'Over haar
ziekte spraken
we nooit, ook
nu praat ik uit
respect voor
haar niet over
die laatste
jaren'
en Liesbeth List de moeder en echtgenote,
zegt Elisah. ,,In huis zong ze bijvoorbeeld
nooit. Thuis was ze nooit de artiest. Daar
maakte ze zich nooit op, droeg ze geen
pruik. Bijna niemand herkende haar dan.
Dat vond ik fijn, want dan was ze echt
mijn moeder. Die pruik droeg ze trouwens
omdat ze dun haar had.''
Op het moment dat in 2017 bij haar moeder
dementie werd vastgesteld, kreeg Elisah
Baijens één boodschap van haar. ,,Ze zei:
'Ik wil niet dat iemand het weet. Geen
publiciteit'. Dat dat niet gelukt is, vind
ik nog steeds heel erg. Over haar ziekte
spraken we nooit. Die bestond niet. En
nee, ook nu zij dood is praat ik niet over
die laatste jaren. Uit respect voor haar.''
Het laatste jaar werkte Elisah dag in,
dag uit aan de documentaire. Ze sprak met
bewonderaars als Tom Egbers, Typhoon,
Frank Boeijen en Albert Verlinde. Samen
met kunstenares Ria Nijhof maakte Elisah
een urn en met Daan Bartels en zijn part
ner Remco, al hun leven lang fan, haalde ze
herinneringen op. Ze trok naar Vlieland,
waar ze tekstschrijver Han Kooreneef
ontmoette en een deel van de as van haar
moeder uitstrooide over de Waddenzee.
,,Han Kooreneef schreef Even eeuwig. In
dat lied zingt Liesbeth 'ik weet dat ik een
stofje ben dat meewaait met de winden/
nog kleiner dan een druppel water in de
oceaan'. Ik moest daar meteen aan denken
toen we die as uitstrooiden.''
Het maken van de documentaire voelde
voor haar als een verwerkingsproces. ,,Bij
het afscheid van mijn moeder zei Frank
Boeijen het mooi: 'De dood is als een
brandwond, eerst voel je niks en daarna
gaat het pijn doen'. Dat klopt wel, ja, ook
omdat je in een zwart gat valt. Ik was het
afgelopen jaar elke dag met mijn moeder
bezig. Ik denk dat dat een goede manier is
van verwerken.''
Zelf stapte Elisah Baijens uit haar
comfortzone door vorig jaar, naast de kist
van haar moeder, het lied Vanaf vandaag
te zingen. ,,Rob de Nijs heeft het uit
gebracht. En Maarten Peters zong het op
de uitvaart van mijn vader. Zo ontzettend
mooi. 'Vandaag begraaf ik jou in mij/Niet
in de aarde, niet in de kist'. Het lied is heel
erg blijven hangen. Toen mijn moeder
overleed, dacht ik: iemand moet dat voor
haar zingen. Het gaat over hoe iemand
voortleeft. 'Waarom doe jij het niet?' vroeg
Marc. Mijn moeder had graag gezien dat
ik ook was gaan zingen. Maar ik heb geen
ambities in die richting. Ik voel me niet
prettig op een podium en zie mezelf niet
als een zangeres. Gelukkig is er met bepaal
de techniek veel mogelijk om het beter te
laten klinken.''
Ze heeft het nu zelfs aangedurfd een
postuum duet met haar moeder op te
nemen, Jij moet blijven. ,,Dit nummer heeft
me altijd geraakt. Marc zei: we hebben nog
opnames van je moeder. Zullen we kijken
ofwe de stemmen van jullie bij elkaar
kunnen zetten? Ik twijfelde, was het niet
gek? En nogmaals, ik ben geen zangeres.
Het was een grote uitdaging, want we
zingen een totaal andere toonhoogte. Toch
wilde ik het graag doen. Als eerbetoon,
want mijn moeder mag nooit worden
vergeten. Ik heb haar stem nu zo vaak
gehoord. Sowieso voelt het alsof ze nog
heel dichtbij is. Ik heb ook het gevoel dat
zij mij de kracht geeft dit te doen. Toen ze
nog leefde had ik dat nooit gedurfd.''
30
Het slotapplaus voor mijn moeder Liesbeth
List wordt op vrijdag 19 maart om 19.50 uur
uitgezonden bij Omroep MAX op NPO 2.
