Ik kwam er al gauw
achter dat ik niet de
cupcakemoeder ben die
ik altijd dacht dat ik zou
zijn. Ik wilde werken
7
ter - het was een meisje - nauwelijks kans had
om te overleven. We gingen haar geboren laten
worden. Ik heb drie dagen weeën gehad, mijn
lichaam wilde haar maar niet loslaten. En toen
ze er was... Echt, het was het mooiste wat ik
ooit had meegemaakt."
,,Ze was prachtig. Helemaal af. We hebben een
heel mooi afscheid georganiseerd. Met roze
ballonnen, roze kleren, alles erop en eraan. Het
was goed."
,,Toen ze net was overleden, heb ik haar naam
op mijn arm laten tatoeëren. Samen met de af
druk van haar handje en voetje. In die dagen
was ik zo emotioneel, ik had mijn hele lijf wel
kunnen laten volzetten. Ik heb destijds ook
haar foto in het groot laten afdrukken. En dan
niet een beetje groot, maar echt op een méga-
doek. Huiskamervullend, zeg maar. Mijn man
zei nog heel voorzichtig: 'schat, misschien is dit
wat confronterend voor mensen die hier langs
komen...' We moeten er soms nog om lachen."
,,Als je zoiets hebt meegemaakt, wil je maar
één ding: weer zwanger worden. Gelukkig ge
beurde dat heel snel, na drie maanden al. Ik was
uitgerekend op de dag dat Jira-May is overle
den. Daarom hebben we Enza een paar dagen
eerder laten komen. En na vijf maanden was ik
weer zwanger. Dat was Éder. We zijn heel ge
lukkig met zijn vieren. Ik ben blij dat ik zo jong
moeder ben. Ik ben heel energiek, we onderne
men veel. Maar ik kwam er al gauw achter dat
ik niet de cupcakemoeder ben die ik altijd
dacht dat ik zou zijn. Ik wilde werken. Ik wilde
meer."
,,Ik ga hard, dat realiseer ik me heel goed. Toen
ik deze baan had gekregen, lag ik 's avonds in
bed en zei ik tegen mijn man: waar stopt dit
dan? Waar is mijn plafond? Eerlijk: ik heb geen
idee. Het beangstigt soms ook wel. Het is ge
woon nooit genoeg. Ik hunker altijd naar meer.
Al wil ik nu vooral deze school laten groeien."
,,Als ik zie wat voor fantastische lessen hier
worden gegeven, dan denk ik: we doen onszelf
echt tekort met 132 leerlingen. We doen het
écht goed. Onze kinderen krijgen veel persoon
lijke aandacht, we hebben schoolfruit. En dan
niet twintig weken, maar alle weken. We heb
ben een tiny forest. En toch hebben de mensen
het er in de Jumbo liever over dat er zo veel ge
kleurde kinderen op de Leeuwenburch zitten.
Terwijl ik juist denk: we zijn een echte afspie
geling van de samenleving. Dat is iets moois."
,,Dat heb ik mezelf wel als doel gesteld. Aller
eerst veranderen we de naam van de school. De
Leeuwenburch dekt niet meer de lading van
wat we allemaal doen. En we gaan de wijk in.
Bewoners betrekken bij alle leuke dingen die
we hier doen. Laten zien hoe goed deze school
is. Daar steek ik al mijn energie in. Dat is nou
het voordeel van zo'n jonge directeur!"
PASPOORT
GO ZATERDAG 27 FEBRUARI 2021
Oriana Pattinama: ,,Ik ben niet op mijn mondje gevallen.''
FOTO RUBEN OREEL
Ook al leefde ze niet meer.
Heb je het kunnen verwerken?
Dat is inmiddels aardig gelukt.
Hoe doe je dat, een school laten groeien?
Kun jij dat tij keren?
Oriana Patti
nama (26 de
cember 1989) is
opgegroeid in
Middelburg. Daar
woont ze nu ook
nog. Na de pabo
werkte ze als do
cent Nederlands
op het Schelde-
mond College in
Vlissingen. Ze is
nu directeur van
basisschool De
Leeuwenburch in
Middelburg. Pat
tinama is samen
met Reguillo
Vandepitte, be
kend als midden
velder bij HSV
Hoek en volgend
seizoen bij Kloe-
tinge, eigenaar
van voetbal-
school Skills
Control. Samen
hebben zij drie
kinderen: doch
ter Enza en zoon
Éder. Dochter
Jira-May is over
leden bij haar ge
boorte.
