ervaringsdeskundige
jjf
t -vS
\T
'Soms heb ik het idee
dat we staan te kijken
hoe een jongere
verzuipt, zonder dat er
een reddingsboei wordt
gegooid'
7
r
2' 1
ft
- ill
HLtV^
t-
PASPOORT
,,Die tijden zijn er wel geweest, hoor. Maar niet
zonder gevolgen. In 2019 ben ik een tijd uit de
running geweest. Ik had Goes-West erbij ge
kregen als opbouwwerker en verving ook nog
een zieke collega in Zuid, dus de werkdruk was
hoog. Toen werd ik ook nog mantelzorger voor
mijn vriendin, nadat ze een ernstig ongeluk
had gehad. Het werd me allemaal te veel. Ik was
lichamelijk en geestelijk opgebrand. Ik heb
daarna op eigen verzoek coaching gekregen,
waardoor ik nu beter kan doseren. In de basis
ben ik namelijk snel geneigd wél dat stapje ex
tra te zetten. Ik werk tenslotte met mensen en
weet welke belangen er aan vasthangen. Wat ik
nu soms doe, is wel even de angel uit een con
flict halen om het pas later verder op te pakken.
Dat geeft rust.''
„Absoluut. Huiselijk geweld, verwaarloosde
mensen... Maar ook jongeren die je ziet afglij
den. Want soms lukt het ook gewoon niet. Je
bent uiteindelijk afhankelijk van het systeem.
En de jeugdzorg functioneert nog niet zoals het
zou moeten. Soms heb ik het idee dat we staan
te kijken hoe een jongere verzuipt, zonder dat
er een reddingsboei wordt gegooid. Dat kan me
frustreren. Mede vanwege dit soort zaken ben
ik blij dat ik nu ook opbouwwerk doe en geen
fulltime jongerenwerker meer ben.''
,,Dat je mensen ook vaak wél kunt helpen. Er
was een keer een jongen die zich in het jeugd
centrum altijd keurig gedroeg. Maar toen las ik
een rapport over zijn gedrag in de instelling
waar hij woonde. Ik schrok me rot. 'Oh, je hebt
zeker gelezen dat ik mijn kast uit het raam heb
gegooid en een bewaker op z'n bek heb gesla
gen?', zei hij. Wat bleek nou, hij kon niet op
schieten met de nieuwe partner van z'n moe
der en was het huis uitgegooid. Wat volgde was
repressie op repressie. Tot hij zelfs in een geslo
ten instelling belandde. Die jongen werd alleen
maar bozer. Ik heb er aan kunnen bijdragen dat
hij naar school mocht buiten de instelling, in
het jeugdcentrum kon blijven komen en zelfs
van de gesloten afdeling kon. Een hele tijd later
liep ik op het station in Roosendaal toen ik
ineens iemand 'hé' hoorde roepen. Stond hij
daar. Hij woonde op zichzelf, had een baan en
ging zelfs trouwen. Op zo'n moment besef je
dat je echt iets kunt betekenen in een mensen
leven.''
GO ZATERDAG 3 APRIL 2021
Matijs Gerrits: ,,Ik ben snel geneigd dat stapje extra te zetten. Ik
werk tenslotte met mensen en weet welke belangen er aan vasthan-
gen." foto marcelle davidse
ïi i
EDjjgS
Ly
Matijs Gerrits
werd op 19 maart
1982 geboren in
Delfzijl. Hij was
anderhalf jaar
oud toen hij naar
Oost-Souburg
verhuisde. Ruim
twee jaar later
vertrok het gezin
naar Goes, de
plaats waar hij al
tijd is blijven
wonen. Na on
stuimige jaren als
tiener en begin-
twintiger, met
zelfs crimineel
gedrag, herpakte
hij zich bij wel
zijnsorganisatie
SMWO. Daar
werkt hij nu al
ruim tien jaar als
jongeren- en op
bouwwerker.
Gerrits woont
samen met zijn
vriendin in de
Goese Polder.
Je weet vast waarom ik het vraag. Ik zie je
overal. Dan sta je ineens weer achter de bar
becue op een wijkfeest of fiets je door
Goes-West om de friet te bezorgen die de
wijkvereniging bakt voor de bewoners. Dan
denk ik: die werkt minimaal zestig uur in de
week.
Dat lijkt me nodig, want je maakt ongetwij
feld heftige zaken mee.
Wat is desondanks het mooiste aan je
werk?
