'Volgens mijn vriend ben ik een
9c?
9cf
9c?
9cf
9c?
9cr
9cf
12 NIEUWS
CORONA LEZERSBRIEVEN
IN QUARANTAINE
DAG 406
Frank, je hebt gelijk en de verschillen wor
den in dit huis ook nog eens uitvergroot
door de coronacrisis. Mijn man wil de prik
niet en ik heb hem met genoegen 14 april
ontvangen en in dankbaarheid en met ge
bak gevierd.
Als ik geen afstand nam in huis kreeg ik dat
dagenlang te horen. Mijn oplossing was
een rugknuffel met deze persoon. Het suc
cesnummer van 2021. Voelt heerlijk en
leidt tot hilariteit! Nu nog!
Ik was het eigenlijk alweer vergeten, tot ik
na een half jaar deze persoon weer tegen
kwam en hij bij het afscheid plots weer
rugknuffelde. Ook interessant wat ik laatst
op tv hoorde van een man, die wordt geïn
terviewd terwijl hij buiten op een ladder
staat. Journalist: ,,Wat heeft een man no
dig?'' Hij: ,,Een volle maag en een lege zak.''
Ben ik het als vrouw helemaal mee eens.
- Truus Neijenhuis
In huize De Bresser is de man-vrouwver
deling ook geheel volgens je voorspelling.
Mijn wederhelft ziet vaak beren op de
weg, terwijl ik altijd vertrouwen heb. Dit
heb ik geleerd van mijn vader, overigens.
- Elles De Bresser
Mijn gezin bestaat naast mij uit twee rood
harige autistische depressiewolken. Zowel
mijn man als dochter zijn gediagnosticeerd
met ASS en depressie. Ik denk dat het niet
is dat mannen sneller negatief reageren
maar dat vrouwen zich opener durven op
te stellen en dat daardoor een positievere
ondertoon klinkt.
- Inge Dijkhuizen
Toen ik (vrouw) met pensioen ging ben ik
vrijwilligerswerk gaan doen in het zieken
huis, ik zag het niet zitten om de héle dag
niets onder handen te hebben, Nu met co
rona screen ik de patiënten bij binnen
komst. Daar moet ik vragen stellen en ie
dere patiënt krijgt een chirurgisch mond-
masker. Het valt mij op dat vrouwen beter
luisteren als ik de vragen stel en dat ze mijn
aanwijzingen volgen. Dat is bij de mannen
minder. Ze zijn eigenwijzer én proberen va
ker er zo doorheen te glippen! Vrouwen zijn
gehoorzamer, is mijn conclusie!
- F. Langewouters
Voordat mijn man met pensioen ging deden
wij een pensioen-in-zichtcursus van enkele
dagen in een prachtig hotel op Texel. Een
van de onderdelen was een positief-nega-
tiefvragenspel. Aan het eind daarvan ston
den aan de ene kant vooral vrouwen bij el
kaar, de meeste mannen aan de andere kant.
De vrouwen hadden een rood hoedje op, de
mannen een zwart. De meeste vrouwen
waren gevoelig en positief ingesteld en de
meeste mannen zagen veel zaken donker in.
Als dat hier in huis weer het geval is, hoefik
alleen maar te zeggen: ,,Heb je je zwarte
hoedje weer op?'' Meestal ben ik ook degene
die de ander aan het lachen maakt.
- Hennie Vink
Al bijna veertien jaar weduwe (een lustige),
denk ik terug aan hoe mijn man zou heb
ben gereageerd. Als echte vrijbuiter en ge-
zelligheidsdier zou hij vanaf week twee
van de eerste lockdown al in de stress ge
schoten zijn. Dan had ik geprobeerd hem
uit te leggen dat er aan elke negatieve situ
atie altijd een positieve tegenover staat.
Waarop we een uitgebreide discussie zou
den krijgen. Let op: Geen ruzie! Wat had ik
dit nog graag met hem meegemaakt, ik mis
hem nog elke dag. Als alleenwonende kun
je geen discussies meer voeren thuis. Voor
hem ben ik echter blij dat hij het niet meer
hoeft mee te maken.
- Ans Janssens
Na het lezen van jouw stukje over de on
gelijkheid der seksen vraag ik aan mijn
wederhelft: ,,Wie van ons is de optimist?''
,,Dat ben ik'', is het antwoord. De stellig
heid waarmee het wordt gebracht laat
weinig ruimte. Na wat moed te hebben
verzameld hoor ik mezelf zeggen: ,,Bestaat
niet, ik ben veel meer de optimist dan jij.''
Vervolgens produceren we een stortvloed
aan bewijzen van elkaars ongelijk. De
stemming wordt er niet beter op.
Omdat we elkaar niet kunnen overtuigen,
beginnen we onze aandacht te verleggen
naar de veroorzaker van onze mineur
stemming. Het brengt lucht in de discus
sie. Niets verbindt meer dan een gezamen
lijke vijand. Wie is dan wel die Frank
Poorthuis? Een journalist die de reacties
op zijn dagelijkse stukjes is gaan analyse
ren. Globaal natuurlijk, want hij is geen
wetenschapper. En toch maar denken dat
'ie met zulk summier basismateriaal iets
kan toevoegen aan man-vrouwstereoty
pen. En tegelijk ook maar dekking zoeken
voor het geval dat iemand kritiek gaat ui-
ten op z'n onderzoek. We
knappen op naarmate we
Frank kleiner maken.
Nog een laatste paar de
nigrerende opmerkingen
en ons humeur is weer
helemaal op peil. Klaar
voor je volgende stukkie.
Morgen ligt de krant weer
op de mat. Een prettig
vooruitzicht.
- Groet: Vrouw en/of man?
Bij ons klopt je theorie dat man
nen boze brieven schrijven en
vrouwen positiever in het leven
staan, geenszins. Ik (vrouw, 78) schrijf
vrijwel elke dag boze brieven naar de
krant Vroeger werden die vrij vaak ge
plaatst, maar sinds er een andere redacteur
is voor de lezersbrievenrubriek, zelden of
nooit meer. Blijkbaar valt mijn stijl van
schrijven bij haar/hem niet in de smaak. Ik
ben echter door even achter de computer
te gaan zitten, mijn nijd wel weer kwijt.
Ik ben dus de zwartkijker in onze relatie en
mijn vriend is stukken positiever inge
steld. Mijn instelling uit zich door mijn
boze op- en aanmerkingen op alles en ie
dereen, terwijl mijn vriend constant alles
nuanceert. Wat ik heel knap vind, maar
zelf niet kan. Ik moet hem achteraf wèl
vaak gelijk geven. De coronacrisis heeft de
verschillen tussen ons ook nog eens uit
vergroot. Want ik word het zo ontzettend
zat, al die maatregelen waar geen zinnig
mens meer een touw aan vast kan knopen,
dat ik volgens hem 'een chagrijnig oud
mens' aan het worden ben! Jij houdt trou
wens zelf ook niet van mijn brieven of
mijn stijl, want ik reageer echt altijd op je
vragen, maar nog nooit heb je iets uit mijn
brieven gepubliceerd! Heeft dat soms ook
met man-vrouwverschillen te maken?
- Gerda Vogelzang
Ons antwoord op op jouw onweten
schappelijk stukje in de krant van
donderdagmorgen is; Wij, mijn
vrouw en ik, zijn positiefin balans.
- Theo en Mariëtte Even
zaterdag 24 april 2021
GO
Frank
Poorthuis
Altijd glad ijs: vragen naar man-vrouwste
reotypen. Ernaar vragen betekent immers al
dat je veronderstelt dat ze er zijn. Maar
waarom zouden ze er zijn? En als ze al be
staan, hoe ontstaan ze dan? Is zo'n verschil
in mentaliteit en geestesgesteldheid tussen
man en vrouw niet meer het gevolg van op
voeding dan dat ze aangeboren is? Zoveel
vragen, zoveel mogelijke antwoorden. Maar
ik vroeg er toch geheel onwetenschappelijk
naar, en of ze tijdens corona nog uitvergroot
werden. En u reageerde. Ik laat u meelezen
met een paar briefschrijvers, die gelukkig
ook niet geheel langs voorspelbare lijnen
antwoorden.
Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl
chagrijnig
oud mens'
