Saskia Noort
Lange neuzen en
dedain voor het volk
Zo doen zij dat
Fransen lijven Amsterdam'
in, om de albatros te redden
VEEL GEDEELD
Twee stukken
zeebodem zo
groot als drie
keer ons land
kregen de
Fransen erbij
10
'Ik ben de mooiste!'
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt.
Er zijn zoveel dingen waarvan ik wilde dat ik er geen actieve herin
nering aan had. Een busseltje saaie dates, een paar giftige relaties,
een stuk of wat voedselvergiftigingen op tropische locaties, enkele
dronken ruzies, een verkrachting, de leugens die ik om bestwil
heb verteld, enkele recensies, de keer dat er een toiletrol achter me
aan de trap af stuiterde waarvan het papier nog in mijn panty zat, evenals
mijn rokje. Alle perikelen rondom mijn scheiding, de pijn tijdens en ook na
mijn bevallingen, de teleurstelling in een dozijn mensen die ik eerst hoog
achtte, een Photoshopfail in deze krant van ondergetekende in galajurk
naast een afgebrand vluchtelingenkamp op Lesbos. Ik zou ook graag geen ac
tieve herinnering hebben aan een jaar lang eindeloos gepruts omtrent co
rona, aan 925 miljoen voor random Fieldlab-evenementen, het moederhart
Nadia Duinker die haar kinderen een regering als die van Wit-Rusland gunt,
de dreigende code zwart op de ic, het oprukken van Indiase en Braziliaanse
varianten waar geen vaccin tegenop gewassen is, aan de persconferenties die
steeds meer weg hebben van de schoolmeesterpreken die je vroeger in groep
1 kreeg, of aan het hele afgelopen jaar dat een grote Groundhog Day is, inclu
sief politieke schandalen.
Maar helaas. Mijn herinneringen zijn zo actief dat ze me wakker houden
en veel te vroeg doen ontwaken. Wat een zooitje. Hoe moet het verder? Wat
kan ik doen? Mijn arme kinderen. Nog langer wachten op vrijheid, nog meer
beknibbeld, nog minder huizen, o leuk, de studieschuld wordt straks in de
BKR opgenomen. Razend word je ervan. Het is echt een hele klus om met in
complotten te gaan geloven, om géén systeem te vermoeden achter de stui
tende domme leugens, het dedain voor het
volk, het plakken aan het pluche, de Marco
Borsato-achtige eufemismen, de weigering
enige verantwoordelijkheid te nemen voor
de faalketting.
In plaats daarvan krijgen we een kluif toe
geworpen, hoewel de besmettingsgraad
stijgt en het wachten is op een Janssen-
pauze. We mogen met één persoon buiten
ons huishouden op een terras zitten van 12
tot 18 uur. Nog steeds niet naar een museum
of een sportschool, bioscoop of theaterzaal,
tenzij het een 'fieldlabje' betreft, maar goed. Een biertje. Op een terras. Dat
houdt ons wel even koest. Maar wee je gebeente als je met Koningsdag de
straat op gaat. Dan ben je de klap in het gezicht van de zorg, de horeca, Hugo
de Jonge en Ab Osterhaus. Aan de burgermeesters de taak om steeds groter
wordende hordes met schijt aan beleid koest te houden. Met dank aan de
lange neuzen van Rutte en het hele zooitje vrees ik voor rellen door het hele
land en het beteuterde gezicht van Grapperhaus, die de schuldvraag weer
mag afwenden op de burger. Daarna trekt Rutte zijn zoveelste boetekleed
aan en blijft hij lekker zitten want tja, coronacrisis. Nee hoor, hij ging hele
maal niet al die tijd voor groepsimmuniteit. Geloofde ik in complottheo
rieën, dan zou het me opvallen dat deze pandemie hem opvallend goed uit
komt en hij om de coronacritici zo dom mogelijk te doen lijken, Willem En
gel inhuurde.
We zullen er even aan
moeten wennen:
'Amsterdam' en wijde
omgeving zijn bezit van
Frankrijk. President
Macron is de hoogste
baas van een eiland met
die naam in de Indische
Oceaan. Hij heeft nu ook
de zeebodem erbij. Het
land wil er onderzoek
doen en de kwetsbare
natuur rond het eiland
beschermen.
FRANK RENOUT
PARIJS
Frankrijk is al groot, onge
veer 14 keer Nederland,
maar het land is in één klap
nog veel groter geworden.
Het Franse grondgebied is
zonder dat er ook maar één
schot viel, en zonder dat er
ook maar één grensconflict
werd uitgevochten, uitge
breid met 151.323 vierkante
kilometer. Dat is nog eens
ruim drie keer Nederland.
Er is alleen één pro
bleempje. Het nieuwe
grondgebied ligt op grote
diepte in de Indische Oce
aan. De bodem, zo'n 4 tot 7
kilometer onder het water
oppervlak, is namelijk Frans
grondgebied geworden.
Dat zit zo. De territoriale
en internationale wateren
op aarde zijn verdeeld. Maar
wat betreft de bodem onder
water ligt het ingewikkel
der. Er is een Verdrag - het
Verdrag inzake het Conti
nentale Plateau - en beslis
singen worden genomen
binnen de Verenigde Naties.
Een speciale VN-commis-
sie besloot vorig jaar twee
stukken bodem van de Indi
sche Oceaan aan Frankrijk
toe te kennen. Dat besluit is
nu geformaliseerd. Het gaat
om bodem rond het eiland
La Réunion, bij Madagascar.
En het gaat om een stuk
middenin de Oceaan, tus
sen Afrika en Australië.
Dat laatste stuk bodem
ligt om een Frans eilandje
genaamd, jawel: 'ïle Am
sterdam'. In de 17de eeuw
voer hier VOC'er Antonio
van Diemen voorbij met
zijn schip 'Nieuw Amster
dam' en daar werd het vul
kaaneiland naar vernoemd.
De bedreigde 'Amsterdam
Albatros', de Diomedea
Amsterdamensis, heeft er
z'n thuishaven.
De Fransen hebben nu
dus 'héél Amsterdam', gele
gen aan de andere kant van
de aardbol, geannexeerd.
Boven en onder water. Maar
wel met goede bedoelingen.
Frankrijk wil er weten
schappelijk onderzoek doen
en het gebied beschermen
tegen bedrijven die wereld
wijd op zoek zijn naar
grondstoffen, brandstoffen
en metalen. Zodat de alba
trossen er rustig hun eieren
kunnen blijven leggen en
hopelijk als soort kunnen
overleven.
Het kostte de jury heel wat hoofdbrekens, maar na ampel beraad werd de 5-jarige
Engelse bulldog Myrtle Mae winnaar van de 'beautiful bulldog contest'. Aan de
jaarlijkse wedstrijd in het Amerikaanse Des Moines namen 21 bulldogs deel. De
winnaar kreeg een T-shirt, medaille en kroon, haar baasje een bos ruikers. foto ap
ZATERDAG 24 APRIL 2021 GO
FOTO GETTY
