Spanje, en onderweg doen we allemaal
leuke hotels en restaurants aan. Ik vrees
dat ik daar minder van kan genieten als
iemand anders dat heeft geregeld. Ik wil
gewoon zeker weten dat ik niet in een of
andere lullige Airbnb beland. Dat regelen
zit ook in mijn werk natuurlijk, daar heb
ik wel gevoel voor. En ik moet zeggen,
mijn vrienden laten zich dit ook graag
aanleunen. Die denken: mooi, Jaïr regelt
het wel.''
,,Dat doet ze heel goed. Zij weet precies
hoe ze bij mij dingen voor elkaar moet
krijgen. Ideeën moeten bij mij namelijk
altijd even landen. Dus plant ze eerst
een zaadje met hoe zij het ziet, dan kan
ik nog even wat bokkig reageren, maar
uiteindelijk komen we er dan in goed
overleg samen uit. Ik heb het zo getroffen
met mijn vrouw, echt waar. Ze is heel
wijs, rustig. Waar ik vooral bezig ben
met het hier en nu, kan zij beter overzicht
houden en op meerdere borden tegelijk
schaken. Ergens zijn we tegenpolen, maar
we vinden elkaar in onze levenslust.''
De twee ontmoetten elkaar op de School
voor Journalistiek, in de allereerste les.
Ferwerda zat als jonkie uit Helmond ge
spannen klaar, te wachten op een nieuw
leven. Zij, een mondaine vrouw die al
een jaar in Amsterdam had gestudeerd,
kwam een half uur te laat binnen. Jaïr
was meteen zo onder de indruk, dat hij
een jaar achter haar aan heeft gelopen
om haar te veroveren. ,,Werkelijk alles
heb ik uit de kast getrokken, maar het
lukte niet. We waren de beste vrienden,
voerden lange gesprekken, maar zij bleef
mij zien als 'een aardige jongen'.''
In die tijd heeft Ferwerda zelfs een keer
gebeld naar Lonnekes moeder, om vol
bravoure te verkondigen dat zij sprak
met haar nieuwe schoonzoon. ,,Dat was
meteen in dat eerste jaar. Toen was ik zo
wanhopig, ik moest iets!'' Weer de aan
stekelijke Jaïr-lach. ,,Ik was vroeger best
wild en onbesuisd. Een soort ongeleid
projectiel. Ondertussen ben ik wel wat
rustiger geworden.''
Uiteindelijk kwam het goed, zij het
pas tien jaar later. Ze waren altijd contact
blijven houden en voor Lonnekes ver
jaardag nam Jaïr haar mee naar Rome.
Daar, op de Campo de' Fiori - 'jaaa, ik
weet het nog goed!' - was de eerste kus,
en een paar maanden later verhuisde
Lonneke van Tilburg naar Amsterdam.
Opeens: ,,O, dit praten over mezelf!
Wat een ijdeltuiterij. Mensen die veel
over zichzelf praten, daar ben ik altijd
een beetje wars van. Ik vind dat je juist
interesse moet hebben in de ander. Ik
vind het leuk me af te vragen wat er
in iemand anders zijn hoofd omgaat.
Daarom past dit werk nog steeds zo
goed bij mij.''
Hij vertelt over een jochie van 10 dat
hem laatst op het Binnenhof aansprak.
Dankzij Jaïr was het jongetje het Haagse
nieuws gaan volgen en verslingerd ge
raakt aan de politiek. Jaïr laat op zijn
telefoon de foto zien die de vader van
hun samen maakte. ,,Kijk nou, dit is
een mini me!'' Op de foto staat inderdaad
een blij jongetje, met brilletje en pet,
die zo een 10-jarige Jaïr had kunnen zijn.
,,Dat vond ik zo aandoenlijk. Ik zag
mezelf gewoon staan! Niet om mezelf
nou een compliment te geven, maar als
ik maar één iemand zo in politiek kan
interesseren, dan is het voor mij al
geslaagd.''
En je vrouw Lonneke, hoe gaat die daar
mee om?
ZATERDAG 13 MAART 2021 13
