al bijna twee jaar fruithandel afperst
ir
i
19
'Ik wil ze
laten
weten wat
ze hebben
aangericht
en hoe wij
er nu
bijzitten'
ook dat het gevaar daarmee nog
niet geweken was. Want hun
adres stond op 'de lijst'.
De lijst. Het is inmiddels een
begrip in de zaak-De Groot. Terug
te voeren op een blunder van het
Openbaar Ministerie (OM), dat er
onbedoeld voor zorgde dat gege
vens van zeker driehonderd
(oud)-medewerkers uitgerekend
bij de van afpersing verdachte cri
minelen terecht kwamen. De in
formatie werd bij het strafdossier
gevoegd. Alle getroffen adressen
staan op de bewuste lijst, zei de
advocaat van De Groot, Taco van
der Dussen, eerder al.
Verhuizen was en is geen optie.
Ze laten zich niet wegjagen. Hun
leven is hier. Vlak bij de honden,
paarden en tractoren, van Jan
Willem vooral. Hun huis, of wat
er nog van over was, is inmiddels
gesloopt. Henri: ,,Dat deed pijn. Ik
stond erbij te janken. Op een gege-
ven moment kwam een van die
slopers naar me toe. 'Heeft u hier
iets nog iets aan?'.'' Hij stond met
een half verbrand rieten mandje
in zijn hand. ,,Daar zaten nog sie
raden van mijn moeder in.''
Zieke vader
Ze overleed in 2009. In datzelfde
huis waar een kleine tien jaar la
ter ook hun vader overleed. Jan
Willem bleef al die tijd bij zijn
ouders wonen, Henri kwam in
2017 terug om voor zijn toen nog
zieke vader te zorgen. Na diens
overlijden, gingen de twee broers
samenwonen in het ouderlijk
huis. ,,Alles wat vader en moeder
hebben opgebouwd is weg'', sta
melt Jan-Willem. ,,Net als de vi
deoband van papa's crematie. De
film van hun huwelijk
De ouders Seepers kijken deze
ochtend mee vanuit een hoek van
de kleine woonkamer annex keu-
ken annex slaapkamer. Een
trouwfoto in zwart-wit, na de
brand gekregen van een tante, is
samen met de sieraden de enige
tastbare herinnering die ze nog
van hun ouders hebben. Henri:
,,Dat vind ik het ergste: dat ze alle
spullen van papa en mama kapot
hebben gemaakt. Die daders heb
ben totaal geen idee wat ze ons
hebben aangedaan. Waarom val je
mensen aan die totaal geen in
vloed hebben op wat je willen be
reiken? Op die vraag krijg ik
waarschijnlijk nooit een ant
woord.''
Hij gaat wel een poging wagen.
Op 30 maart verschijnen twee
verdachten, die een kleine maand
na de brand zijn opgepakt, voor
het eerst voor de rechter. Henri is
van plan om ze later, tijdens de
inhoudelijke behandeling van de
zaak, toe te spreken. ,,Ik wil ze la
ten weten wat ze hebben aange-
Diverse malen werden drugs
aangetroffen in fruitcontainers
van de firma. Criminelen maken
gebruik van de transportroutes.
richt en hoe wij er nu bij zitten. Ik
wil ze ook vertellen dat ze op een
keerpunt staan: gaan ze zo verder
tot er doden vallen of zijn ze zo
slim om te stoppen? Ze maken
zoveel levens kapot. Mensen zijn
doodsbang.''
Het hoofd van Henri loopt in
middels over. Hij begraaft zich
iedere dag tussen de papieren.
Van de verzekering, van de zaak
die ze tegen het OM hebben aan
gespannen. ,,Wat ik echt ver
schrikkelijk vind: we hebben
nooit iets van het OM gehoord.
Geen mailtje, telefoontje of
briefjehelemaal niks. Ze kun
nen toch zeggen: we hebben een
grove fout gemaakt.''
Totaal overstuur
Het zijn gedachten waar hij sinds
de brand niet mee om kan gaan.
Eerst dacht Henri dat het nog wel
ging met hem. Tot hij ergens in
januari wegdommelde bij een
film en ruw gewekt werd door
een keiharde knal. ,,Het was hier
op straat. Ik begon gelijk te
schreeuwen en te huilen, was
totaal overstuur. Er knapte iets.
Ik vertrouwde het helemaal niet,
was bang. Ik belde de politie en
die kwam meteen. Later hoorden
we dat iemand in de wijk een
vuurwerkbom had afgestoken.''
Vooral de nachten zijn zwaar
voor de twee. Henri hoort Jan
Willem weleens zachtjes snik
ken, op het veldbedje een paar
meter verderop. En allebei wor
den ze tussen 2.45 en 3.30 uur
wakker, iedere nacht opnieuw.
Precies de tijd van de aanslag.
,,We zitten hier altijd met de deur
op slot'', voegt Jan-Willem er aan
toe, die net als zijn broer psycho
logische hulp krijgt.
Over een tijdje hopen ze te
kunnen beginnen met het her
bouwen van hun huis. Binnen
kort verkassen ze vast van de
kleine bouwkeet naar een grotere
trailer, een paar meter verderop.
Dat hebben ze zelf geregeld, met
het bedrag dat bestemd was voor
vervangende woonruimte na een
brand. ,,We wilden hoe dan ook
hier blijven, vanwege de dieren.''
Hij, zegt Henri, wijzend naar zijn
broer, kan echt niet zonder die
beesten.
Het slotwoord is voor Jan-Wil
lem, die een rake samenvatting
geeft. ,,We hebben ons hele leven
keihard gewerkt. Door een paar
van die mafklappers moeten we
op ons 50ste helemaal opnieuw
beginnen."
GO ZATERDAG 20 MAART 2021
zevende hemel blazen'
de «rOOt
I
FOTO BAS MEESTERS
