Oriana Pattinama, jongste schooldirecteur van Zeeland
6
Als Oriana Pattinama een bekertje chocomel drinkt met stoute kinderen, vertelt
ze vaak dat ze zelf ook op de Leeuwenburch heeft gezeten. En dat als je goed je
best doet, je dus zomaar directeur kan worden. De jongste van Zeeland, zelfs.
uf Oriana?' De ogen van het
kleine kleutertje lichten op.
I Hij wenkt van 'kom maar
I mee' en laat onderweg nog
even de boekenkast zien en
de knutselwerken, en kijk,
da^r zit ze. ,,Dat is juf Oriana.
Die is echt heel lief."
Amper twintig jaar geleden zwierde Oriana
Pattinama zelf nog als groepachter door de
gangen van basisschool De Leeuwenburch in
Middelburg. Vorig jaar zat ze ineens weer te
genover haar oude juf, in de sollicitatiecom
missie. Is het niet moeilijk om zo jong direc
teur te zijn, werd haar gevraagd. Vindt het
misschien moeilijk, slingerde Pattinama terug.
Bam, aangenomen.
,,Ik ben directeur geworden toen de hele coro
nacrisis net was losgebarsten, dus dat was wel
even gek. Ik zat bij vergaderingen waar het al
leen maar ging over de lockdown en de scho
lensluiting. Gelukkig ben ik niet op mijn
mondje gevallen. Als ik vragen heb, dan stel ik
ze."
,,Een boef. Een echte kattenkop. Maar ik had
een vader die me stimuleerde altijd goed mijn
best te doen. Hij leerde me dat we, vanuit ons
Moluks-zijn, misschien sowieso wel 10-0 ach
ter staan. Zo was ik eigenlijk een mavist, maar
mijn vader motiveerde me om de havo te doen.
Ik heb de pabo gedaan, maar vond niet direct
vast werk. Op het Scheldemond College zoch
ten ze een onderwijsassistent. Ik keek eens
rond en zei: dat lesgeven kan ik zelf ook wel.
Met het salaris van een hbo'er."
,,Ja."
Oriana Pattinama (1989) gaf al een paar jaar Ne
derlands toen zij en haar collega's op uitwisse
ling gingen naar een basisschool, De Raven-
stein in Vlissingen. Een zogenaamde zwarte
school. Ze was meteen, pats-boem, verkocht.
,,De manier waarop het onderwijs was vorm
gegeven, hoe goed die juffen dat deden en hoe
gedisciplineerd de kinderen waren. Ik kwam
thuis en kon nergens anders over praten. Dit
wilde ik ook. En je zult het niet geloven, maar
twee dagen later stond er een vacature in de
krant voor directeur van de Leeuwenburch.
Een soortgelijke school. Mijn oude school."
,,Direct. Terwijl ik helemaal niet op zoek was
naar iets anders. Ik had het nog steeds naar
mijn zin op Scheldemond, al wist ik op den
duur wel hoe je ze de d/t moest leren en al wist
ik ook wel dat het niemand op het vmbo inte
resseerde wat een persoonsvorm is. Maar toen
ik die vacature zag, wist ik: dit is voor mij."
Leek de school nog op je oude school?
,,De school is veranderd. Maar de wijk, Middel
burg-Zuid, is ook veranderd. Ik denk dat de
wijk nog complexer is geworden. Sommige
kids hebben het echt moeilijk thuis.
Ze zijn verantwoordelijk voor het huishouden
of ze dienen als tolk voor hun ouders,
omdat die geen Nederlands spreken. Dat is taai,
hoor."
,,Ik ben sowieso groot voorstander van open
baar onderwijs Ik vind dat een school een plek
moet zijn waar iedereen elkaar kan ontmoeten.
Dat moet niet gaan om geloof. Wat ik mooi
vindt: we zijn een échte afspiegeling van de sa
menleving. We hebben hier Charlotjes, maar
ook Ahmedjes. Hoe mooi is het als je tegen je
leerlingen kan zeggen: ik ben een van jullie, ik
heb op jullie stoel gezeten en door hard te wer
ken, ben ik hier nu directeur."
,,Ik ben een directeur die alle kinderen bij
naam kent. Van groep 1 tot en met groep 8. Ik
loop met ze te voetballen op het plein, maar ik
haal ze ook naar mijn kantoor als ik zie dat het
niet goed gaat. Kom, we gaan even chocomel
drinken, zeg ik dan. Dan zie je ze glunderen,
maar vervolgens leg ik ze uit wat hier de regels
zijn en wat er gebeurt als je je daar niet aan
houdt. Ik heb ook al weleens een kind ge
schorst. Als het moet, dan moet het."
,,Elke ochtend om kwart over acht sta ik op
het plein om iedereen te begroeten. Ook de ou
ders. Als er iets is, komen ze bij mij. Vorige
week ben ik nog met een gezin mee gaan kij
ken op een andere school voor hun kind. Lukt
het een moeder niet om haar kinderen op tijd
op school te krijgen? Dan haal ik ze.
Onlangs miste ik vier kinderen, uit één gezin.
Ik ben er gelijk aan de deur gegaan."
„Dat moet ook wel. We hebben hier kinderen
die niet door de vingers mogen glippen. Aan de
andere kant ben ik wel echt een control freak;
ik kan weinig uit handen geven. Dat is echt iets
wat ik moet leren. Maar voor nu is het goed dat
ik doorpak. De juf van wie ik vroeger zelf les
heb gehad, Corrie Padmoes, heeft me in het be
gin veel geholpen. Tijdens haar afscheid, vorig
jaar, zei ze dat ik zo hard werk. Ik geloof niet dat
ik een groter compliment kan krijgen."
„In het begin reed ik op zondag
avond, als de kinderen op bed la
gen, nog naar school. Ging ik
me als een gek zitten inlezen.
Alle verslagen van voor
gaande jaren, hoe de orga
nisatie in elkaar steekt, wie
welke taak heeft enzo
voort. Ik heb sterke teams
achter me, zowel thuis als
op school. Dat helpt. En als
ik thuis ben, ben ik ook echt
thuis."
„Ik werkte op het Scheldemond
en was 22 toen mijn teamleider
vroeg wat ik wilde worden. Ik zei:
moeder. Ik flapte het er gewoon uit.
Het heeft even geduurd en toen was
ik zwanger. Maar na twintig weken
bleek er iets mis met het hartje. Ik
moest naar Rotterdam en Dordrecht.
Ons kindje bleek een hypoplastisch lin-
kerhartsyndroom te hebben. Er was geen
linkerhart. Er zouden heel veel operaties
nodig zijn met een minimale slagings-
kans."
„Ik was heel strijdlustig, maar ik was ook
rationeel genoeg om te beseffen dat onze doch-
ZATERDAG 27 FEBRUARI 2021 GO
'We hebben Chariotj es, -j
maar ook Ahmedjes.
Mooi toch?!'
WENDY WAGENMAKERS
En, is het moeilijk?
Wat voor leerling was je zelf?
En dat lukte?
Je bent gelijk in de pen geklommen?
En toch wilde je er directeur van zijn.
Wat voor directeur ben je?
Je zit er dus bovenop.
Hoe doe je dat, hard werken met ook
nog twee kleine kinderen thuis?
Koos je er bewust voor om
jong moeder te worden?
Je was 27 en je moest een onmense
lijke keuze maken.
