r
100 Iron Mans in
100 dagen? 'Dat is
geen gekkenwerk'
23
zijn geworden bij een breed publiek
loos is, maar daarbuiten een zacht
karakter heeft en verstandig over
komt. Promotor Glory doet de rest,
met een vakkundig uitgestippelde
build-up naar een partij. Eerst zijn
er geruchten, dan de aankondi
ging, een persconferentie, een
staredown, de weging. Er wordt
echt toegewerkt naar het moment
van het gevecht. Gevoelsmatig
heeft iedereen het erover. En dus
springt overal de tv aan, dit moe
ten we zien.
Verkeersopstoppingen
Maar dat is niet altijd zo geweest,
weet ex-profkickbokser Peter
Aerts, drievoudig K1-kampioen in
Japan. 'Lumberjack' veroorzaakte
in Azië verkeersopstoppingen, al
leen maar door op straat te lopen.
En als de Eindhovenaar in Neder
land landde, kraaide er geen haan
naar. ,,Het was toen niet op tv. Er
hing toch iets crimineels, een be
paalde rottigheid omheen. Het
werd klein gehouden, dat idee heb
ik altijd gehad. Ik vocht over de
hele wereld, van Las Vegas tot
Seoel. Mensen belden me toen op:
en, wat is het geworden? En dat
werd dan doorverteld in sport
scholen.
,,De Ki was 300 keer groter dan
Glory waar Rico Verhoeven nu
vecht", vervolgt de 50-jarige Aerts.
,,Maar de pers was er niet zo mee
bezig, Mart Smeets en zo hielden
er niet zo van. Ze wisten er wel
van, maar waren niet geïnteres
seerd. Terwijl er daar PlayStation-
spelletjes werden uitgebracht met
mijn naam erop en aanstekers met
mijn hoofd erop verkocht werden.
De vrouw van mijn
bakkerij om de hoek
heeft het altijd over
hem. Och, die Rico
vindt ze toch zo'n
lekker ding
Ik werd door iedereen uitgeno
digd, van Poetin tot Berlusconi.
Maar goed, we zijn blij met de aan
dacht nu. Hoe meer, hoe beter.''
Het gebrek aan aandacht maakte
het ook lastig om sponsors te bin
den, weet Cor Hemmers (64), die
in allerlei rollen - van trainer tot
ondernemer - al een leven lang in
de vechtsportwereld bivakkeert.
,,Daarom zag je ook vaak organisa
ties opkomen en weer ten onder
gaan. De sport heeft in Nederland
het geluk gehad dat de imago's van
good guy Verhoeven en bad guy
Badr Hari tegenover elkaar werden
gezet. Ineens wilden ook opa, oma
en de kids kijken. Vaak ook gere
deneerd vanuit de gedachte dat ze
weleens wilden zien hoe de 'nette
jongen' het klusje zou klaren. Die
strijd tussen zogezegd goed en
slecht is interessante tv, waar
sponsors en adverteerders op in
spelen."
Maar het duurde wel even voor
dat vechtsport in Nederland uit de
niche-hoek kwam. ,,De sport heeft
dan ook een Aziatische achter
grond", aldus Hemmers. ,,Lange
tijd dacht men hier dat het een or
dinair potje vechten was. Vanuit
cultureel oogpunt waren we er
simpelweg niet aan gewend. Kijk,
in de VS worstelen ze op school.
Dat hebben we hier ook niet. Maar
de sport heeft nu wél een officieel
kantje, nu we worden gesteund
door NOC*NSF en er structurele
dopingcontroles zijn. En we zien
nu, mede dankzij Rico, dat het
hier om topsport gaat. Al is in het
verleden wel gebleken dat de sport
afhankelijk is van karakters. Qua
competitie is er een wereld te win
nen."
Sfeertje
Sportjournalist en schrijver Erik
Dijkstra kreeg de liefde voor het
boksen met de paplepel ingegoten.
Als kind ging hij net over de grens
bij Enschede in Gronau al naar
boksmiddagen. ,,Dat sfeertje vond
ik te gek. En nog steeds. Ik houd
ook van kickboksen. Beide sporten
zijn ontzettend moeilijk om tech
nisch verzorgd te doen. Het is niet
iemand dom op de bek rammen.
Maar het is wel elkaar pijn doen,
grote kerels die met één klap het
licht bij je uit kunnen doen. Bij
vechtsport hangt altijd iets van
spanning en verwachting in de
lucht. Je leeft wekenlang ergens
naartoe. Dus zet je de tv aan, in de
hoop dat er iets gebeurt."
Het doet hem goed te horen dat
websites ontploffen als Verhoeven
vecht. ,,Het ging me aan het hart
dat het boksen wegzakte." Dijkstra
zag de laatste jaren in de sport
school al meer mensen zelf bok
sen en kickboksen. ,,Ze waren de
halve dag aan het rammen, kon
den met hun ingetapete vingers
een linkerhoek uitdelen, maar je
hoefde ze met een pistool op het
hoofd niet te vragen wie wereld
kampioen zwaargewicht is. Nu
lijkt die oversteek van zelf boksen
en naar de sport kijken ook ge
maakt."
Tweede factor van het succes is
volgens Dijkstra zonder twijfel
Verhoeven. ,,De vrouw van mijn
bakkerij om de hoek heeft het al
tijd over hem. Och, die Rico vindt
ze toch zo'n lekker ding. Kijk, dan
stijg je als sport op, als mensen die
niets om kickboksen geven het er
over hebben. Rico, je hebt al ge
noeg aan zijn voornaam. Hij werkt
als een katalysator voor de sport.''
Nadat Maarten van der Weijden 's
ochtends 35 kilometer had gelo
pen, om zijn sportdag te begin
nen, vroeg hij zich tijdens de
lunch af: hoe zou het die man in
Utah vergaan? Hij zag dat James
Lawrence zijn eerste triatlon in
ruim veertien uur volbracht. Op 1
maart startte Lawrence zo zijn
missie die op 8 juni voltooid moet
zijn. Honderd dagen 3,8 kilometer
zwemmen, 180 kilometer fietsen
en een marathon lopen. Ja, met
zoiets extreems heb je de aan
dacht van Van der Weijden wel te
pakken. 's Lands vleesgeworden
zelfkastijding volgt eenieder die
de grenzen van het menselijk li
chaam opzoekt met interesse.
Van der Weijden: ,,Dat is natuur
lijk wel vet. Maar ook ver. Omdat
ik iets met ultrasport heb, krijg ik
af en toe dingen doorgestuurd.
Deze man volgde ik dus al. Hij
heeft eerder vijftig Iron Mans in
vijftig dagen gedaan. Die denkt:
zo, ik doe er nu honderd."
,,Nou, mijn idee van ultrasport is
dat het eigenlijk best wel train
baar is. Ik geloof wel dat de mens
dit kan. En dat hij hiertoe in staat
is, als je het lichaam erop hebt
voorbereid. Het prikkelt me dat
er geen grens is. Dus nee, ik denk
niet dat dit gekkenwerk is. Weet
je, als vijftig kan, kan honderd
ook, en daarna zou dit ook het
hele jaar door kunnen. Omdat je
lichaam gewend raakt aan dat het
dat doet. Ergens is het een soort
idioot idee, maar ik vind het wel
mooi dat iemand dat probeert."
,,Ik heb inderdaad een volglijstje.
Een paar maanden terug had je
Mark Slats en Kai Wiedmer, die
de Atlantische Oceaan over roei
den. Die extreme prestaties in
duursporten fascineren me wel."
,,Ik herken me natuurlijk in het
jezelf uitdagen, kijken hoe ver je
daarin kunt gaan, comfortabel
zijn in het niet-comfortabele. Dat
je dat opzoekt, en ook ergens wel
leuk vindt. Al die gasten zeggen
ook allemaal: ja, het is extreem.
Maar degenen die dit doen, vin
den dat óók leuk. We zijn in de
wereld op zoek naar het steeds
weer iets comfortabeler maken
voor onszelf, maar wij vragen ons
af of dat wel de juiste weg is.
,,Door deze extreme inspan
ningen daag je jezelf uit, doe je
iets waarvan mensen denken dat
het niet kan. We doen het toch.
En als ik terugkijk op de Elfste-
denzwemtocht heb ik echt wel
genoten dat ik er het beste mocht
uithalen. Achteraf natuurlijk,
dan is het gaaf en tof. Tijdens het
zwemmen heb ik heel vaak heel
veel pijn. Maar misschien is dat
het ook wel. Je komt op plekken
waar je nooit was. 'Ons soort
mensen' zoekt dat gevoel op. Het
nieuwe avonturierschap."
Met een lach: Nee, ik kan zeker
niet honderd triatlons in die tijd
doen. Ik ben met mijn lange,
zware lijf geen loper. Maar omdat
vanwege het coronavirus de
zwembaden dichtgingen, heb ik
in 2020 wel veel gefietst en gelo
pen. Ik deed eerder dit jaar al een
'Thuistriathlon' en daarmee za
melden we veel geld voor het
kankeronderzoek in. Nu heb ik
op de triatlon een paar extreme
plannen. Een dubbele triatlon in
mei in Italië. En eind augustus
vijf triatlons in vijf dagen. Dat is
voor mij een enorme uitdaging.
Ik twijfel er alleen aan of ik al
vijf marathons in vijf dagen aan
kan."
donderdag 4 maart 2021
GO
bij boksen op tv'
- Erik Dijkstra
(journalist/schrijver)
Van links naar rechts: triatleet James Lawrence, de oceaan
roeiers Mark Slats en Kai Wiedmer en Maarten van der Weijden
bij de finish van zijn Elfstedenzwemtocht. fotos instagram, frank de roo
Honderd Iron Mans -volledige
triatlons - in honderd dagen.
Aan dit megalomane sportplan
begon triatleet James Law
rence maandag. Olympisch
kampioen en Elfstedentocht
zwemmer Maarten van der
Weijden volgt hem op de voet.
,,Ja, het is extreem. Maar dege
nen die dit doen, vinden dat
óók leuk."
Pim Bijl
Rotterdam
Honderd Iron Mans in honderd
dagen. Wat was jouw eerste
gedachte daarbij?
Is dit niet gekkenwerk?
Houd jij op deze manier meer
dere extreme sporters in de
gaten?
Waar komt die fascinatie van
daan?
Jij volgt Lawrence via Insta-
gram en denkt nu: wat hij kan,
kan ik ook.
