Het was toeval, maar
de zon ging schijnen
II
II
5
zeer strikt aan de richtlijnen en
zitten al meer dan een jaar in
strenge isolatie. Hun kinderen
gaan niet naar school uit angst om
papa of mama te besmetten'', zegt
een woordvoerder van Iederin.
Mede doordat zij zich zo strikt
aan de regels houden, zijn deze
patiënten tamelijk onzichtbaar,
zegt taaislijmpatiënte Karman,
die de actiegroep #VergeetOns-
NietHugo heeft opgericht. ,,Omdat
wij onszelf zo goed beschermen,
komen we niet in het ziekenhuis.
Als je dan hoort dat mensen met
een BMI boven de 40 wél eerder
gevaccineerd worden omdat zij
bovengemiddeld vaak in het zie
kenhuis komen, denk je wel:
verdorie.''
Geen voorrang
Het ministerie van Volksgezond
heid bevestigt dat mensen onder
de 60 met kanker, luchtwegaan
doeningen, diabetes en andere
aandoeningen pas in mei aan de
Als je dan
hoort dat
mensen met
een BMI
boven de 40
wél eerder
gevaccineerd
worden, denk
je: verdorie
beurt komen voor een vaccin,
tegelijk met de gezonde vijftigers.
,,Wij volgen hierin de adviezen
van de Gezondheidsraad", aldus
woordvoerder van minister Hugo
de Jonge.
Wel komt het ministerie naar
verwachting volgende week met
een nieuwe richtlijn die het voor
de GGD's mogelijk moet maken
om overgebleven vaccins ook aan
mensen uit medische risicogroe
pen te geven. Een onlinereserve-
lijst zoals in België, waar alle vol
wassen burgers zich sinds dinsdag
kunnen intekenen voor als er een
vaccin overblijft bij een nabijgele
gen priklocatie, komt er in Neder
land niet.
Op de nieuwe spillagerichtlijn
hoeven patiënten ook weinig
hoop te vestigen, waarschuwt het
ministerie. ,,Er is onterecht een
beeld ontstaan dat er bij GGD-
priklocaties veel vaccins overblij
ven, maar het gaat echt om hele
kleine aantallen.''
IN QUARANTAINE
DAG 390
De dag begon met alle ele
menten van dreiging. Ik had
's ochtends de term 'pok-
kenweer' al uit de kast gehaald,
toen ik bibberend terugkwam van
de kleintjes naar school fietsen.
Sneeuw, striemende regen. De
afgelopen winter was zachter. Mijn
kleinste leek er weinig last van te
hebben. Op het schoolplein beende
ze vastberaden met haar nieuwe
rode laarsjes richting een klein
meertje: ,,Ik moet even door die
plas daar!''
Goed, toen ik, afgedroogd, in
mijn werkkamer mijn mailbox
opende was het eerste berichtje er
een met de aanhef: doe het niet! Ik
citeer: 'U behoort kennelijk tot de
bevolkingsgroep die staat te trappe
len om hun 'prikje' te kunnen ha
len. Ik gruw daarvan en heb diep
medelijden omdat NIEMAND
WEET WAT DIT PRIKJE IN JE
LICHAAM DOET.'
Ja, die dag was het vandaag. En
precies ook de dag dat het EMA, de
Europese geneesmiddelenwaak
hond, zijn oordeel zou vellen over
AstraZeneca, mijn vaccin. Als dat
maar goed ging. Ik moest per se
voor het EMA mijn huisarts berei
ken. Mijn afspraak was pas om 13.00
uur. Het EMA zou ergens in de
middag een persconferentie geven.
Ben ik dan niet bang voor bij
werkingen? Natuurlijk wel, ergens
achterin mijn hoofd zit onzeker
heid. Maar luister: half Engeland is
er al mee ingeënt.
Het werd me wazig
voor de ogen, maar
dat was omdat mijn
bril besloeg
Om 12.58 uur stond ik in het wijk
centrum waar mijn huisarts achter
een tafeltje zat met een vragenfor
mulier. Geen klachten? Geen
bloedverdunner? Niet pas corona
gehad? Etc. Ach, dat wist ze alle
maal wel, maar zo is de procedure.
Gisteren hadden veel mensen uit
angst afgezegd, vertelde ze. Hadden
ze anderen op de kennelijk be
staande wachtlijst gebeld.
Om 13.03 uur zette een van haar
assistentes de prik en had ik in
ieder geval het EMA verslagen! Na
mij druppelden nog wat gelukki
gen binnen. Of waren we sufferds?
Zou het gevreesde AstraZeneca-
vaccin ons: 1. direct van de sokken
blazen? 2. misschien over twee we
ken aan een vroegtijdig einde hel
pen? of optie 3. ons beschermen te
gen de corona? Wij gingen duide
lijk van het laatste uit. Er was even
wel weinig opwinding onder ons.
Gelaten namen we plaats op grote
afstand van elkaar, met hooguit een
knikje naar de buurman.
We kregen een kopje koffie, thee
of water van een andere dokter, die
zijn degradatie tot koffiemeneer
probeerde goed te praten door te
vertellen dat hij die ochtend geprikt
had. Ik voelde even steken in mijn
borst, maar die verdwenen ook
weer. Toen werd het me wazig voor
de ogen, maar dat was omdat mijn
bril besloeg boven het mondkapje.
Na het kwartiertje verplichte
pauze verliet ik ongeschonden het
lokaal en begon de wandeling te
rug. Ik vroeg me zeer serieus af of
het 'anders' was nu. Viel er een last
van me af? Best moeilijk, zo'n zelf-
'Ach, die lange
termijneffecten,
over dertig jaar leef
je toch niet meer!'
ondervraging, laten we eerlijk zijn.
Daar betalen we psychiaters goed
geld voor. Ik realiseerde me dat de
prik krijgen behalve een fysieke
ervaring, dus ook een psycholo
gisch proces is.
Maar jazeker, ik raakte er gedu
rende mijn wandeling van over
tuigd dat ik opgelucht was. Vrijer.
Het was natuurlijk toeval, maar
na het pokkenweer was de zon
gaan schijnen. Ik kwam langs mijn
kapper, overwoog naar binnen te
gaan voor een hoognodige knip
beurt, maar er zat net een man in de
kappersstoel lekker relaxed zonder
mondkapje al zijn aerosolen de
lucht in te communiceren. 'Niet
overdrijven', dacht ik. Bovendien
zou de prik pas over twee weken
enige bescherming bieden.
Natuurlijk deelde ik het histori
sche moment in de familie-app,
ontving felicitaties en kloppende
hartjes. Mijn oudste dochter belde,
vrolijk. ,,Gefeliciteerd pap. Kan wel
zijn dat je nu 5G in je hebt, maar hé,
dan heb je geen problemen met de
wifi meer.'' We praatten over de
commotie en de langetermijneffec
ten van vaccinatie, waarover zo veel
gespeculeerd werd. Ze zat er niet
mee. Moest ik ook niet doen, ver
telde ze: ,,Ach, die langetermijnef
fecten, over dertig jaar leef je toch
niet meer!'' Ja, het was een mooie
dag met fijne vooruitzichten.
En nu u! Hoe is het u deze week
vergaan? Staat u op een spillage-
of restlijst? Bent u ook met Astra-
Zeneca ingeënt, of hebt u juist de
afspraak afgezegd? Bent u bang
geworden voor inentingen na alle
publiciteit? Vertel het me:
donderdag 8 april 2021
GO
Marlies Karman
had het geluk
dat zij een vac
cinatie kreeg
vanwege afzeggin
gen van anderen.
FOTO KOEN VERHEIJDEN
Frank
Poorthuis
Frank Poorthuis schrijft dagelijks
over het gezinsleven tijdens co
rona.
Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
