'Ik leef al een jaar van bubbel naar bubbel: die van
thuis en die op mijn werk. Tot voor kort woonde
mijn ex-vriendin bij me. We zijn al sinds 2019 uit
elkaar, maar ze had nog geen andere woning. Ik
bivakkeerde tijden op de bank. Nee, daar kwam
geen knuffel bij kijken. In het begin had ik nog wel
eens een date, maar dat vond ik met het oog op
covid toch te gevaarlijk. Mijn moeder heeft suiker,
die wil ik al helemaal niet besmetten.
Gelukkig had ik overdag 'mijn jongens'. Ze wonen
met z'n vijven in de instelling waar ik werk. Twee
kunnen niet praten, geen van
hen begrijpt wat corona is;
verstandelijk functioneren
ze onder het niveau van een
6-jarige. Toch mochten ze
door de maatregelen een
deel van de tijd hun ouders
niet zien.
Echt knuffelen doe ik niet
met ze, het is meer een beetje
stoeien als jongens onder
elkaar. Pedagogisch knuffelen, noem ik dat. Ik
moet ze regelmatig fysiek begrenzen en tot rust
brengen. Bovendien moet ik ze wassen. Ik doe
alles met handschoenen aan en een mondkapje
op, maar toch kreeg ik afgelopen november corona.
De hele groep liep het op, het was een puinhoop.
Gelukkig zijn we nu gevaccineerd.
Voor mij is dat fysieke contact niet vervullend.
Ik heb ADHD en ben daardoor bovengemiddeld
aanhalig naar vrienden. Dat ligt allemaal stil. Ik
hunker naar wat gezelligheid op de bank. Die krijg
ik nu van mijn hond Nina en mijn kat Illy. Ze slapen
ook bij me in bed. Illy maakt de slaapkamerdeur
open en Nina banjert erachteraan. Een kat knuffelt
wel anders dan een hond. Als Illy er geen zin meer
in heeft, krijg ik een klap. Ik kan dat wel waarderen.
Nina vindt alles goed, al hang ik haar onderste
boven. Ze is een herplaatser met een rotverleden
en volgt me zelfs naar de wc. Zonder mijn dieren
had ik deze tijd niet gered, ik neem geen knuffel
meer voor lief.'
DANIEL BAL (45) uit
Hilversum woont samen
met zijn Franse bulldog
Nina en Oosterse korthaar
Illy. Daniël is begeleider van
jongvolwassenen met een
ernstige verstandelijke
beperking en gedrags
stoornissen.
28 MEZZA
