarkt gericht. Stiekem hoop ik dat mijn
naam inmiddels groot genoeg is om mijn boeken wat geraffi
neerdere covers te geven, die beter aansluiten bij hun inhoud.'
Via Zoom laat ze een stapeltje hardcovers zien van haar Zeven
zussen-serie. 'Kijk, dit vind ik nu mooi. Allemaal in één ingeto
gen kleur, met alleen de sterren van de Plejaden op de voorkant,
waar de zeven zussen naar zijn vernoemd. Zo zijn ze oorspron
kelijk in Engeland uitgegeven. Inmiddels staat er een of ander
meisje op de kaft - blegh! Uiteindelijk gaat het er dus om hoe
veel lef mijn uitgevers hebben. Of ze durven zeggen: dit is hoe
de boeken eruitzien, doe het er maar mee.'
Ze bekijkt de boeken die ze in haar handen heeft nog eens goed.
Lieftozend. 'Ja. Dit zijn covers waarvan ik vind dat ze bij mijn
boeken passen. Ik hoop dat de boeken van mijn volgende serie
meer dit soort omslagen zullen krijgen. Ze lacht schalks. 'Wacht,
heb ik me nu laten ontglippen dat ik van plan ben een nieuwe
serie te schrijven?'
MEZZA 33
Veel mensen kijken op uw boeken neer, vinden dat
het geen literatuur is. Wat vindt u daarvan?
Wat voor positiefs heeft u dan uit tegenslag gehaald?
