'Ik had geluk
dat mijn haak
het hield'
'TOEN IK in mijn studententijd
met bergbeklimmen begon, zei
een berggids tegen me: 'Als jij de
eerste drie jaar overleeft, zie ik een
gouden toekomst voor je.' Ik was
verschrikkelijk impulsief, overal
voor in en ik zag nauwelijks risico's.
Best bijzonder dat ik jaren later als
veiligheidskundige aan het werk
ben gegaan. Mijn klanten zijn
vooral netbeheerders, bedrijven
die met hoogspanningskabels
werken, en bedrijven in de bouw
sector. Ik heb bestuurskunde
gestudeerd, maar wilde opkomen
voor de sociaal zwakkeren, de
mensen die van de steigers
donderen.
Blootgesteld worden aan gevaren,
daarmee kun je dealen. In mijn
eigen leven
moest ik dat
Veiligheidsdeskundige ook leren. Als
SANDER ZWANIKKEN jong broekie
(54) uit Nijmegen was ik gefasci-
adviseert bedrijven neerd door de
op het gebied van bergen. Maar
risicobeperking, zodat bergbeklim-
op de werkvloer zo min men betekent
mogelijk ongelukken ook: naden-
gebeuren. In zijn vrije ken, risico's
tijd zoekt hij als klimmer herkennen en
juist het gevaar op. maatregelen
nemen. Daar
begint het
mee. Geen enkele baan of hobby is
het waard om eraan dood te gaan.
Toch heb ik blijkbaar behoefte aan
een bepaald soort spanning. Ik
hoéf die berg natuurlijk niet op. Ik
heb een vaste groep vrienden met
wie ik al dertig jaar naar de Alpen
ga. We zijn op elkaar ingespeeld en
bereiden ons altijd goed voor. Het
is niet zo dat ik door mijn werk
voorzichtiger ben dan anderen.
Integendeel. Ik ben bijvoorbeeld
eens een ijswand met slecht ijs op
geklommen. Stom natuurlijk. Ik
viel 40 meter naar beneden en had
geluk dat mijn haak het hield.
Anders had ik het niet kunnen
navertellen. Zoiets noem ik een
leermomentje.'
