9.4.2011 Drama Alphen aan den Rijn
Hans probeert zijn
zoon te helpen.
Om rust te
vinden, gaan ze samen
wandelen. Ze komen
langs een vijver, omringd
door bloemen en bomen.
Kijk, wijst de vader. Het
nest van een waterhoen.
Maar Tristan ziet alleen
verrotting.
16
Hij koopt een
apparaatje dat
aanwezigheid
van geesten
zichtbaar maakt
Die eerste wandeling zal de laatste zijn.
Hans kan de schoonheid van het leven niet aan
Tristan laten zien. Niet in de natuur. Vermoede
lijk ook niet met A song for Tristan, het schilderij
dat hij voor zijn zoon maakte.
En de dagen van Tristan worden alleen maar
donkerder. Hij wil wraak nemen op God. In 2010
koopt hij een revolver. Eén persoon vertelt hij wat
hij van plan is: zelfmoord plegen en daarbij ande
ren ook neerschieten. Zelfs de beoogde plek komt
ter sprake: De Ridderhof. Het buurtwinkelcen
trum op een steenworp afstand van Tristans huis.
Waar hij als jongetje al kwam, aan de hand van
zijn moeder. De vriend luistert. En houdt het voor
zichzelf.
In mei 2010 stopt Tristans behandeling bij de
ggz. Hij wil niet meer, vindt niet dat hij ziek is,
ontkent thuis depressief te zijn. Zijn moeder
vraagt er nog naar, als ze Tristan uit het raam ziet
staren. 'Tris, je wordt toch niet weer depressief?'
Gauw gaat Tristan aan de slag. De stemmen die
hij in zijn hoofd hoort, ziet hij niet als onderdeel
van zijn wanen. Nee, het zijn entiteiten, die écht
tegen hem spreken.
Hij zoekt de stemmen nu ook op. Tristan begint
zichzelf paranormaal onderzoeker te noemen. Hij
koopt een EVP-speler, een apparaatje dat zoekt
naar frequenties. Tussen de ruis door is te horen
wat geesten te vertellen hebben, zo claimt de ge
bruiksaanwijzing. Op een bijbehorend apparaatje
zijn vijf lampjes te zien, die van groen tot rood
kunnen oplichten en vertellen hoe
sterk een geest aanwezig is.
Hij neemt het ding mee, naar
een begraafplaats. De één zal zeg
gen dat het een manier is de stem
men in zijn hoofd te verklaren.
Een ander dat hij zich begeeft in
een bovennatuurlijke wereld die
bestaat, tussen machten die je over
kunnen nemen. Maar nu vertelt
Tristan wat hij meemaakt, als on
derzoeker. Hij spreekt boodschap
pen in. Soms gebruikt hij een ouij-
abord, met letters en cijfers. Tris
tan stelt vragen aan het dodenrijk.
Probeert antwoorden te krijgen.
Hij heeft een nieuwe baan gevon
den, in een distributiecentrum in
Woerden, maar verliest die alweer
snel. Deze keer is het geen wange
drag, dat daartoe leidt. Er is ge
woon niets meer voor Tristan te
doen, in februari 2011.
Nog een paar maanden. Dan is
het 9 april. De dag waarop Eric
Harris, de schutter van Colum
bine, werd geboren. De dag
waarop Tristan iets vreselijks gaat
doen.
Vlak voor zijn ontslag heeft
Tristan een semiautomatisch ge
weer gekocht. 25 kogels krijgt hij
erbij - extra magazijnen moeten
uit Amerika komen. Die bestelt
hij, met nog veel meer spullen.
Een kogelwerend vest. Een speci
aal vizier, met een rood mikpunt.
Een camouflagebroek. Een ring
met een pentagram, een duivels
symbool met twee punten van de
ster naar boven.
In maart heeft hij alles wat hij
nodig heeft. Naast zijn semiauto-
matische Smith Wesson ook
een pistool en een revolver. Alle
maal legaal: volgens zijn papieren
mag Tristan vijf wapens bezitten.
Hij bewaart ze in een kluis in de
kelder van de flat, net zo één als
zijn vader daar heeft. Elkaars code
kennen ze niet. Er is wel een af
spraak, tussen vader en zoon. Een
soort contract. Tristan heeft erin
beloofd dat hij zijn wapens in zal
leveren als hij zich weer slecht
gaat voelen.
De dagen tellen af naar zaterdag
9 april 2011. In maart heeft een
kernramp plaats, in Fukushima,
Japan. Tristan wordt erdoor gegre
pen. Dat juist nu, na de ramp in
Tsjernobyl in zijn geboortejaar,
weer een kernramp heeft plaatsge
vonden.
Hij gaat vaker naar de schietbaan
in Nieuwkoop. Daar zien ze hem
graag, die beleefde, rustige jongen
die met twee woorden spreekt.
Opvallend bedreven is die nette
jongeman ook, na inmiddels meer
dan honderd bezoeken aan de
schietbaan. Je zou bijna kunnen
zeggen dat hij is geworden wat hij
aan een moeder vertelde te willen
worden: scherpschutter.
Op donderdag 7 april schiet hij
samen met zijn vader. In Nieuw
koop vraagt hij dan of de munitie
die hij bestelde al binnen is. Dat
dat niet het geval is, is voor hem
geen probleem. Hij heeft die niet
meer nodig, zegt hij.
En Tristan zoekt wéér naar in
formatie over Columbine. Hij wil
vooral alles weten over dat ene
meisje, het eerste dodelijke slacht
offer dat viel door de hand van Eric
Harris. Rachel Scott was gelovig
en werd na haar dood door vier ko
gels welhaast een martelaar. India
nenverhalen gingen over hoe zij
en een ander meisje 'ja' gezegd
zouden hebben, toen hun voor de
trekker werd overgehaald was ge
vraagd of ze in God geloofden. In
de weken voor de schietpartij in
Alphen aan den Rijn zoekt Tristan
online bijna negentien uur naar
informatie over de bekendste
schietpartij van allemaal.
Het is vrijdag. Nog één dag. Tris
tan ruimt zijn kamer op. Aan de
muur hangen schilderijen die zijn
vader maakte. Nog een laatste keer
gaat hij naar een schietbaan, nu in
Den Haag. Daar haalt hij twee ma
gazijnen op, koopt nog een derde
exemplaar. En hij gaat naar De
Ridderhof. Camera's leggen vast
hoe hij voor de laatste maal als
ogenschijnlijk gewone bezoeker
door het winkelcentrum loopt.
Op zaterdag staat de man die
zijn dag- en nachtritme heeft om
gekeerd tegen zijn gewoonte in
om negen uur op. Zijn ouders ver
telt hij dat hij naar de schietbaan
zal gaan. Ze denken dat beter met
hun zoon gaat. Ze hebben geen
idee wat écht in zijn hoofd omgaat.
Om 11.30 hoort zijn moeder een
Riddert**
ZATERDAG 3 APRIL 2021 GO
VERVOLG VAN PAGINA 15
Slachtoffers worden door ambulances opgehaald. foto anp Tristans wapen in een AH-mandje. foto politie hollands midden
©030421/Tl
Totaal vallen er
17 slachtoffers,
van wie 7 doden
(incl. dader)
