De buurtschap
Als er wat moet
gebeuren, staat er
altijd iemand
klaar
Dit is een serie
over buurt
schappen en
gehuchten in
Zeeland. Leven
tussen lucht en
klei. Vandaag
aflevering 35:
Scheldevaarts-
hoek, een
dijkgehucht
midden in Oost-
Zeeuws-Vlaande-
ren, met uitzicht
op de basiliek van
Hulst en de
koeltorens van
Doel.
Scheldevaartshoek
trekt bouwlustigen.
Meteen na het plaats
naambord op de
Schenkeldijk is het al
raak, een traditionele woning,
bakstenen en dakpannen ogen zo
van de fabriek. Kom je de buurt
schap binnen over de Oude Graa-
uwsedijk, dan staat er dicht langs
de weg een spiksplinternieuwe
bungalow met een deurbel die
klinkt als een gong. Belgische be
woners, zeggen de buren later, ze
wonen er permanent maar zijn er
even niet. In het centrum van het
gehucht, op de T-splising van de
Oude Graauwsedijk, de Schenkel-
dijk en Langendamsedijk is de
specie nog maar net opgedroogd.
Op een perceel waar tot voor en
kele jaren twee grote loodsen en
een schuur stonden, zijn twee
nieuwe woningen gebouwd. Het
huis helemaal in het hoekje ver
keert in de afbouwfase, de voegen
worden bijgewerkt. Dat daarnaast,
Oude Graauwsedijk 2B, is hele
maal gereed. Op de deur is een
briefje geplakt: gelieve te kloppen,
we hebben nog geen bel. Het huis
is strak, wit, modern.
We kloppen. En hebben geluk,
met dank aan corona. Tonny van
der Starre (1978) is directiesecreta
resse bij Dow in Terneuzen. Zoals
zovelen werkt ze thuis. Mei vorig
jaar kwam ze met haar vriend
Dennis van Driessche in Schelde-
vaartshoek wonen. Schelfhouts-
hoek of Schelfatshoek, dat is korter
en voor de buurtbewoners klinkt
het wat meer thuis. Voor Tonny
geldt dat thuisgevoel zeker. Zij
komt van Vogelwaarde. Dennis is
geboren in Lamswaarde. Daar heb-
ben ze samen zeventien jaar ge
woond. Tonny: ,,We hadden een
huis op een mooie plek in een
fijne straat, met uitzicht net als
hier. Een erker, glas-in-lood, het
was een woning die we zelf had
den gebouwd in klassieke jaren
dertig-stijl. We wilden graag nog
eens iets heel anders. Dennis zit in
de bouw. We zijn met z'n tweeën,
het vorige huis was te groot. Dit is
qua ruimte helemaal van ons."
De voorgevel bestaat aan de ene
kant uit smalle, verticale latten die
overgaan in een schutting, aan de
andere kant gaat een zwarte gevel
muur over in een tuinmuur. Grote
lichte tegels met daartussen grijs
grint vormen de stapstenen naar
de voordeur. In de woonkamer en
keuken contrasteren witte muren
met donkere, ingebouwde kasten.
De op het oosten gerichte achter
gevel is van glas. Alles is gelijk
vloers. ,,Ontworpen met hulp van
een architect", vertelt Tonny. ,,In-
richting en aankleding zijn nog
niet afgerond. Dat alle woonwin
kels dicht zijn, is niet echt handig.
Heel strak en heel rustig, dat is de
bedoeling. We willen voorkomen
dat het een tandartspraktijk wordt.
vergeten, hij stapte over naar het
bedrijfsleven en werd productie
leider bij kaassmelter St. Paul in
Sint Jansteen.
Nu is hij gepensioneerd. Zijn
tuin grenst aan een perceel win
tertarwe. Iets verderop ligt een ak
ker onder plastic: ,,Daar worden
tulpen gekweekt. Elk jaar een
klein Keukenhofje." In de verte
zien we de basiliek van Hulst. Jan
Willem: ,,Als het even kan, blijven
we hier wonen. Omdat het erg
leuk is. De gemoedelijkheid, mét
elkaar en toch niet op elkaars lip.
Als er wat moet gebeuren, staat er
altijd iemand klaar. De buren,
twee Belgen, moesten snel een
huisje afbreken om een bouwver
gunning te krijgen. Een buurman
kwam meteen met een kraan."
Terug op de Oude Graauwsedijk
benadrukt Cindy de Caluwé (1971)
de onderlinge verbondenheid. Zij
en haar man Jean-Paul komen van
'de Graauw' en wonen in oktober
23 jaar op nummer 5. Hun zonen
Teun en Jimmie zijn 15 en 12.
Cindy werkt in de verkoop bij
bouwcenter Bleijenbergh-Fassaert
in Hulst. Hun huis stamt van eind
jaren veertig van de vorige eeuw.
Ze hebben het flink uitgebouwd.
Wind is er altijd, weet de
bewoonster: „Je waait hier
uit je klip." In feite /.iet ze
alleen voordelen in de
buurtschap. Ze wijst,
daar in de verte naast de
koeienboer zie je de
containerschepen op
de Westerschelde
voorbij varen. Vakan
tiehuizen zijn er niet
veel meer, de
meeste worden per
manent bewoond.
Cindy: „We hebben geweldige
Het moet wel een huis zijn." De
reacties op het ontwerp variëren:
,,Iedereen vindt er iets van. In deze
omgeving met meest traditionele
huizen valt het op. Als er fietsers
over de Langendamsedijk aanko
men, stoppen ze nogal eens. Vaak
hebben ze niet in de gaten dat hun
stemmen ver dragen. We horen
het goed als er gezegd wordt: 'dat
snap ik nou niet, dat dat hier mag'.
Dat vinden we niet erg. Wij zijn
blij met ons huis." De nu nog
braak liggende tuin is het vol
gende project. Beuken, boompjes,
veel gras, het wordt een indeling
in grote blokken, passend bij de
woning.
Van de circa zestien huizen in
Scheldevaartshoek zijn er meer
die opvallen. Zoals
dat van Jan Wil
lem Oskam
(1956), nummer 7
aan de Schenkel-
dijk. Het is geel ge
schilderd. En dat is,
gewoon, omdat de
bewoners dat mooi
vinden. Het langge
rekte pand was ooit
een café annex winkel voor land
arbeiders en boeren in de omge
ving. Jan Willem: ,,Onze bijkeu
ken was het varkenskot." Hij is een
geboren Hagenees en groeide op
in Rotterdam. Zijn vrouw Rita
kreeg in 1986 een baan bij het des
tijds florerende concern Wang
Computers in Brussel. Jan Willem
werkte bij de Rijks Politie en kon
in Hulst aan de slag. Hij weet nog:
,,We reden langs de grens op zoek
naar een huis. Baarle-Nassau, Zun-
dert. Het was een zondag, we kwa
men in Hulst. Daar was het leven
dig, dat sprak ons aan." Begin jaren
negentig werd volgens Jan Wil
lem de politie op
straat
8 ZATERDAG 27 MAART 2021 GO
JAN VAN DAMME
Tonny van der Starre: ,,In deze
omgeving met meest traditio
nele huizen valt het onze op."
Cindy de Caluwé: ,,We noemen
iedereen hier buren, het zijn al
lemaal vrienden."
