EENS EEN ZEEUW...
9
Edwin Clement (40) groeide op in Rilland en emigreerde in 2016 naar Brazilië. In de stad Mogi Mirim
woont hij samen met zijn vriendin Daiane, haar zoon en vier honden. Een leven in tropische temperaturen.
,,Nooit heb ik de droom gehad om
in het buitenland te wonen, maar
ik had altijd wel een passie voor
verre reizen. Dat heeft me gehol
pen me aan te passen aan de cul
tuur die zeker verschilt van wat we
in Nederland en Europa gewend
zijn. De bevolking is hier erg open
en gastvrij, voor je het weet sta je
bij een onbekende te barbecueën."
,,Mijn voormalige vrouw is Brazili
aanse en na 3,5 jaar 'samenzijn op
afstand' besloot ik in december
2016 te emigreren naar Brazilië.
Anderhalfjaar later zijn we uit el
kaar gegaan en inmiddels ben ik
2,5 jaar samen met mijn vriendin
Daiane. Haar heb ik ontmoet op
mijn werk."
,,Ik woon in de stad Mogi Mirim,
samen met Daiane en haar zoon
en onze 4 honden. Deze stad ligt
op 3 uur van Sao Paulo en heeft
ongeveer 100.000 inwoners. Voor
Braziliaanse begrippen maar een
klein stadje. De omgeving zou ik
beschrijven als heuvelachtig. Er
zijn de nodige overeenkomsten
met steden in Nederland, maar je
ziet hier zeker ook grote verschil
len tussen arm en rijk. Sommige
wijken hebben veel huizen en ge
bouwen die onaf zijn of in verval
len staat verkeren. Voor die men
sen is simpelweg geen andere op
tie, aangezien ze weinig verdienen
en geen geld hebben voor onder
houd. Aan de andere kant zie je
ook wijken met enorme huizen
van alle luxe voorzien."
,,Het heeft even geduurd om te
wennen aan de temperatuur, want
hier vindt men het al koud als het
's avonds onder de 20 graden is.
Overdag is het gemiddeld tussen
de 28 en 35 graden, ongeacht welk
jaargetijde. In de zomer is het 's
nachts rond de 25 graden en in de
winter ligt het kwik in de nachten
op 15-20 graden. Aangezien ik geen
Portugees sprak, ondervond ik in
het begin wat communicatiepro
blemen. Na een spoedcursus kon
ik me na vier maanden redelijk
verstaanbaar maken. Na een jaar
vond ik een baan bij een klein lo-
kaal bedrijf en daar leerde ik pas
echt goed de taal kennen en spre
ken. Dit heeft me erg geholpen om
me te ontwikkelen en me klaar te
stomen voor een meer passende
baan die ik nu heb."
,,Ik werk fulltime als Chemical
Consultant Audit Manager bij
het regionale laboratorium van
Mars in Mogi Mirim in Sao Paulo.
Tijdens mijn werk verifieer ik of
laboratoriums zich houden aan de
gestelde eisen en ook ben ik ver
antwoordelijk voor alle support die
de productielocaties nodig hebben
met betrekking tot technische in-
formatie over analysemethodes of
onderzoeken. De werkdagen zijn
hier langer dan in Nederland. Je
werkt 10 uur met tussendoor 1 uur
lunch. Ook het aantal vakantieda
gen ligt lager, maar daar tegenover
zijn er wel veel meer feestdagen."
„Wekelijks een keer voetballen op
een kunstgrasveld, al is dit van
wege de coronapandemie al een
tijd geleden. Normaal gesproken
gaan we bijna elk weekend wel er
gens barbecueën of uit eten, maar
ook dat is nu even lastig. Ik pro
beer iedere week te wandelen of ik
ga hardlopen. Hier is het normaal
dat je lid wordt van een club, waar
je alle verschillende sporten kunt
beoefenen. Denk bijvoorbeeld aan
zwemmen, volleyballen, voetbal
len, tennissen en ook kun je bij de
zelfde club gebruikmaken van alle
sportschoolfaciliteiten."
,,Een flinke impact. Augustus 2020
heb ik zelf corona gehad, samen
met de gehele familie van mijn
vriendin. Gelukkig is iedereen he
lemaal hersteld. Ik heb drie weken
erg ziek op bed gelegen en ben
dankbaar dat de ziekenhuizen in
mijn stad adequaat reageerden
met medicatie. In Brazilië is het
niet best gesteld met de pandemie,
er zijn veel besmettingen en do
den. Dat komt mede omdat helaas
veel Brazilianen zich niet houden
aan de gestelde regels. We hebben
hier te maken met een politiek
spel, waardoor de essentie rondom
corona vaak wordt vergeten."
,,De mensen merken door mijn ac
cent dat ik niet uit Brazilië kom en
ze zijn altijd nieuwsgierig naar
mijn afkomst. Ik merk dat er erg
wordt opgekeken naar Europea
nen. Er zijn hier nog meer Neder
landers in de buurt. Op 20 minu
ten van mijn stad is een 'Neder
lands dorpje' met de naam Holam-
bra, waar immigranten van na de
Voor je het weet sta je
bij een onbekende te
barbecueën
Tweede Wereldoorlog wonen. Dat
plaatsje is vooral bekend van de
bloemenveiling, een ouderwetse
molen, souvenirwinkels met typi
sche Nederlandse producten en de
bar 't Hoekske, waar je een
broodje kroket kunt eten."
Kom je nog wel eens in Zeeland?
„Buiten coronatijd probeer ik jaar
lijks twee weken in Nederland te
zijn. Afgelopen jaar was het plan
dat mijn familie naar Brazilië zou
komen. Dat kon helaas niet door
gaan, maar aankomende augustus
gaat dit hopelijk wel lukken. Met
social media voelt alles veel dich
terbij dan vroeger en ik heb regel
matig contact met mijn ouders en
familie via Skype. Ik spreek mijn
ouders bijna vaker dan toen ik in
Nederland woonde."
,,Voor nu heb ik geen plannen om
terug te keren, maar mijn vriendin
denkt daar anders over. Zij vond
de steden die we in Nederland
hebben bezocht erg leuk en ze kon
de gelijkheid tussen mensen
waarderen. Ook het gemak waar
mee je naar andere steden kunt
reizen en de 'opgeruimdheid' op
straat vielen haar op. Voorlopig
blijven we zeker in Brazilië en
hebben we hier een prima leven."
donderdag 15 april 2021
'Hier is het al koud als het
's avonds onder de 20 graden is'
Hans Puik
Had jij ooit gedacht zo ver weg
van Zeeland te wonen?
Hoe ben je in Brazilië terechtge
komen?
Waar woon je precies en hoe
ziet het er daar uit?
Was het voor jou flink aanpas
sen, de verhuizing naar Zuid-
Amerika?
4
ïY t. 0
•i
t-'.TI»'
Edwin Clement en Daiane bij een restaurant dat Navio (schip) heet en in een heuvelrijk en bosrijk ge
bied net buiten de stad Mogi Mirim ligt. De plek is alleen via een onverharde weg te bereiken. privéfoto
Wat voor werk doe je?
Tijd over voor hobby's?
Welke invloed heeft corona
gehad op jouw leven?
Hoe reageren mensen als je
zegt dat je uit Nederland komt?
-Edwin Clement
Keer je ooit nog definitief terug
naar Nederland?
