Als Frans Bauer zijn doorbraak al een paar jaar
achter de rug heeft en ook in Duitsland succes
heeft, vraagt hij bij de gemeente een vergun
ning aan voor een eigen woonwagen. 'Dat leek
een formaliteit. We kochten alvast een keuken,
een badkamer en tegels, maar op een dag
kwam er een brief: geen vergunning. Zat ik
wel even in de rats...'
Toeval of niet, het is rond die tijd dat Frans op
een avond de eigenaar van een huis aan het
eind van de straat spreekt. 'Het vrijstaande
huis waar ik als kind al verliefd op was. Waar
van mijn opa tijdens het grasmaaien zei: kijk
er maar goed naar, jongen, je zult er nooit een
steen van kunnen betalen. De man vertelde
dat hij relatieperikelen had. Dat hij het wilde
verkopen. Dus vroeg ik hem wat de prijs was.'
Mariska: 'Komt-ie 's avonds thuis, zegt-ie: ik
heb dat huis gekocht.'
Frans: 'Nee, ook niet met mijn boekhouder
trouwens. Maris wist altijd al dat dat mijn
droomhuis was.'
Mariska: 'Ik wist van niks. Maar we
waren er zo vaak voorbijgereden.
Dus ik was blij.'
Frans: 'Er was nog wel een dinge
tje. We moesten de bestelde keuken
en badkamer van de woonwagen
in het nieuwe huis inpassen. Dat
hebben we gedaan. Ervaring met
een echt huis hadden we niet. In
een caravan zitten laatjes, kastjes,
een gasstel, en klap je de tafel neer
voor het bed. Nu moesten we alles
verbouwen en inrichten.'
Op dit moment wordt de villa
grondig verbouwd. De vloeren,
keuken en badkamer worden ver
nieuwd en er komt een aanbouw.
Sinds juni verblijft de familie in
een huurhuis een paar honderd
meter verder. Poes Zinzi, een
Britse korthaar, zit er opgesloten
op de bovenverdieping ('Anders
loopt ze terug naar het andere
huis'). De kinderen zijn al lang
gewend, net als de vier honden
- de drie drukke pomeriaantjes
Zoe, Jackie en Pip en labradoodle
Lourdes, die deels verlamd is.
Frans: 'Ze heeft twee jaar geleden
een tia gehad, waardoor haar
achterkantje niet meer meewerkt.
Bijna had de dierenarts haar laten
inslapen, maar we konden nog
naar het dierenziekenhuis in
Dordrecht. Zo fijn dat ze daar is
gered. Voor buiten hebben we een
rolstoel voor haar. Dat willen we
voor onszelf toch ook als de benen
niet meer werken? Dan krijgen we
toch ook geen spuitje?'
Mariska: 'Ze kan trouwens ook
prima zonder. Thuis sleept ze
gewoon over de vloer. En dan gaat
ze soms nog harder dan de rest.'
Alsof het normaal gesproken al
niet zo'n gezellige heksenketel was
MEZZA 15
Niet vooraf besproken?
