EENS EEN ZEEUW...
9
Ralph Oomen (28) groeide op in Sirjansland waar zijn ouders een melkveebedrijf hadden. Van het spelen
in strobalen ging het na verloop van tijd tot studeren in Taiwan. Inmiddels woont hij in Rotterdam. ,,Het bruisen
de stadsleven is fijn. Tegelijkertijd raast alles hier voorbij, vandaar dat ik mij op zijn tijd graag naar Sir begeef."
,,Op een jaartje na. Ik ben niet in
Zeeland geboren, maar in Breda.
Op mijn eerste jaar werd de boer
derij van mijn opa en oma ver
kocht. Die moest plaatsmaken
voor stadsuitbreiding, waaronder
het Rat Verlegh-stadion van NAC.
Het moment voor mijn vader om
de zaak over te nemen. Op zoek
naar een nieuwe boerderij. De
mooiste stond in Sirjansland. Ik
zelf ben dus niet geboren, maar
wel getogen als Zeeuw."
Hoe was je jeugd?
,,Ik groeide op in, of eigenlijk bui
ten, Sirjansland. Mijn twee jaar
jongere broertje is wel op de
Zeeuwse klei geboren. Ik herinner
mij het vele buitenspelen met
buurmeisjes. Hutten bouwen van
strobalen. Ik was een boekenwurm
en voelde mij aangetrokken tot al
les wat een scherm had. 's Zomers
zwemmen en krabben vangen op
een klein dijkje vlakbij."
,,Bruinisse. Openbare basisschool
De Meerpaal. Ik was als kind snel
bang. Voelde mij daarom snel ge
pest. Desondanks denk ik nog
graag terug aan die tijd. Ik had op
school zeker ook leuke vriendjes
en vriendinnetjes en leerde bij
voorbeeld genadeloos handeldrij
ven met Pokémonkaarten. Na de
basisschool ging ik naar de Pieter
Zeeman in Zierikzee. Dagelijks
werd ik door weer en wind op
mijn tweewieler gezet door mijn
ouders. Pas bij windkracht zes
mocht ik weggebracht worden of
met de bus. Hoewel ik daar toen
regelmatig chagrijnig om was, ben
ik ze er nu eeuwig dankbaar voor.
Ik ben fanatiek duursporter in
mijn vrije tijd, dankzij de conditie
die ik daaraan overhield."
,,Yep. Op mijn achttiende verjaar
dag hoorde ik dat mijn plannen
om in Rotterdam Internationale
Bedrijfskunde te gaan studeren
mochten doorgaan. Hoewel ik
eerst Zeeland niet wilde afschrij
ven, omdat ik er mijn hebben en
houwen had, merkte ik na een
halfjaar dat het op- en neerreizen
me toch te veel werd. Ik miste veel
evenementen en feestjes die mijn
medestudenten hielden. Daarom
ging ik op kamers."
,,Het studeren ging me goed af. Op
mijn twintigste mocht ik een se
mester op uitwisseling. Ik wilde
graag naar Azië. Het opkomende
continent intrigeerde mij evenveel
als de mystieke culturen. Ik had
een paar bestemmingen op mijn
lijstje gezet waarvan ik had begre
pen dat ze relatief toegankelijk en
verwesterd waren: Singapore,
Hongkong, Taiwan. Dat laatste
land werd het.
,,De eerste vier maanden smaak
ten naar meer. Ik was héél geïnte
resseerd in het nieuws dat er door
de Taiwanese overheid een studie-
beurs werd aangeboden voor ver
dere studies en wilde dolgraag de
taal leren. Meer van het land zien
dan ik in vier maanden en met
mijn beperkte spaargeld kon. Ik
heb me aangemeld om met die
beurs er twee jaar aan vast te plak
ken. Het avontuur van langer wo
nen in het buitenland trok. Er is
iets moois aan het lopen door mil
joenensteden en subtropische
bossen waar ik ook nu nog niet ge
noeg van heb."
,,Enorm gastvrij en ontwikkeld. Er
was niet echt sprake van een cul
tuurshock. Héél veel aan het leven
is daar anders. Het was er dood
normaal om voor een paar euro
buiten de deur te eten, in plaats
van zelf te koken. Die eetcultuur
mis ik nog steeds. Verder liep je,
als je de smog en enorme drukte
even zat was, binnen een halfuur
tje van de stad een jungleberg op.
Of een hotspring in. Om even lek
ker uit te blazen. Dat laagdrempe
lige avontuur is fantastisch."
,,Ja. De rust van Zeeland vind je
niet in een land met ruim 23 mil
joen inwoners op iets meer opper
vlakte dan België. En van die op
pervlakte is meer dan de helft ruig
gebergte. De meeste muren bin
nenshuis lijken van karton, zo
dun. Ik was blij dat mijn ouders
mij ieder jaar tijdens Chinees
Nieuwjaar (verreweg de langste
vrije periode) weer even terug im
porteerden. Kon ik ze weer zien en
even bijkomen. Stomverbaasd dat
ik in Zeeland twintig minuten
door de polder kon wandelen zon
der een auto tegen te komen."
,,Het Mandarijn (de taal) en de
Taiwanese cultuur draaien meer
om context en interpretatie dan
dat ik gewend was. Klein voor
beeld: een echte Taiwanees vraagt
je of je gegeten hebt als hij wil we
ten of het goed gaat. Een overblijf
sel van de tijd dat er nog schaarste
heerste onder Japanse heerschap-
Er is iets moois aan
het lopen door
miljoenensteden en
subtropische bossen
waar ik ook nu nog
niet genoeg van heb
pij. Doe mij dan maar: 'Oe is 't
noe'? De doorslag om echt weer
weg te gaan, is de gigantische hië
rarchie. Die zit overal ingebakken.
De gedachte daaraan kon ik niet
verkroppen. Ik zou jarenlang moe
ten werken voor mensen, waar ik
zonder meer alles van moest aan
nemen."
Terug naar Nederland dus.
,,Ik ben alweer vier jaar terug in
Nederland. Woon in de Rotter
damse wijk De Esch. 's Zomers lo
pen er hier soms schapen op het
dijkje achter het flatgebouw. Dat
voelt vertrouwd. Ik heb een baan
bij een, toch nog best hiërarchisch,
accountantskantoor. Maandelijks
bezoek ik mijn ouders in Zeeland.
Jaarlijks kom ik nog naar de Zie-
rikzeese Havendagen. Kom ik veel
van mijn oude klasgenootjes van
de middelbare school tegen. Bijna
allemaal inmiddels vertrokken uit
Zeeland, maar bezoeken van de
Havendagen blijft toch traditie."
,,Ik kom er nog altijd dolgraag,
vind het er heerlijk. Op een dag
wil ik wel weer terug naar die rust
en vrijheid."
donderdag 4 maart 2021
'Het avontuur van langer in het
buitenland wonen, trok me aan'
Ralph Oomen is nu een stadse jongen, maar groeide op in Sirjansland. foto ralph oomen
Gerrit van Loon
Je bent net geen 'echte' Zeeuw,
toch?
Waar stond je basisschool?
Daarna studeren?
Je bleef niet in Rotterdam.
Hoe beviel het daar?
Wat is Taiwan voor een land?
Had je die rust nodig?
Hoe ging je om met de taal?
-Ralph Oomen
Zou je terug willen naar Zee
land?
