9cf
9cf
9cf
NIEUWS 13
In ons gezin van man 68 en vrouw
65 zijn de verhoudingen duidelijk ver
deeld. Mijn man is iemand van het glas is
halfvol en bij mij is dat meestal niet zo.
Nu vind ik vaak wel dat hij niet realistisch
is want hoe kun je vinden dat een glas
halfvol is wanneer de besmettingen nog
zo toenemen? Dan gaat het zo: dan zegt hij
dat de experts zien dat het afvlakt. Ik zeg
dan dat experts het ook vaak fout hebben.
Met de 1,5 metermaatregel zegt hij, dat
veel mensen zich eraan houden en ik zeg
dan dat ik zie dat veel mensen het niet
doen. Juist die mensen die het niet doen
zijn een gevaar voor zichzelf en anderen.
Ook met de mondkapjes gaat het zo.
In de pen klimmen doet mijn echtgenoot
niet en hij vindt het vaak niets dat ik dit
wel doe. Een beertje voor het raam, een
T-shirt met een rood hart, een vlag voor de
zorg en klappen voor de zorg, niets voor
mijn man, maar juist wel voor mij. Waar
we het wel over eens waren was dat het
vaccineren zo moeizaam verliep. Ik schoot
deze week in de stress toen ik zeer verkou
den werd en hij eindelijk vandaag zijn vac
cinatie zal krijgen. Hij heeft astma en ik zit
al een jaar in de stress. Hij veel minder ove
rigens, dus ik was zo blij dat hij eindelijk
aan de beurt was. Ik heb me gelijk laten
testen en gelukkig is het geen corona. Dus
was ik deze week wel zeer verbaasd dat hij
de petitie wilde tekenen tegen het test-
event van 538. Zo zie je maar dat je ook na
46 jaar huwelijk nog steeds verrast kan
worden. Ook is het goed dat de verhoudin
gen zijn zoals ze zijn, het houdt ons scherp.
- Bea de Bruin
In ons huis is er geen verschil tussen de
seksen, ik woon namelijk als vrouw samen
met een vrouw. Als het gaat over verschil
van mening, stemming, positief, negatief
heeft dit, naar mijn ervaring, niet per se te
maken met man-vrouw. Net zo goed er
vaar ik dit verschil als vrouw-vrouw. De
ene keer kom ik negatief, moedeloos,
machteloos of bozig uit de hoek en stelt zij
mij gerust, met haar goedmoedige, humo
ristische en energieke vrolijkheid. De vol
gende keer trek ik haar weer uit een tijde
lijk donkere, uitzichtloze, chagrijnige, cy
nische put. Zo helpen we elkaar, ongeacht
onze sekse.
- Tessa de Haas
Ik ben een man van 62, kwetsbare gezond
heid en met ondertussen gelukkig al wel
de eerste prik van AstraZeneca in de arm.
Mijn vrouw is 58, kerngezond en nog
(lang?) niet aan de beurt. We zijn allebei
geen zwartkijkers maar realisten. En voor
zichtig. Wij houden ons aan de regels. La
ten boodschappen/aankopen al een jaar
lang thuisbezorgen en bestellen thuisme-
nu's bij lokale restaurants. Sinds begin vo
rig jaar zijn we niet meer in een stad of
winkelcentrum geweest. Geen vrienden
meer gezien, geen feestje meer beleefd.
Alle vormen van drukte vermeden. En nog
steeds, net zolang totdat wij beiden volle
dig gevaccineerd zijn. Vakantie vorig jaar
afgezegd. Vakantie dit jaar idem en geen
plannen daartoe. 2021 wordt voor ons als
2020. Veel wandelen en fietsen als het on
derweg tenminste niet te druk is. Een au
totochtje in de cabrio bij mooi weer. Zo
slaan wij ons er nóg wel een jaartje door
heen als dat moet. Structureel met z'n
tweetjes. Hopelijk kunnen wij straks, mét
allebei een prik in de arm, wel eindelijk
weer socializen met familie en vrienden.
- Michiel Werkman
Hoeveel gelijk je hebt weet ik niet, maar ik
herken er wel wat in. Mijn vrouw wil dol
graag naar een warm strand en snorkelen.
Dat wil ik ook maar weiger, in deze pande-
mie, in een vliegtuig te stappen. We gaan
ook samen (wij vinden dat man en vrouw
als een unit gelden, één persoon) bij de
kinderen op visite, maar ik ga niet drie
kwartier in de metro zitten met een mond
kapje op. Wij gaan graag naar musea en dat
missen we al een jaar, dus binnenkort gaan
we, na een sneltest, naar het Prinsenhof.
Wéér ben ik negatiever dan mijn vrouw.
'Als ik daar toch met een mondkapje op
moet gaan lopen, sta ik met tien minuten
buiten hoor!' En toch kunnen het goed
vinden samen.
- Johan Dijkshoorn
Inderdaad is er een groot verschil tussen de
seksen. Altijd al geweest en dat zal niet ver
anderen. In mijn lange leven kan ik je vele
voorbeelden geven. Ook in deze coronatijd
is het verschil duidelijk zichtbaar. In mijn
eigen huis ook. Ik heb net mijn zoon van
52 nog tot de orde geroepen. Mijn dochter
daarentegen is het zonnetje in huis. Ver
zint spontaan van alles en kan de boel de
boel laten. Mijn zoon moet altijd 'wat af
maken'. Lijkt in dat opzicht op zijn vader.
In ons appartementsgebouw met bijna al
leen senioren is dit duidelijk merkbaar.
Mannen (oude knarren) zeuren overal
over. Hebben een mening over de schoon
maker, de krant, de mat, de bladeren. Gis
teren moesten de vlekken op het plafond
in de hal het ontgelden. Vrouwen verzin
nen wandelingen, ruilen puzzels en boe
ken en proberen er wat van te maken. In
ons complex woont maar één weduwnaar.
Meer dan de helft is weduwe en de andere
helft bestaat uit echtparen. Wij vrouwen
worden beloond met een langer leven.
Daar zijn geen ingewikkelde studies voor
nodig. Met een vrolijke, positieve kijk op
het leven en gezond verstand leef je langer.
- Hermy Gutteling
