/V Een duivelskind werd ze genoemd, en zo behandelden haar ouders haar ook. Angélique van Deursen (50) werd jarenlang mishandeld en misbruikt. Het kreeg haar niet kapot, al had dat weinig gescheeld. 'Mijn man leerde me dat ik geen slaag kreeg als ik iets liet vallen.' ls kind had ik voor mijn gevoel twee vaders. Overdag was mijn vader een boze man die me al slaag gaf als ik de deur iets te hard dichtdeed. Meestal wist ik niet eens wat ik i verkeerd had gedaan. "Rotkind" of "duivels kind" noemde hij me. En dan was er de nachtvader, die naar mijn kamertje kwam, me uitkleedde en met zijn vingers overal aan en in zat. Dan was ik zijn 'kleine pop- pedijntje', zijn 'lieve blonde meisje'. Toen ik naar de basisschool ging, was mijn vader alleen nog maar boos en agressief; lieve woordjes waren er niet meer. Verschillende keren per week verkrachtte hij me, om de haverklap kreeg ik straf. Dan werd ik urenlang in de gangkast opgesloten, soms zelfs dagen. In de ochtend kreeg ik geen ontbijt, en regelmatig kreeg ik twee of drie dagen achter elkaar geen avondeten. We woonden met z'n drieën in een rijtjeshuis in Helmond. Ik had een mooie kamer, in de kleuren van die tijd: bruin met oranje. Mijn ouders gaven me Playmobil, barbies en Lego. Omdat ik niet met andere kinderen mocht omgaan, speelde ik altijd alleen. Een gelukkig gezinnetje met Barbie en Ken en hun kindje. Als ik door het raam keek en andere kinderen buiten zag spelen, voelde ik me heel eenzaam. Op school was ik een stil kind. Behalve op de dagen dat ik thuis werd doodgezwegen; dan ratelde ik juist aan één stuk door, alsof ik mezelf ervan moest overtuigen dat ik nog bestond. Ik was doodsbang voor mijn vader en leefde 24 uur per dag in angst. Hij was maar 1.63 meter, maar in mijn beleving was hij een reus. Zo gespannen als een veer lag ik 's nachts met het dekbed over me heen te luisteren naar de geluiden in huis. Ik kende elke kraak van de trap, hoorde aan de voetstappen of het mijn vader of moeder was die naar boven kwam. Mijn moeder, die vanaf mijn 13de meedeed aan het sek sueel misbruik, was een grijze muis en een timide vrouw, vooral op de achtergrond aanwezig. Als ik uit school kwam, zat ze klaar met thee en koekjes, en vroeg ze hoe het was geweest. Daardoor heb ik lang in de veronderstelling geleefd dat zij wél lief voor me was. Pas later besefte ik dat dat beeld niet klopte. Want zij vertelde mijn vader wat ik allemaal verkeerd had gedaan en ze wist dat hij me daarvoor zou straffen. Ik denk dat ze het wel handig vond als ik de klos was, want dan bleef zij zelf buiten schot. Zij was het ook die mij op mijn knieën met een schuursponsje de vloer liet schrobben en me met een tandenborstel de wc en badkamer liet schoonmaken. BESCHADIGD MAAR NIET VERSLAGEN 'A m CD Z O X O I U) ie LU 20

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2021 | | pagina 100