'J
9
zaterdag 27 februari 2021
Verhalen van mensen liggen op straat. Een verslaggever en foto
graaf tekenen ze elke week op.
Tekst Maurits Sep en foto Dirk-Jan Gjeltema
Locatie: Lange Delft in Middelburg
Tijdstip: 13.35 uur
Ia, ik loop stevig door hè. Maar ja, ik
ben allang blij dat ik weer kan lo
pen. Sterker, ik ben blij dat ik er
überhaupt nog ben! Tweeënhalf jaar gele
den zei een neuroloog tegen me: 'Nou me
vrouw Slagter, maak maar een afspraak
met een hospice.' Nee, daar maak ik geen
geheim van. Ik praat er makkelijk over, het
is wat het is, toch?"
,,Ik heb longkanker. Er woedt een cellen-
oorlog in mijn lichaam, maar de kanker is
nu ingekapseld, dus ik merk er eigenlijk
niks van. Toen de kanker groeide, raakte
een zenuw klem en kreeg ik een dwarslae
sie. Dat was in september 2018. Ze reden
me op een brancard het revalidatiecen
trum in en vroegen me: 'Mevrouw, wat
wilt u?' Ik zei: 'Weer lopen.' Daar schrok
ken ze van, maar ik zei: 'En dat gaat gebeu
ren ook.'"
Coupeuse
,,En kijk, ik loop weer. Mijn benen zijn elke
dag heel stijf. Om ze soepel te houden, be
weeg ik twee tot drie uur per dag. Ik wan
del zes, zeven kilometer per dag. Met mijn
honden, Lila en Farah. Twee oude dame
tjes met een dun velletje. Vandaar die jas
jes. Die heb ik zelf gemaakt, ik ben cou
peuse."
,,Het lopen gaat heel goed. Ik kan zelfs
los staan. Wacht ik zet Simon even weg. Si
mon, zo noem ik mijn rollator. Kijk, los.
Bizar hè!"
,,De doktoren snappen het ook niet. Dat
ik loop en dat ik nog leef. Maar ik heb een
heel sterke wil. Altijd gehad. Niet moeilijk
doen, gewoon gaan, zo denk ik. En er zit
ook nog steeds vooruitgang in mijn situa
tie. Ik ben een die-hard, ze zullen mij er
niet onder krijgen."
GO
VAN DE STRAAT
toren snappen niet dat ik nog ee
