Jan Vantoortelboom
'Klein gatje, nie
diep' zei de
Spaanse tandarts
In het nieuws
Uit het nieuws
Rapper Cycz vereerd met uitnodiging
Opschoondag maakt mensen bewust
DEZE WEEK IN Z
Gast bij
uitreiking
Awards in
Middelburg
'Straatafval
is zo slecht
voor het
milieu'
2
6 MEINDERT 8 DAAR WAAR 13IS DE ZOO
INDERWISCH DE BUREN EDUCATIEF OF
STAAT WEER VRIENDEN KOLONIAAL
BLIJ OP ZIJN RELIKWIE?
Na drie
kwartier
boren
barstte mijn
blaas bijna
uit elkaar
andartsen zijn de schrik van menig kind. Ik was
er ook zo een. Dat had alles te maken met een te
gen zijn pensioen aanhikkend heerschap met een
indrukwekkende haardos uit zijn oren en een bril
die zijn ogen twee keer zo groot deed lijken. Op
een mooie zaterdagmorgen ging hij eens een tand trekken,
overschatte zijn trekkracht schromelijk, kreeg die kies er
dus niet goed uit, begon te wrikken, en ik die lag te kronke
len en hij die met zijn tang langs het glazuur schraapte om
dat hij de grip verloor (dat geluid vergeet ik nooit meer) en
ik die hem dan weer spastisch een knietje in zijn kruis gaf.
Met andere woorden: het was er niet gezellig; het was een
moderne martelkamer.
De Four Freedoms Awards wor
den woensdag uitgereikt in Mid
delburg. Drie Zeeuwse jongeren
krijgen de eer om in gesprek te
gaan met laureaten. Rapper Cycz
(Bram Mvambanu) gaat in gesprek
met de winnaar van de Freedom
from Fear Award Leoluca Orlando,
die als burgemeester van het Itali
aanse Palermo strijdt tegen cor
ruptie en racisme. ,,Toen ik werd
gevraagd, was ik verrast", vertelt
Middelburger Mvambanu. ,,Het is
natuurlijk een heel grote eer, maar
toen ik mij meer ging inlezen in
wie Orlando is al helemaal. Hij
voert een strijd die niet de zijne is.
Hij zet zich bijvoorbeeld in voor
vluchtelingen, terwijl hij dat zelf
niet is. Dat vind ik heel mooi.
Meestal worden mensen die zoiets
doen, pas geëerd op het moment
dat ze zijn overleden, maar hoe
mooi is het dat hij nu deze waar
dering krijgt. Mijn ouders zijn ge
vlucht vanuit Angola naar Neder
land, dus het heeft voor mij ook
een persoonlijke tint."
Hij heeft zich al goed voorbereid
op het gesprek. „Eerlijk gezegd is
het een van de eerste keren dat ik
zo goed ben voorbereid", lacht hij.
,,Ik heb alle vragen al klaar staan.
Normaal ben ik nooit zo van het
voorbereiden. Ik presteer beter on
der druk. Ik ben onwijs benieuwd
wat hem beweegt om zich zo in te
zetten." Isabel Provoost bevraagt
Maria Resa over de Freedom of
Speech en student aan de UCR
Demi de Randamie gaat in gesprek
over de Freedom from Want.
Duizenden mensen pakten vorige
week zaterdag hun grijper en af
valzak erbij om straatafval te ra
pen tijdens de Nationale Op-
schoondag. Zo ook Mascha Dedert
van de Zeeuwse Milieufederatie.
Samen met haar zoontje liep zij
langs het Nollestrand. ,,Veel me
dewerkers van ZMf liepen indivi
dueel een rondje om bij te dragen
aan deze dag", vertelt ze. ,,We heb
ben foto's daarvan op social media
gezet en we kregen veel reacties
van mensen die ook meededen. Ik
en mijn zoontje vonden veel plas
tic en pluis op het strand. We na
men een halve zak afval mee. Ik
loop wel vaker dit rondje, want
het is belangrijk om het vaker te
s
doen dan op die ene Opschoon-
dag. Daarom is deze dag belang
rijk. Dat mensen er zich bewust
van worden dat al dat straatafval
niet normaal is. Je ziet het overal,
maar het is zo slecht voor het mi
lieu." Dedert ziet dat dit onder
werp meer begint te leven. ,,Je ziet
meer van dit soort acties. Zo gaan
leerlingen van de HZ iedere vrij
dagmiddag de straat op om afval te
rapen. Dit soort initiatieven zorgt
er hopelijk voor dat kinderen leren
hoe slecht het is hun afval op
straat te gooien. Ik leerde het ook
van mijn moeder. Het was mooi
om te zien hoeveel mensen hun
kinderen meenamen tijdens de
Opschoondag."
Schoolexamens. 9 Zo Gezien Is openheid verkiezingsuitslag nuttig?
12 Saskia Noort Geweld tegen vrouwen is ook een pandemie
16 Verkiezingen Kamerlid is man, wit en woont in de Randstad
17 Onder politici Versplintering Kamer zorgelijke ontwikkeling
18 Wetenschap Erasmus: de verbinder werd verketterd
19 Wetenschap Krijgen we straks allemaal parkinson?
Van datzelfde heerschap kreeg ik bovendien een nacht
beugel. Mijn broer had er ook zo eentje. Dat ding deed ver
domde pijn, want het spande en telkens werd ik er wakker
van. Dan legde ik het op mijn nachtkastje, pal naast het
oranje lichtje van mijn wek
ker. Mijn broer deed het
zelfde. Totdat vader dat in de
smiezen kreeg. De tandarts
was een dure vogel en we
moesten ons best doen om
die beugels binnen te hou
den. Omdat wij altijd van
goede wil waren, probeer
den we het opnieuw. Maar
algauw gaven we er weer de
brui aan. Het gevolg? Allebei
ons bed in met een pleister
dwars over onze lippen. Zo
een van die stevige bruine
pleisters die, als ik hem de
volgende ochtend eraf trok,
van die grijze plaksporen
achterliet. Die sporen waren
er alleen met ether af te krij
gen. Niet zelden vergat ik dat
en liep ik met pleisterresten
op mijn mond naar school.
Dan bekeek de meester mij
met een kwaad oog, want
misschien dacht hij dat ik
voor de grap een Hitlersnor
had opgeplakt.
Een poos geleden kreeg ik
bij een controle te horen dat
er een klein gaatje zat en dat
er maar eens een afspraak
gemaakt diende te worden.
Dus toog ik deze week met
tegenzin naar de tandarts.
Een klein gaatje, een dik
kwartiertje, schatte ik. Want
mijn tandarts was top. Echter, er stond een nieuwe tandarts
voor mijn neus, een Spaanse schone die er als 18 uitzag en
amper een woord Nederlands sprak. Stront aan de knikker,
was mijn eerste gedachte. Maar iedereen verdient het voor
deel van de twijfel, dus mak als een lammetje ging ik ach
terover liggen. 'Klein gatje,' zei ze. 'Nie diep.' Schattig
Spaans accentje. Zo gepiept dus, was wat ze eigenlijk be
doelde. Ze pakte de boor en begon. Na drie kwartier barstte
mijn blaas bijna uit elkaar en terwijl ze net aan het metselen
was geslagen stond ik op en ging naar de wc. Er stak een
metalen staketsel tussen mijn tanden, iets wat ik nog niet
eerder had gekregen. Misschien doen ze dat zo in Spanje,
dacht ik nog. Dat metaal had ze erg goed tussen mijn kiezen
gestoken, en toen het eruit moest kreeg ze het niet los. Ze
ging wrikken, verloor grip en stootte met de tang tegen
mijn voortanden. Geen brokken. Daarna liet ze de tang op
de grond vallen en een zacht 'sorry' volgde. Ik kreeg bijna
medelijden met haar. Ondertussen zat mijn kaak vast en
voelde het alsof mijn lippen gingen scheuren. Ik gaf ze nog
net geen knietje, want de beelden van dat heerschap van
vroeger schoten door mijn hoofd. Uiteindelijk kwam er een
eind aan, stond ik op, begroette haar vriendelijk en ver
dween sneller dan ik was gekomen.
ZATERDAG 27 MAART 2021 GO
