Onder politici
Na een vechtweek is nieuw
kabinet nog verder weg
'fa
U
■V
Israëli's moesten
in twee jaar tijd
vier keer stemmen.
Partijen
verketterden
elkaar net zo
hard als
hier
m
Van boven af: Flo-
rentino Perez, Joan
Laporta, Andrea Ag
nelli en Roman Abra-
movitsj. Vier van de
clubpresidenten die
van plan waren de
Champions League
op te blazen.
ook vooral voor het geld in het
voetbal en sloten zich dus aan bij
de Amerikaanse-Pérez-Agnelli al
liantie voor de Super League.
Dat was de harde kern. Maar de
Super League had tevens een
zachte onderbuik: de andere eige
naars. Net als Agnelli is Miguel
Angel Gil Marin van Atlético Ma
drid een erfgenaam die een
slimme zakenman wil zijn. Hij
kreeg de club van zijn vader, Jesüs
Gil y Gil, zo'n typische jaren-80-
narcist. Miguel is stil, bescheiden.
In Vicente Calderón, het oude At-
lético-stadion, werkte hij in een
klein kamertje, enkele deuren van
het reusachtige kantoor waar zijn
vader vroeger zat.
Miguel dacht: de Super League is
goede business. Maar het verschil
met John Henry is dat Miguel niet
op 5000 kilometer van zijn club
woont: hij heeft een boerderij
even buiten Madrid waar zijn ge
zin paarden en stieren fokt. Daar
wil hij zijn hele leven blijven. Als
Madrilenen boos zijn, krijgt hij dat
op een bepaalde dag op zijn bord.
De ultra's van Atlético weten waar
hij woont. Het geld van de Super
League is voor hem het gedoe niet
waard. Dinsdag stapte Atléti eruit.
De groep 'sjeiks en oligarchen'
had een hele andere insteek. Zij
vonden de Super League nooit zo
interessant, want zij zitten niet
voor het geld in het voetbal. De ko
ninklijke familie van Abu Dhabi
(eigenaren van Manchester City),
de Russische oligarch Roman
Abramovitsj (Chelsea) en de heer
sers van Qatar (eigenaren van
PSG) zijn miljardairs uit de olie en
het gas. Die hoeven geen miljoe
nen in het voetbal te verdienen.
Integendeel, ze willen geld m de
sport steken: uit ijdelheid, verve
ling en om vrienden te maken in
Europa. Deze week merkten ze:
met de Super League maak je al
leen maar vijanden. City en Chel
sea waren dinsdagavond de eer
sten die eruit stapten. De Qatari
van PSG waren slimmer: die wa
ren niet eens ingestapt.
Barcelona was verdeeld. Mijn
boek over de club verschijnt in au
gustus, ik heb er voor en tijdens de
pandemie veel rondgelopen, en ik
zag de financiële paniek in de ge
zichten van de clubbestuurders.
Bar^a heeft meer dan een miljard
euro schulden. De club kan het sa
laris van Messi (zo'n 125 miljoen
euro per jaar) niet meer betalen.
Vandaar dat de Super League aan
lokkelijk klonk.
Maar Barcelona is geen bedrijf.
Het is vooral de grootste democra
tie in het voetbal. Elke Bar^a-presi-
dent wil eerst de socios (leden)
blij maken; geld is minder belang
rijk. Toen deze week duidelijk
werd dat de socios niet blij werden
van de Super League, krabbelde
president Joan Laporta meteen te
rug. Laporta is een charismatische
politicus, geen zakenman.
Dit zijn de mannen achter het
Super League-debacle. Van afstand
denk je misschien: het zijn demo
nische zakenlui die denken als re
kenmachines. Van dichtbij ziet het
er een stuk minder imponerend
uit.
Politiek verslaggever Hans van Soest schrijft elke week over wat er speelt in Den Haag.
Deze week: hoe Nederland Israël achterna dreigt te gaan.
1
if
nformateur Herman Tjeenk
Willink zal zich afvragen waar
hij aan begonnen is. Premier
Mark Rutte zei woensdagavond
nog optimistisch dat er 'uitein
delijk altijd een kabinet komt'.
Maar Tjeenk Willink kan slechts
concluderen dat het onderling
wantrouwen tussen partijen al
leen maar groeit.
Deze week kwam een werkbare
meerderheid in de Tweede Kamer
verder uit zicht. RTL Nieuws ci
teerde uit notulen van de minister
raad waaruit zou blijken dat het ka
binet moedwillig informatie ach
terhield voor de Tweede Kamer in
de toeslagenaffaire. Nog voor het
kabinet zijn kant van het verhaal
kon doen, trokken bijvoorbeeld SP
en PvdA al hun conclusies.
Waar PVV-leider Geert Wilders
nog een slag om de arm hield en
zei 'als dit waar is, ddn hebben we
een probleem', concludeerde
PvdA-Kamerlid Henk Nijboer dat
het kabinet 'bezig is geweest
volksvertegenwoordigers onder de
duim te houden'. En SP-leider Li
lian Marijnissen wist zeker dat
Rutte 'weer had gelogen'.
VVD en D66 hadden stiekem
nog de hoop dat de PvdA met hen
zou willen samenwerken. Maar
die hoop is vervlogen toen PvdA-
leider Lilianne Ploumen herhaalde
dat 'Rutte nog steeds het pro
bleem is'. ,,De PvdA heeft blijkbaar
nog steeds niet in de gaten dat de
verkiezingen al voorbij zijn'', ver
zuchtte een Kamerlid.
En het probleem is inmiddels
niet meer alleen de vertrouwens
crisis rond Rutte. Na woensdag is
voor al die partijen die niet meer
met hem willen samenwerken las
tig vol te houden dat alleen de
VVD-leider verantwoordelijk is
voor een politieke cultuur waarin
'de waarheid pas een optie is als
kritische journalisten ermee voor
de dag komen' (dixit Marijnissen).
Zo deed de eerste reactie van D66-
leider Sigrid Kaag erg denken aan
Ruttes veel geciteerde uitspraak
dat hij ergens 'geen actieve herin
neringen aan had'. ,,Ik weet niet of
ik bij die bewuste ministerraad
aanwezig was'', zei Kaag. ,,Mis-
schien was ik in Niger.'' Daar zat
ze in november 2019 overigens
niet. En dan is er nog het CDA.
Leider Wopke Hoekstra houdt al
een tijdje de boot af in de formatie.
Volgens een hooggeplaatste
CDA'er speelt mee dat zijn popu
laire nummer 2 Pieter Omtzigt al
intern zou hebben laten weten het
niet geloofwaardig te vinden als
zijn partij weer met Rutte in zee
gaat.
De hoop dat het vertrouwen kan
worden hersteld met voorstellen
om de Tweede Kamer meer in
vloed en controle te geven op het
kabinetsbeleid, zoals Omtzigt on
der andere wil, lijkt na deze week
ook ijdel. Als het Hoekstra al niet
lukte om hem in de toeslagenaf
faire te 'sensibiliseren', zoals RTL
deze week citeerde, waarom zou
het hem dan nu wel lukken Omt-
zigts oordeel over samenwerking
met Rutte bij te stellen? De relatie
tussen de twee oogde al niet solide
in de campagne. Andere partijen
vrezen dat de christendemocraten
intern zullen scheuren.
In het CDA vragen sommige Ka
merleden zich af: krijgt Wilders
gelijk? De PVV-leider zei twee we
ken na de verkiezingen al dat een
nieuwe stembusgang de enige op
lossing is.
Waar dat toe kan leiden, zien we
in Israël. De Israëli's moesten in
twee jaar tijd vier keer naar de
stembus. Partijen verketteren el
kaar daar net zo hard als hier. Twee
keer kwamen er nieuwe verkie
zingen omdat de formatie vastliep.
Een keer besloot premier Netan
yahu een regering te vormen met
zijn rivaal die eerder zijn aftreden
eiste. Het klapte snel uiteen. Sinds
de laatste verkiezing is er nog geen
nieuw kabinet.
Rutte rekent er op dat hier geen
nieuwe verkiezingen komen. Im
mers: nieuwe verkiezingen lossen
niks op, daarna moet je toch weer
met elkaar verder. Volgens peilin
gen zouden de verhoudingen
daarna niet veranderen. En uit on
derzoek van EenVandaag bleek
eerder dat alleen de achterbannen
van PVV, Forum voor Democratie
en SP voor nieuwe verkiezingen
voelen.
Maar vooralsnog is er geen zicht
op een nieuw kabinet. Verre van.
Wel kijkt Rutte ineens met meer
liefde naar GroenLinks. Die partij
lijkt minder radicaal dan bijvoor
beeld de PvdA. GroenLinks-leider
Jesse Klaver voelde aanvankelijk
ook niets voor een motie van wan
trouwen tegen Rutte. En toen Een
Vandaag dinsdag een
onderzoek presen
teerde waaruit blijkt
dat zijn achterban het
prima zou vinden om
zonder een andere
linkse partij in een ka
binet te stappen, zei
Klaver dat hij 'het
onderzoek
niet kende'.
Als Rutte
zo'n ont
wijkend
antwoord
had gegeven,
was hij niet ge
loofd.
GO ZATERDAG 24 APRIL 2021
FOTO'S DIVERSE BRONNEN VIA
AFP
H I
