Journalist Maike Jeuken (49) sliep net als heel veel
andere Nederlanders slecht. Haar zoektocht naar oor
zaken en oplossingen leidt langs verslavende pillen,
kussens van kamelenhaar, witte ruis en CBD-olie. En
naar haar huisarts: 'Ik zeg maar niks. Straks schrijft ze
mij nog de Bouquetreeks voor.'
Gebroken nachten, ze liggen ver
achter me, maar soms verlang ik ernaar
terug. Doodmoe maar met alle liefde je bed
uit want er moesten baby's gevoed, luiers
verschoond en spoken verjaagd. Maar het
mooie was: eenmaal terug in bed, viel ik zo
weer in slaap. Dat waren nog eens tijden.
Daar kan ik nu alleen maar van dromen.
Zo'n 9 jaar geleden gierde windkracht 10
door mijn leven. Het was rond mijn schei
ding en ik had me weleens beter gevoeld.
Slapen werd cruciaal maar lukte slecht.
Mijn huisarts, die dat nogal wiedes vond,
gaf me slaaptabletjes (tip: wantrouw ver
kleinwoorden, zeker in deze context). Mijn
reddingsboei in doordrukstrip, dat was de
slaappil. Toen zo'n anderhalfjaar later de
wind weer was gaan liggen, mikte ik de
pillen overboord en dat was dat. Achteraf
is het me een raadsel dat stoppen toen zo
makkelijk ging. Misschien omdat ik niet
wist dat slaappillen verslavend konden
zijn.
Mijn huidige partner, laten we hem Klaas
noemen, mag graag een potje snurken. Zelf
blijk ik er trouwens ook wat van te kunnen.
Dat toont hij maar al te graag aan door me
berichtjes te sturen met m'n eigen gesnurk
die ik nietsvermoedend open aan een volle
ontbijttafel.
Een paar jaar geleden werd mijn nacht
rust weer slechter. Als een dief in de nacht
sloop het slaapprobleem mijn leven in,
heel geleidelijk. Vooral in hectische tijden
waarin ik nauwelijks mijn eigen leven kon
bijbenen. In slaap vallen met een overstro
mend hoofd lukte dan slecht. Heel irritant,
begreep ook mijn - inmiddels andere -
huisarts, die me rustgevers voorschreef.
Pilletjes die me zouden helpen inslapen.
Niet voor elke nacht, maar gewoon, zo nu
en dan.
Ik ging ook op zoek naar andere factoren
die mijn rust verstoorden. Om de snurken
de man te kunnen houden, zocht ik oor
dopjes die ik na een klein fortuin aan mis
kopen eindelijk vond. Ze brachten wat rust
maar nog steeds geen goede slaap. Ook
andere mogelijke oorzaken zocht ik voor
alsnog buiten mezelf: zo was de slaap
kamer te licht, de wekker te fel en waren
mijn voeten te koud. Gelukkig allemaal
oplosbaar, waarna ik woest aantrekkelijk
in bed kroop met wollen sokken, een oog
masker en kneedbare oordoppen. Het deed
weinig voor mijn slaap, maar bleek een
effectief voorbehoedsmiddel.
Na ongeveer een jaar begon de werking
van dit pilletje af te nemen. Ik viel nog wel
in slaap, maar na een paar uur was de beto
vering verbroken. En eenmaal wakker bleef
ik vaak uren naar het plafond staren. Dit
was te verwachten, lees ik in de bijsluiter.
Bij te veel of te lang gebruik, heb je steeds
meer nodig om hetzelfde effect te bereiken.
Slapen begint langzaam een bron van stress
te worden: zou het vanavond lukken, shit
het lukt niet, over hoeveel uur gaat de wek
ker, wat staat er morgen in m'n agenda, zit
een dutje erin, etc. etc.
Bij de huisarts breng ik dat maar weer
eens ter sprake. Nu schrijft ze een ander
medicijn voor, een echt slaapmiddel. Dat
zou me helpen in slaap te vallen én door
te slapen. Vanachter haar mondkapje waar
schuwt ze me serieus voor gewenning en
wijst me op afkickverschijnselen als hart
kloppingen, zweten, angst en onrust. Ja
hoor prima, anders nog iets, doc? Met hoge
verwachtingen loop ik naar de apotheek en
's avonds liggen de ooit zo ferm weggemik-
te doordrukstrips weer naast m'n bed. Nou
lijkt me een euforisch betoog over de wer
king van slaapmiddelen wat ongepast, dus
ik hou het kort: heerlijk om weer lang te
slapen. Haast hypnotisch in slaap glijden
en na acht uur fit wakker worden: een
geschenk uit de hemel. Met gewenning en
afhankelijkheid zal het echt wel loslopen.
Hier kan ik wel aan wennen!
William van der Klaauw, auteur van ver
schillende slaapboeken en oprichter van
het platform Slaapwijzer, wijst een belang-
n gevecht met de
slapeloosheid
ILLUSTRATIES JASMIJN EVANS
ZATERDAG 13 MAART 2021 17
