'Nee, ik heb dat nooit zo berede
neerd. Ik werd verliefd, mijn
vrouw was jonger - een beetje - en
had een kinderwens. Moest ik daar
erg over nadenken? Nee, het is wat
het leven voor je regisseert.
En ik ben een familieman, dol op
huppelende kinderen bij wie het
leed van de wereld nog niet op de
schouders rust. Ik vind kinderen
de mooiste medeburgers.'
'Nee. Ik hoef geen dag terug. Ik accep
teer hoe het leven in elkaar zit. Boven
dien vind ik leeftijd een abstract begrip.
Mijn omhulsel wordt ouder, maar bin
nen in mij zit nog steeds dat jongetje dat
akkoorden uitpluist en met muziek
bezig is. Soms zit ik hier zo ingespannen
te werken dat ik de wereld om me heen
vergeet. Als ik dan op weg naar het toilet
langs de spiegel loop, denk ik: wie is die
ouwe lul? Dat ben ik dan.'
'Het is dat je me er nu op wijst, ik heb
daar nooit zo over nagedacht. Ik denk
best eens na over het einde, maar ik kan
je verzekeren dat ik daar nog lang niet
aan toe ben. Bovendien hoeft niet alles
uitgesproken te worden, vind ik.'
'Gelovig ben ik niet meer. Ik stelde als
kind al te veel vragen aan de fraters en
onderwijzers waar ik nooit antwoord op
kreeg. Ik kwam er snel achter dat een
paar dingen niet klopten. Neem Genesis.
Adam en Eva waren de eerste twee men
sen op aarde, hun zoon Abel nam zich
een vrouw. Als jongetje stak ik dan mijn
vinger op. Waar komt die vrouw van
daan? Ja Vrienten, klonk het dan, je
moet dat niet zo letterlijk lezen. Zo heb
ik langzaam dat geloof ontrafeld. Ik
geloof niet in een hiernamaals. Ik zie
het einde van het leven als een licht-
MEZZA 15
U scheelt bijna 23 jaar met uw
vrouw en u had al drie kinderen.
Heeft u nooit geaarzeld om
opnieuw vader te worden?
Gemene vraag misschien, maar als
het kon: zou u twintig jaar jonger
willen zijn?
Heeft u het daar weleens over met uw
vrouw? Dat zij statistisch gezien nog
best lang zonder u zal moeten leven?
Hoe kijkt u tegen het einde aan? Op een
religieuze manier?
