Een jaar coronavirus in Zeeland
3
Natuurlijk, als een verrassing kwam
de mededeling niet. Het was
wachten op de eerste melding dat
ook in Zeeland het coronavirus was
binnengeslopen. De boodschap
kwam op 6 maart vorig jaar.
Sindsdien zucht ook deze provincie
onder het juk van het virus. Een jaar
met veel dieptepunten, maar hier
en daar toch ook lichtpuntjes.
ie eerste besmetting kwam maart
vorig jaar op naam van een inwoon-
i ster van Scharendijke, die op vakan-
I tie was geweest in Italië. Het is nog
de tijd dat de GGD de plaatsnamen
doorgeeft van mensen die besmet
zijn. Het slachtoffer zelf wil niet in
de publiciteit. Eén van de eerstvolgende Zeeuwse coro
napatiënten, een 22-jarige vrouw uit Heinkenszand,
wil een paar dagen later wel iets kwijt. Ze wil wel ano
niem blijven. Het valt haar namelijk op dat ze, zoals ze
zegt, 'bijna als een crimineel wordt weggezet'. De
vrouw werkt in de zorg en tijdens een routinecontrole
werd haar besmetting ontdekt. ,,De paniekerigheid is
echt overdreven", vertelde ze. „Geloof me, er lopen
heel veel mensen rond met het virus, terwijl ze dit niet
weten. Ik voel me zelf ook totaal niet ziek."
Op 13 maart volgt het eerste bericht over Zeeuwse
ziekenhuisopnames: bij ZorgSaam in Terneuzen lig
gen twee mensen met corona. En op donderdag 19
maart eist corona de eerste dode in Zeeland. Het gaat
om een vrouw uit de gemeente Tholen. En daarna gaat
het, net als overal, snel.
De grote landelijke maatregelen zijn dan al een paar
dagen van kracht. Op zondag 15 maart is het D-Day: de
horeca krijgt een paar uur de tijd om dicht te gaan,
scholen gaan de volgende dag niet meer open. Wie
thuis kan werken, dient dat te doen. En de anderhalve-
meterregel gaat in.
Hoewel de eerste ondernemers al snel aan de bel
trekken, vallen de economische en maatschappelijke
gevolgen de eerste weken van de lockdown in het niet
bij de persoonlijke drama's die zich afspelen. Vooral
omdat ze tot kort daarvoor ondenkbaar en daardoor
letterlijk onvoorstelbaar zijn.
Verslaggever Rolf Bosboom loopt twee dagen lang
mee op de intensive care van ziekenhuis Adrz in Goes.
Alleen al de introductie van zijn verhaal spreekt boek
delen: ,,Het binnengaan van de kamer voelt bijna als
het betreden van een andere wereld. Aan weerszijden
liggen twee patiënten, die in diepe slaap worden ge
houden. Ze hebben hun leven tijdelijk in handen moe
ten geven van machines. Hun lichaam voert al weken
een slopende strijd tegen het virus. Een foto aan de
muur herinnert aan betere tijden, aan families die -
noodgedwongen op afstand - in onzekerheid verkeren.
GO ZATERDAG 13 MAART 2021
Vier generaties vóór en één generatie achter het hek bij zorgcentrum Eben-Haëzer in Middelburg: Adriaan Janse met zijn dochter Martha, kleindochter Lydia, achterklein
zoon Jesse met baby en achterachterkleinzoon Levi op de arm. foto dirkjan gjeltema
De realiteit die we niet
voor mogelijk hielden
MARTIJN DE KONING
LEES VERDER OP PAGINA 4
