'Ernst en ik vinden
elkaars liedjes nu veel
beter dan destijds'
Henricus C.J. Vrienten
vijf doldrieste jaren meemaakte.
Op het hoogtepunt van de roem -
voor henzelf het dieptepunt - stop
ten ze ermee. 'Terugkijkend heb
ben Ernst en ik ons de eerste tien
jaar daarna allebei heel krampach
tig gedragen. Ik knipte die blonde
kuif weg, zette een brilletje op en
trok een regenjas aan. Dat was
echt een ontkennende fase. Pas
veel later bedacht ik dat het eigen
lijk fantastisch was wat we gedaan
hadden.'
'Vast, maar had de jonge Henny
geluisterd? Ik weet niet of ik het
wel anders had willen doen. We
hebben liedjes gemaakt met het
gelijk van de onwetendheid. Als
ik nu een tekst schrijf, keer ik die
vierhonderd keer om. Toen had
ik genoeg aan een bierviltje. Sinds
een dag of twee vlinders in mijn
hoofd sinds een dag of twee aan
genaam verdoofd. Na vijf minuten
had ik een liedje.'
'Ja. We gingen uit elkaar omdat
het allemaal veel te snel ging.
Doe Maar was een feestband van
stonede hippies die het allemaal
overkwam. We waren al lang uit
elkaar toen we elkaar pas echt
goed gingen leren kennen en
waarderen. Ernst en ik vinden
elkaars liedjes nu veel beter dan
destijds. Hij was de romanticus,
ik was van de cynische liedjes.
We vonden allebei dat onze eigen
nummers beter waren. Nu is het
andersom.'
'Toen we weer begonnen was het mijn voor
waarde dat we nieuwe muziek zouden maken.
Dat album kwam er, Klaar, maar als ik daar op
terugkijk was dat niet nodig geweest. Je hoort
er de vijftigers in, terwijl Doe Maar het bandje
was van onderweg naar Groningen in het
busje met een biertje en een joint erbij een
liedje schrijven.'
'Die komen er niet. Alles wat ik over mijn
leven kwijt wil, heb ik geschreven op de drie
soloalbums die ik een paar jaar geleden achter
elkaar heb uitgebracht. Dat is mijn gezongen
autobiografie, verder lees je nooit meer iets
van mij. Op die platen zing ik alles wat ik kwijt
wil over het leven. Liedjes over ouder worden,
twijfels, liefde, jeugd.'
Het gesprek is ten einde, Henny
Vrienten maakt zich op voor een
wandeltochtje naar de visboer
waar de kabeljauw ligt te wachten.
We dalen de trap af naar het
domein van de vele gitaren; prij
zen en onderscheidingen ontbre
ken. 'Daar ben ik niet zo van', zegt
Vrienten. 'Die gouden platen, ik
vind ze lelijk. Ik heb er veel bij de
vuilnisbak gezet. Ooit heb ik er
een op mijn pick-up gelegd. Weet
je wat ik hoorde? Johnny Hoes!'
Zingt met een krakerige stem: Hij
was een smok-ke-laar! 'Typerend
voor de muziekwereld. Dat kwam
van de maatschappij Telstar, dat
waren marktkooplui die een wille
keurige plaat pakten, hem met
gouden verf bespoten en er een
sticker op plakten. Alsjeblieft.' Met
een guitige lach: 'Joh, dat hele vak
hangt van klatergoud aan elkaar.'
MEZZA 17
Had u met de kennis van nu de
jonge Henny tips kunnen geven
waardoor het anders was gelopen?
Terugkijkend: was het een goed
besluit om in 2000 weer samen te
komen?
Toch was u de felste van het stel als het aan
kwam op een comeback. U had een hekel aan
artiesten die teren op oude roem.
U bent gek op lezen en schrijven, is het een
kwestie van tijd voordat uw memoires verschij
nen?
Mooie vraag voor een pubquiz: kent u de
overeenkomst tussen Ruby Carmichael
en Paul Santos? Antwoord: ze heten alle
bei Henny Vrienten. Voordat Vrienten,
geboren in Hilvarenbeek op 27 juli 1948,
bekend werd met Doe Maar, probeerde
hij het solo onder deze pseudoniemen.
Succesvol waren deze carrièrestappen
niet. De kennismaking met Ernst Jansz
veranderde alles. Na Doe Maar compo
neerde Vrienten filmmuziek, vormde hij
met Boudewijn de Groot en George Kooy-
mans de band Vreemde Kostgangers en
maakte hij meerdere soloalbums. Vrien-
ten, die twee zonen en een dochter uit
zijn eerste huwelijk heefi, is sinds 2001
getrouwd met Gala Veldhoen, met wie hij
twee zonen heeft.
