Super League stort in als een plumpudding
Wat had de Super League moeten worden?
Het is het
oude
verhaal van
de leider
die van zijn
volk is
vervreemd
De Super League is binnen enkele dagen om
zeep geholpen. Verslaggever Simon Kuper
legt uit dat de leiders van de rijkste clubs van
Europa minder imposant zijn dan we denken.
14
der mee naar het Real Madrid-sta-
dion. Toen hij vijftig jaar later
voorzitter werd, hing hij een
groepsfoto van zijn galactico-ster-
ren boven zijn bed. Freud zou er
van gesmuld hebben.
Pérez dacht: 'Ik ben de onbe
twiste baas van Madrid, de fans
volgen mij gewoon naar de Super
League.' Het is het oude verhaal
van de leider in zijn paleis die zich
met de jaren van het volk ver
vreemdt. Het kwam in Pérez en de
anderen niet op om even bij sup-
portersgroepen, journalisten of
politici te informeren. Clubeige
naren kijken namelijk op die men
sen neer. Als je een van de meest
geliefde instituten van Europa
leidt, dan ga je al gauw op anderen
neerkijken.
Agnelli dankt zijn macht puur
aan zijn achternaam: zijn grootva
der Edoardo werd in 1923 presi
dent van Juve. De kleinzoon is een
vriendelijke gast die dolgraag een
slimme zakenman wil zijn, maar
hij is gewoon een erfgenaam. Om
dat iedereen altijd bij een Agnelli
slijmt, is hij zichzelf gaan over
schatten. Tijdens het bekokstoven
van de Super League had hij te
vens een hoge functie bij de oppo
sitie, de Europese voetbalbond
UEFA, en hij dacht: 'Ik leid die
mensen daar wel eventjes om de
tuin.'
Dat viel tegen. Toen het nieuws
van de Super League bekend werd,
tweette zijn Nederlandse UEFA-
collega Michael van Praag: 'Mijn
medebestuurslid Agnelli is ont
maskerd als een ordinaire leuge
naar, bedrieger en verrader.' De
meeste fans waren nóg negatiever.
Als je mensen wilt manipuleren,
moet je slim zijn. Maar net zoals
olie onderdeel is van de olieindu
strie, is stupiditeit onderdeel van
de voetbalindustrie. De kamers
van de macht zitten vol met erfge
namen, ex-voetballers, en maatjes
van; allemaal types die niet op in
telligentie zijn geselecteerd. Om
dat alleen blanke mannen in aan
merking komen voor topfuncties
in de voetballerij, is de talentenvij
ver sowieso niet groot.
De Britse Spurs-voorzitter Da
niel Levy en Internazionale-presi-
dent Steven Zhang (29-jarige zoon
van een Chinese miljardair) zitten
De plannen voor de Europese Su
per League kwamen op zondag
naar buiten. Dinsdag was het idee
al dood. Je kijkt naar de implosie
en je denkt, 'Waarom zoveel ama
teurisme? De grootste voetbal
clubs worden toch niet geleid door
idioten?'
Nou, de waarheid is dat het
voetbal niet de snuggerste be
drijfssector is. Ik schrijf er al 25 jaar
over voor mijn krant, de Financial
Times. Veel van de clubeigenaren
achter dit project ken ik uit inter
views, voetbalconferenties, mail
wisselingen en in één geval als on
betaalde informele adviseur.
De meesten van hen zijn be
leefde, hoogopgeleide mannen in
smaakvolle, dure pakken. Anders
dan de dictatoriale clubpresiden
ten uit de jaren 80, zijn het geen
tetterende narcisten. Voetbalbon
zen komen niet meer met koffers
bankbiljetten aanzetten, maar met
bankgaranties. Ze beschouwen
zichzelf als serieuze zakenlui, die
toevallig in de volkssport zitten en
niet bijvoorbeeld in de farmaceu
tica. Hoe kan het dan dat zij zó
hebben geblunderd? Om dat te be
grijpen moet je de mannen achter
de Super League in drie groepen
verdelen: de Amerikanen, de oli
garchen en sjeiks, en de Europea
nen die dachten dat ze geniale za
kenlui waren.
Vier van de twaalf clubeigena
ren achter de Super League zijn
Amerikanen: John Henry van
Liverpool, Stan Kroenke van Arse
nal, de familie Glazer van Man
chester United, en Paul Singer, de
financier achter AC Milan. Het zijn
geen voetbalfans. Drie van hen be
zitten Amerikaanse sportclubs
(Henry is eigenaar van honkbal
club Boston Red Sox), en ze be
schouwen sport als een ordinaire
business waar het doel is geld te
verdienen. Samen met de Ameri
kaanse bank J.P. Morgan Chase be
sloten ze: we maken van voetbal
een soort NFL (National Football
League, red.), een gesloten compe
titie met alleen grote clubs. Ze
wisten dat Europese voetbalfans
sentimenteler denken, maar dat
kon deze mannen weinig schelen.
Ze wonen in goedbewaakte land
huizen in de VS, komen zelden of
nooit bij hun clubs en kijken
vooral naar de cijfers.
Handlangers
Hun belangrijkste Europese hand
langers waren Florentino Pérez
van Real Madrid en Andrea Ag
nelli van Juventus. Beide mannen
zijn echte fans. Agnelli liet me een
keer een tekening zien die hij als
negenjarige in 1985 had gemaakt,
nadat Juve met een penalty de Eu
ropa Cupfinale had gewonnen:
een bal die het doel in vliegt, on
der de tekst, 'Juventus je bent een
koningin'. Het was het jongetje
ontgaan dat er die middag in het
Brusselse Heizelstadion 39 Juve-
fans dood werden gedrukt tijdens
hun vlucht voor Liverpool-hooli
gans.
Pérez ging als kind in de jaren 50
aan de hand van zijn geliefde va-
ZATERDAG 24 APRIL 2021 GO
Lionel Messi van
Barcelona in duel
met Matthijs de Ligt
van Juventus. Het
had een affiche kun
nen zijn van de
Super League. Maar
dat plan ging in rook
Op. FOTO GETTY
Vier Spaanse, Italiaanse
en Engelse voetbalclubs
lanceerden het idee van
de Europese Super
League. Het idee is af
komstig uit de Verenigde
Staten, waar bijvoorbeeld
de NBA (basketbal) een
afgesloten competitie is
van de grootste clubs en
de grootste merken. In de
Super League zouden
nog enkele andere top
clubs uit Duitsland of
Frankrijk worden toege
laten en zou een klein
clubje per jaar worden
uitgenodigd. Doel van de
clubs was om net als in
de VS met onbeperkte
televisiebudgetten en
strakke marketing een
onderlinge competitie te
organiseren.
Geblunder
van rijke
amateurs
