Dubbele beloning voor een goede daad
10 ZEELAND
Monnikenwerk
EXPOSITIE DE VLEESHAL
'I Think I Look More
like the Chrysler
Building' verzucht een
personage in de
komedie The
Producersvan Mel
Brooks. De Vleeshal
gaf die titel aan een
tentoonstelling, met als
centrale vraag: hoe
verhouden wij ons tot
de stedelijke ruimte?
Je kunt de stad zien als
een lichaam. We gebrui
ken zelfs begrippen uit
architectuur en steden
bouw om aspecten van
ons bestaan te benoemen, zoals
'bouwen aan de toekomst' en 'het
glazen plafond doorbreken'.
Meer dan de helft van de wereld
bevolking leeft in steden. Op de
slums van metropolen na worden
ze meestal niet door de bewoners
gebouwd. De stedelijke structuur
komt van bovenaf tot stand en be
paalt in sterke mate het bestaan en
de identiteit van de bewoners. De
vijf kunstenaars die door gastcura-
tor Julia Mullié samen zijn ge
bracht onderzoeken manieren om
zich op een persoonlijke manier
te verhouden tot hun omgeving.
Diane Simpson maakt geome
trische sculpturen die het midden
houden tussen kledingstukken
en gebouwen. Ze zijn subtiel van
vorm en afwerking. Alsof de aan
nemer de bouwvakkers heeft ver
vangen door coupeuses. Haar beel
den zijn op zich spannend, maar
ook een liefdevol pleidooi voor een
menselijke stad, met gebouwen
die je passen als een jas. Een archi-
tectuur die geborgenheid en be
scherming paart aan identiteit en
verrassing.
Midden in de hal staan drie hui
zen op perspex sokkels. Lena
Henke goot ze in klei en gaf ze elk
een primaire kleur. Ze zijn geïn
spireerd op het 'scheve huis' (1552)
dat in het Monsterspark in Bom-
arzo(It.) staat. De transparante
sokkels hebben een helling. Dat
geeft de huizen iets van een
droombeeld. Hoewel hun vorm
gelijk is, verschilt hun kleur. Zo
krijgen ze een eigen identiteit,
die wordt benadrukt door de rich
ting van de sokkels. Het is alsof elk
huis een andere kant op kijkt. Het
verlangen naar een persoonlijke
relatie met de omgeving krijgt ook
vorm in de straatnaamborden die
Henke aan kettingen ophing.
In plaats van zeehelden of plan
tensoorten lees ik bijvoorbeeld
'Ourcruelcrossing'.Het ensemble
van Henke doet het prachtig in de
De nagebouwde oude
schakelkasten
herinneren aan het
overbruggen van tijd,
plaats en ruimte
ruimte. De tentoonstelling is so
wieso mooi en evenwichtig inge
richt.
Persoonlijke sporen
Kasper Bosmans bouwde twee
schakelkasten na, waarmee telefo
nistes in de vroege 20ste eeuw
abonnees met elkaar konden ver
binden. Ze herinneren aan het
overbruggen van tijd, plaats en
ruimte. Kleine sporen van het per
soonlijke, een vel met kleur, een
foto of gedroogde bloemen zie ik
als tekens van diegenen die de ver
bindingen faciliteerden. Daarop
doordenkend kom ik ook op de
spanning tussen anonimiteit en
identiteit. Achter elk
stekkergat zaten in principe men
sen. Via de schakelkasten zochten
ze elkaar op en deelden ze per
soonlijke verhalen. Dat doen wij
ook nog, maar we hebben er mo
gelijkheden bij gekregen: sociale
media, een unieke en soms ver
woestende combinatie van per
soonlijk en anoniem.
Win McCarthy en Annelies
Planteijdt presenteren beiden
werk op het platte vlak. In de colla
ges van McCarthy draait het om
een gevoel van leegte, het je verlo
ren voelen in de stad. Foto's, ad
vertenties, lijsten van namen en
tekeningen van sloten en deur
klinken zijn echo's van het gemis
aan houvast. In haar ontwerpen
voor al dan niet draagbare objec
ten gaat Planteijdt uit van binnen
ruimtes en vantuinen. Met kleine
ingrepen, zoals het aanbrengen
van kleur op een deel van de lijnen
van haar ontwerp, geeft ze het
ontwerp én de ruimte waarnaar
het verwijst een eigen identiteit.
Ik zie haar objecten als de mani
festatie van de mogelijkheid om
binnen de structuur waarin je je
bevindt iets van jezelf te belicha
men. Dat geeft hoop.
Vorige week vrijdag bood een
jeugdgroep van baptisten
gemeente de Fontein uit
Middelburg dominee Jaap van der
Zeeuw een taart aan. Maar niet
voordat hij een rebus had opgelost.
Een prijswinnende actie, bleek.
De jeugdgroep had de meest origi
nele invulling gegeven aan de eer
ste challenge van operatie Prikpo-
sitief! Als beloning mag de groep -
als het weer kan - bij een fastfood
keten gaan eten en kregen de le
den een gevarieerd pakket met on
der meer een hoody.
Tineke de Carpentier, jeugdlei
der van de groep, vertelt: ,,Het be
denken en tekenen van de rebus
'klus geklaard dan krijg je een lek
kere taart' bezorgde tieners veel
plezier en het trok nogal wat be-
langstelling toen we in een slinger
met rebus in de Prinsenlaan voor
de deur van de dominee stonden.
Een filmpje en foto's van onze ac
tie werden echt op het allerlaatste
moment op de site prikpositief
geüpload en op zondagmorgen
bleek tot hilariteit van de jongeren
dat we deze challenge hadden ge
wonnen."
Wat houdt prikpositief in? ,,Met
'Operatie #prikpositief worden
jeugdgroepen, clubs, scholen en (stu
dentenverenigingen uitgedaagd con
crete, positieve acties te ondernemen
die het isolement doorbreken en de
wereld om hen heen een beetje mooier
maken", staat te lezen op de site.
Het waarom laat zich eenvoudig
beantwoorden: ,,Ben jij het al zat,
die lockdown? Nou, je bent niet de
enige... We zijn er allemaal wel klaar
mee. Lekker om niet naar school of je
werk te hoevenfietsen, maar elke dag
in je pyjamabroek achter je laptop is
het toch ook niet. Daarom is er nu
Operatie #prikpositief! Wij dagen je
uit om weer echte dingen met echte
mensen te gaan doen."
Tineke: ,,Als jeugdleiders in
onze gemeente zijn we blij met dit
initiatief. Het is lastig om steeds
weer iets te bedenken wat jonge
ren coronaproof kunnen doen.
Door deel te nemen aan de chal-
lenges tussen Pasen en Pinksteren,
hoeven we daar nu zelf even ons
hoofd niet over te breken." Jonge
ren uit heel Nederland strijden om
de eer en leuke prijzen door sSmen
in actie te komen. Op dit moment
doen in Zeeland zeven groepen
mee aan de actie. Landelijk zijn dat
126 tienergroepen en 28 groepen
met 18-plussers en het aantal
groeit.
Een soort kick
Dat prikpositief voor jongeren een
goed idee is, wordt ondersteund
door onderzoek naar prosociaal
gedrag van jongeren tijdens de
pandemie (Erasmus Universiteit
Rotterdam, Sync lab). Iets voor an
deren doen heeft een positief ef
fect op het welzijn van jongeren.
Hoe dan? Het brengt iets in de her
senen teweeg, een soort kick, die
vraagt om herhaling. Uit langlo
pend onderzoek blijkt dat jonge
ren zo empathie ontwikkelen en
zelf veerkrachtiger worden.
Prikpositief brengt jongeren sa
men, daagt ze uit om iets goeds te
doen en levert een positieve bij
drage aan hun ontwikkeling,
waardoor ze tijdens de coronacri
sis beter staande blijven. Hoe
spectaculair of grootschalig een
fieldlab-evenement ook is, na een
paar uur sta je weer op straat, is het
virus er nog steeds, net zoals je
mondkapje. Hoezo een kater? Ter
wijl even makkelijk gekozen kan
worden voor iets wat bewezen ef
fectief is. Laat jongeren zelf dat
maar flink op de kaart zetten!
zaterdag 24 april 2021
GO
Pleidooi voor een menselijke stad
Nico Out
Recensie
M Drie huizen
4 op perspex
sokkels van
Lena Henke.
T/m 20/6. Vleeshal, Markt 1,
Middelburg. Nu gesloten, maar
men verwacht binnenkort weer
open te gaan. Zie: vleeshal.nl.
José Baars
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
Meer info op: prikpositief.nl en
eur.nl/essb/het-jongerenbrein-
de-coronacrisis
Diane Simpson maakt geometrische sculpturen die het midden
houden tussen kledingstukken en gebouwen. fotos nico out
