Vaccinaties werken bevrijdend
4
Het is echt
fantastisch, je ziet
onze bewoners
opfleuren nu een
aantal dingen
weer kan
slapeloze nachten van gehad. Ik
hoop dat Den Haag van deze crisis
leert om meer aan de zorg over te
laten. Wij weten echt wel wat we
kunnen. Natuurlijk houden wij
ons aan de RIVM-regels. Ook toen
ze lastig te krijgen waren, hebben
we hier voor beschermingsmate
rialen gezorgd. Maar als iemand
op sterven lag, mocht familie ko
men om in de laatste dagen en
uren rond het bed van hun vader
of moeder, opa of oma te zitten."
Aan corona zijn geen mensen
tegelijk op visite komen. Twee in
plaats van één maakt al een wereld
van verschil, is de ervaring in de
Cederhof. Toch zijn in het Kapelse
verpleeghuis nog steeds voor
zorgsmaatregelen. Bij de ingang is
een apparaat geïnstalleerd dat on
gemerkt de lichaamstemperatuur
controleert van iedereen die naar
binnen gaat. Er gaat een bel af als
iemand verhoging heeft. Medische
mondkapjes liggen klaar voor de
gasten en natuurlijk staat er een
pompje met handontsmetter.
Janny Eversdijk-van den Brink
woont inmiddels drie jaar in de
Cederhof. De coronabeperkingen
hebben op haar een diepe indruk
gemaakt, vertelt zoon Piet. ,,Ze is
nog heel helder van geest. Ze zei
dat ze deze tijd angstiger vond dan
de oorlogsjaren en de Ramp van
1953. Dat vond ik heel frappant. Ze
zei: 'In de oorlog kon je nog ge
woon mensen ontmoeten en na de
Ramp kon je weer gaan opbou
wen'. Maar die corona is onzicht
baar. 'Je weet niet wanneer het op
houdt', zei ze steeds."
John de Kunder is op bezoek bij
zijn vader Huib. Die kwam in de
cember in de Cederhof. ,,Hij
snapte niet wat er gebeurde en
waarom niet iedereen meer langs
kon komen." Die moeilijke peri
ode ligt nu achter hem. Huib hoort
ook bij de zitdansclub en doet ge
concentreerd mee met de dansbe
wegingen die Marije voordoet.
Zoon John hoopt dat het snel mooi
en warmer weer wordt. Dan kan
hij weer een eindje gaan wandelen
met zijn vader.
Margaretha de Munnik, coördi-
gemis van familie bleef."
Ook op haar privéleven had co
rona effect. De zorgen over be
smettingen nam ze van werk mee
naar huis. ,Je was gewoon bang om
een besmetting op te lopen. In
maart vorig jaar werd ik voor de
tweede keer oma. Vanwege de af-
standsregels duurde het tot 10 mei
voordat ik mijn kleinkind echt
vast kon houden. Dat was op Moe
derdag. Een mooier geschenk had
ik niet kunnen krijgen."
De vaccinaties werkten bevrij
dend. Niet dat alles weer is als voor
corona, maar er mag weer veel
meer. Samen eten, samen een
kerkdienst meemaken, samen be
wegen. De kapper knipt weer. Het
kan allemaal. ,,Het is echt fantas
tisch. Je ziet onze bewoners hele
maal opfleuren", zegt Lidy.
Dwingende regels
Conny Schouwenaar (91) slaat de
zitdansclub nooit over. Ze kwam
een jaar geleden van Wemeldinge
naar de Cederhof. ,,Er kon toen
helemaal niets", zegt ze over die
beginperiode. Het kostte haar
daardoor ook wat meer tijd om te
wennen aan haar nieuwe omge
ving. ,,En de mensen moesten
wennen aan mij. Maar nu gaat al
les goed hoor. Het is hier een goed
hotel", lacht ze. ,,Ik doe graag mee
aan alle activiteiten. Die zijn bui
tengewoon. Alleen het koken sla ik
over. Daar hou ik niet van."
Inge van den Boomen is direc
teur-bestuurder van Cederhof. Ze
vertelt vol enthousiasme over wat
er allemaal weer wel kan. Dat be
woners en medewerkers elkaar
aanraken is onvermijdelijk. ,,Men-
sen pakken je hand vast. Dan ne
men wij niet krampachtig afstand.
Daarna ontsmetten we onze han
den weer en dan is het in orde."
Ze geniet zichtbaar als ze de dans
club bezig ziet. Cederhof is aange
sloten bij een groep instellingen
voor ouderenzorg die radicale ver
nieuwing in de verpleeghuiszorg
nastreeft. Het gaat niet om regel
tjes, maar om de bewoners. ,,Kijk
naar wat mensen gelukkig maakt",
is haar motto.
Met corona kwamen juist
nieuwe, dwingende regels voor de
verpleeghuizen. ,,Daar heb ik best
nator verpleegkunde op de geslo
ten afdeling, zag hoe groot het ge
mis was geweest toen familiebe
zoek weer werd toegestaan. ,,Een
moeder en dochter vielen snik
kend bij elkaar in de armen. Het
was echt heel heftig." De tijd dat er
geen bezoek mocht komen en ac
tiviteiten stillagen had direct ef
fect op het welzijn van de bewo
ners. ,,De mensen gingen echt heel
hard achteruit. Elkaar ontmoeten
is echt een basisbehoefte. Je ziet
wat contact doet. Beeldbellen is
geen echte vervanging voor het el
kaar recht in de ogen kunnen kij
ken. En vergeet niet. De kinderen
van deze mensen zijn vaak zelf
ook al op leeftijd."
,,Het was echt een moeilijke
tijd", beaamt verpleegkundige
Lidy Zweedijk. ,,De bewoners
vroegen steeds waarom hun fami
lie niet meer kwam. Ze dachten
soms dat ze iets hadden gedaan
waardoor hun kinderen boos op ze
waren geworden. De mensen wer
den stiller en eenzamer. Want al
gaven wij ze meer aandacht, het
ZATERDAG 24 APRIL 2021 GO
VERVOLG VAN PAGINA 3
'Kijk eens in de poppetjes van
mijn ogen, kijk eens naar het
kuiltje in mijn kin'. Het aloude
liedje van Annie de Reuver doet
het goed in de Cederhof tijdens
het zitdansen. Begeleidsters
Margaretha de Munnick (l) en
Marije Kisjes (r) doen de geba
ren voor.
De zitdansles. Initiatiefneemster
Marije Kisjes laat de 'pasjes'
zien.
Lidy Zweedijk (r) houdt de hand vast van de 91-jarige Conny Schou
wenaar. Op de achtergrond staat een fles klaar om de handen te
ontsmetten.
