Nascheiden plastic afval haalt weinig uit
Zeeland.n
5
VERSLAGGEVERS GEVOEL VAN DREIGING
mjjiJwk
Persfotografen zijn
steeds vaker
aangeschoten wild
als ze op een incident
afkomen, soms met
geweld als gevolg. In
Zeeland valt het nog
mee, ervaren Roland de
Jong en Marijn van de
Gruiter. 'Hier gebeurt
het vooral met
woorden'.
anneer calamitei
tenverslaggever
Roland de Jong uit
Middelburg afgaat
op de melding van
een dodelijk ongeval op een mo
torcrosscircuit dreigt de situatie
uit de hand te lopen. Als hij zijn
camera tevoorschijn haalt, staat er
al snel een man of twintig, dertig
om hem heen. Er ontstaat een
dreigend sfeertje. Want wie denkt
hij wel dat hij is om verslag te ko
men doen van dit drama?
De politie is op dat moment er
gens anders op het terrein bezig
met hulpverlening en dus maakt
De Jong de afweging om te ver
trekken en wellicht later terug te
komen. ,,Om verdere escalatie te
voorkomen. Mijn eigen veiligheid
was in het geding en er was nie
mand die mij kon helpen", kijkt
De J ong terug. ,,Maar dit moet
geen gewoonte worden. We laten
ons echt niet zomaar wegjagen."
Het is een incident dat De Jong
niet snel zal vergeten, vooral om
dat hij zijn werk niet heeft kunnen
doen als verslaggever. Fysieke
schade heeft de Middelburger wel
iswaar niet opgelopen omdat hij
M M/A
zichzelf in veiligheid bracht, maar
lang niet altijd loopt het voor een
journalist met een sisser af. Persfo
tografen zijn steeds vaker aange
schoten wild als ze op een inci
dent afkomen. Met als nieuw diep
tepunt de journalist die maandag
avond in het Gelderse Lunteren
met auto en al de sloot in werd ge
duwd door een shovel.
Net als veel andere verslaggevers
die 112-nieuws verslaan is Marijn
van de Gruiter van het onlineplat-
form 112vlissingen-souburg.nl ge
schrokken van de heftige beelden
uit Gelderland. Maar verrast is hij
allerminst. ,,Het is niet voor het
eerst dat journalisten worden aan
gevallen." In Zeeland valt het vol
gens Van de Gruiter met het lijfe
lijke geweld nog wel mee. ,,Maar je
merkt wel meer grimmigheid.
Hier gebeurt het vooral nog met
woorden en minder met geweld."
Dat beeld ziet ook De Jong. ,,In de
twintig jaar dat ik dit werk doe is
het misschien vijf keer echt drei
gend geworden."
Eén vervelende gebeurtenis
Ik heb van
bedreigingen nog
nooit aangifte
gedaan. Meestal
hebben mensen na
een uur alweer spijt
waarbij de situatie dreigde te esca
leren staat bij Van de Gruiter nog
wel in zijn geheugen gegrift. ,,Ik
kwam af op een melding van een
dode in de Simon de Vliegerlaan
in Vlissingen. Toen ik foto's wilde
maken van de situatie reageerden
omstanders meteen ontzettend
heftig. Ik legde uit dat ik 'gewoon'
mijn werk wilde doen, maar daar
namen ze geen genoegen mee. De
politie zag het gelukkig gebeuren
en greep op tijd in, waardoor erger
kon worden voorkomen."
Volgens Roland de Jong, al vele
jaren het boegbeeld van HVZeel-
and, zijn de echt heftige inciden
ten op de vingers van een hand te
tellen, vaak blijft het bij bedreigin
gen, zegt hij. Maar de beelden van
de shovel kwamen toch wel bin-
PERSVEILIG
nen. ,,Omdat ik iets soortgelijks
heb meegemaakt, maar toen bleef
het alleen bij dreigen. Een man
riep dat hij een heftruck ging ha
len en mijn auto wel even zou op
tillen. De politie greep toen in. Op
dat moment denk je nog: dat gaat
ie toch nooit doen. Maar nu heb
ben we dus kunnen zien dat men
sen er wel toe in staat zijn."
Beide verslaggevers snappen
best dat mensen boos of fel reage
ren als ze binnen een paar minu
ten met hun camera bij een onge
luk verschijnen. Van de Gruiter:
,,Als er een traumahelikopter moet
komen omdat je zoon of dochter is
aangereden, dan snap ik wel dat je
niet blij bent dat wij dat fotografe
ren. Maar we moeten wel ons werk
kunnen blijven doen. En we hou
den ook echt wel rekening met be
paalde situaties als daarom ge
vraagd wordt. Maar het moet wel
op een normale manier gebeuren."
,,Ik snap ook dat er in de emotie
veel dingen geroepen worden, dus
daar hou je rekening mee", vult De
Jong aan. ,,Ik heb van bedreigingen
nog nooit aangifte gedaan. Meestal
hebben mensen na een uur alweer
spijt. Ik ben wel eens gebeld door
iemand die zei: 'sorry dat ik me zo
heb misdragen'."
Dat blijkt uit een onderzoek dat ad
viesbureau IPR Normag heeft uit
gevoerd in opdracht van OLAZ, het
samenwerkingsverband van de
Zeeuwse gemeenten voor de ver
werking van huishoudelijk afval.
Aan de hand van het rapport moe
ten gemeenten later dit jaar bepa
len met welk inzamelsysteem zij
verdergaan.
Dat geldt vooral voor de vier ge
meenten die meedoen aan een
proef met nascheiding: Borsele,
Noord-Beveland, Reimerswaal en
Terneuzen. Daar gaan PMD (plastic
verpakkingen, metalen verpakkin
gen en drankenkartons) en restaf
val in dezelfde containers. Afvalver
werker AVR haalt er later het PMD
uit om het te recyclen.
Op zich werkt dat naar behoren,
zo blijkt uit het onderzoek. AVR
haalt er gemiddeld 16 kilogram
PMD per jaar per inwoner uit. Dat
is vergelijkbaar met de opbrengst in
de gemeenten waar inwoners het
plastic afval zelf scheiden.
Het probleem is dat Zeeland nog
veel te veel restafval aanbiedt. Ge
middeld gaat het om 252 kilogram
per jaar per inwoner, terwijl het
streven is om tot 100 kilogram te
komen en uiteindelijk zelfs tot 30
kilogram.
Dat heeft ook een financieel be
lang. De rijksoverheid probeert het
aanbieden van huishoudelijk rest
afval te ontmoedigen door het ver
branden ervan fors te belasten. Dat
is nu al 33 euro per ton en de belas
ting gaat de komende tijd nog aan
zienlijk stijgen.
Gemeenten moeten dus alle zei
len bijzetten om de hoeveelheid
restafval omlaag te krijgen. Het rap
port van IPR N ormag maakt duide
lijk dat het met alleen nascheiden
nauwelijks lukt. Dat betekent dat er
aanvullende maatregelen nodig
zijn om mensen te stimuleren min
der restafval aan te bieden.
In andere Zeeuwse gemeenten
gebeurt dat al door inwoners te la
ten betalen voor elke keer dat ze de
container met restafval aan de weg
zetten ('diftar') of door het restafval
niet om de twee maar om de vier
weken op te halen. Dat werkt vol-
Het probleem is dat
Zeeland nog veel
te veel restafval
aanbiedt
gens het onderzoek goed. Zeker
met diftar is het in de meeste ge
meenten mogelijk om op termijn
onder de 100 kilogram per jaar te
komen.
Die methodes zijn in de gemeen
ten met nascheiding niet haalbaar,
omdat PMD en restafval door elkaar
zitten. De enige oplossing is dan in
woners te laten betalen voor het
aantal kilo's afval dat ze aanbieden.
Dat vergt behoorlijke investeringen
in weegapparatuur. Bovendien
wordt ook dan het doel van maxi
maal 100 kilogram per jaar niet ge
haald.
De onderzoekers laten aan de ge
meenten de keuze wat ze nu moe
ten gaan doen, maar maken wel
duidelijk dat ze weinig heil zien in
nascheiding. Daarmee stoppen en
inwoners zelf weer PMD laten
scheiden noemen zij 'een wenkend
perspectief'. Dat zou bovendien de
verscheidenheid aan ophaalsyste-
men in de provincie beperken.
donderdag 22 april 2021
GO
'Je merkt wel meer grimmigheid'
Maurice Steketee
Vlissingen
W
T iirh al
U i'iil -'tU rJ- - ;L VJ
Roland de Jong, boegbeeld van HVZeeland, is vaak op plekken waar calamiteiten zijn.
FOTO DIRK-JAN GJELTEMA
-Roland de Jong
Journalisten die zijn bedreigd
of zich bedreigd voelen kun
nen daarvan melding maken
bij Persveilig. In PersVeilig
werken de Nederlandse Ver
eniging van Journalisten, het
Genootschap van Hoofdre
dacteuren, politie en Open
baar Ministerie samen om de
positie van journalisten die te
maken hebben met bedrei
ging of agressie te versterken.
Kijk op de site bij /video
Zeeuwen kunnen beter hun
plastic afval zelf scheiden. Het
'nascheiden' door de afvalver
werker, zoals nu als proef in vier
gemeenten gebeurt, haalt te
weinig uit en zorgt nog voor veel
te veel restafval.
Rolf Bosboom
Terneuzen
