'Soms mist iemand door onderwater raken' kampen met zware angstsympto men; door een microscoop is waar te nemen dat de witte bloedcellen in een constante staat van paniek verkeren.' Hij ziet dat het aantal patiënten toeneemt. Dat juist door nieuwe technologie steeds meer mensen wegzakken in een digitaal moeras. 'Corona zet alles op scherp, laat de ontwikkeling zien die al gaande was. Meer en meer afstand, ieder een zijn eigen bubbel. Maar men selijke communicatie is meer dan berichten uitwisselen. Het gaat ook om aanraken, gezichts uitdrukkingen of gebaren zien. Bij elkaar zijn.' Ook tijdens zijn nieuwe project stuit Joris van Casteren regel matig op eenzaamheid. Voor een omvangrijke, waargebeurde roman ploegt hij honderden persoonlijke verslagen door uit het Dagboek Archief van het Meertens Insti tuut. 'Een dagboek, bestaande uit een paar honderd cahiers, geheel in spiegelschrift geschreven omdat de auteur worstelde met zijn homoseksualiteit en bang was dat iemand dat zou ontdekken. Een verpleger uit Nijmegen die na zijn pensioen zelfmoord pleegde. Hij was totaal van de wereld ver vreemd, vaak verliefd, had zijn uiterlijk niet mee en vond nooit een partner. Daardoor werd hij komen. Het raakt me ook als het om jongere mensen gaat. Op zoek naar hun geschiedenis kom ik soms in totaal ver vuilde woningen en vraag me af: hoe is dit in godsnaam mogelijk? We proberen die overledenen door de ceremonie een gezicht en bepaalde waardigheid te geven. Zodat diegene niet, zoals in veel gemeenten in Nederland nog steeds gebeurt, op maandagochtend naamloos in een kuil wordt gegooid. Ook zorgen we er zo voor dat eventuele nabestaanden later weten wat de overledene is over- komen. Het meest schrijnende vind ik dat de gemeente Amsterdam zo'n 400 tot 500 keer per jaar in actie moet komen omdat er niemand anders is of wil zijn. Dan zie je dat dit virus groeit.' Want na research moest hij erkennen dat eenzaamheid een ziekte is. 'Eerder was ik nogal sceptisch als dat werd geroepen. Maar wetenschappelijk onderzoek toont aan dat mensen er letterlijk ziek van worden. Dat er een soort oerstress ontstaat als zij geen aansluiting bij een groep vinden. Ze steeds bozer en gefrustreerder. Ik zit dat soms met een brok in mijn keel te lezen. Dan komt binnen hoe hard de wereld voor sommigen kan zijn.' Eenzaamheid van Joris van Casteren verschijnt bij De Bezige Bij 16,99 MEZZA 37

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2021 | | pagina 117